تماشاچی هایی که اساتید فوتبال بودند

«امشب ۳۰ هزار انگلیسی در خیابان های آتن شب را به صبح خواهند رساند.» این جمله مارچلو لیپی خطاب به همسرش پس از شکست لیورپول در فینال لیگ قهرمانان مقابل میلان بود. لیپی که سال گذشته توانست ایتالیا را قهرمان جهان کند اکنون دور از دنیای فوتبال از اوقات فراغتش لذت می برد. من فینال لیگ قهرمانان را در صندلی جلوی خانواده لیپی دیدم و آنقدر نزدیک به آنها بودم که دود سیگار برگ لیپی از ابتدا تا انتهای مسابقه آزارم داد.
در صندلی کنار مارچلو لیپی، ژرار هولیه مربی سابق لیورپول و مربی بیکار فعلی نشسته بود و در صندلی کناری هم آرسن ونگر مربی آرسنال حضور داشت و همین مساله باعث شد که به جای نگاه کردن بازی دوغول اروپایی به صحبت های بزرگترین متفکران دنیای فوتبال گوش دهم و از نظرات آنها لذت ببرم. اینجا درس هایی است که در فینال آتن گرفته ام.
زمانی که طرفداران انگلیسی به یک شهر قدم می گذارند چهره آن شهر غالباً شبیه یک شهر جنگ زده می شود. من در هتل گراندبریتانی اقامت گزیدم. هتلی که وینستون چرچیل توسط پارتیزان های یونانی مورد حمله قرار گرفت.
اما این بار روابط انگلیسی ها و یونانی ها خیلی بهتر شده است. طرفداران انگلیسی در هر شهر میدان مرکزی شهر را به عنوان مقر خود انتخاب می کنند و این بار هم آنها میدان سینتاگما که در جلوی هتل ما قرار داشت را برای اجتماع خود در نظر گرفته بودند. تمامی اسباب و تجهیزات تفریحی برای آنها در این مکان در نظر گرفته شده بود درست مثل مدل «پارک طرفداران» که در رقابت های جام جهانی برای هواداران در نظر گرفته شده بود. و همین مساله باعث شده بود از رفتارهای تهاجمی هواداران انگلیسی خبری نباشد.
شور و اشتیاق طرفداران لیورپول پیش از شروع بازی خانواده لیپی را تحت تاثیر قرار داده بود. قبل از سوت آغاز بازی لیپی که از شعار «شما هرگز تنها نخواهید ماند» طرفداران لیورپول به وجد آمده بود از جا برخاست و زمانی که هواداران لیورپول در پایان بازی به رغم شکست تیم محبوبشان این شعار را تکرار می کردند خانم لیپی با ستایش از آنها گفت؛ «متاسفانه طرفداران میلان خیلی رسمی هستند.» مربیان هیچ وقت مثل مردم عادی به تماشای فوتبال نمی نشینند. در میان سروصدا و احساسات فراوان آتن، لیپی سکوت هوشمندانه ای داشت.
اما هولیه مثل او نبود. این فرانسوی در صحنه های مختلف بازی نیم خیز می شد و به فرانسوی با لیپی صحبت می کرد. هر چند هولیه مربی لیورپول بود اما نظرهای او چندان هم مطابق میل طرفداران انگلیسی نبود. او به لیپی گفت که استیون جرارد به لیورپول انرژی و تحرک می بخشد اما او بازیکنی دفاعی نیست. او آندره پیرلو بازیکن میلان را یک جواهر خواند. پس از آن هولیه اظهار کرد که تکنیک میلان خیلی بهتر از لیورپول است.
لیپی هم با نظر او موافق بود. لیپی خیلی خوب فرانسوی صحبت می کرد. ونگر با شور و اشتیاق و تحرک بیشتری بازی را تماشای می کرد. او در کل مسابقه با نگاهی عمیق و عصبانی بازی را تماشا می کرد و بسیاری اوقات خودش را کنترل می کرد که از جایش بلند نشود. زمانی که اینتزاگی گل دوم میلان را به ثمر رساند او با عصبانیت سرش را تکان داد و گفت؛ «به شما گفته بودم» ونگر یک بار در طول مسابقه از لیپی پرسید به نظرش بهترین بازیکن میدان کیست و او پاسخ داد؛ «دیدا دروازه بان میلان» ونگر با نظر لیپی مبنی بر اینکه بازی یک بازی تاکتیکی است کاملاً موافق بود.
هولیه که علی الظاهر یک طرفدار دوآتشه لیورپول است خیلی کمتر از هم قطارانش احساساتش را بروز می داد. تنها مساله ای که باعث هیجان این مربیان بزرگ می شد تعویض های بازی بود. هولیه سعی می کرد حدس بزند چه کسی وارد میدان می شود و زمانی که میلان کاخا کالادزه را به میدان فرستاد لیپی بی اختیار فریاد زد؛ «نگاه کنید این کالادزه است.» در بین دو نیمه فردی به داخل زمین حمله ور شد و این موضوع هم این مربیان را به وجد آورد. هولیه گفت؛ «او از بسیاری از بازیکنان داخل زمین سریع تر بود.»
در این بازی میلان نشان داد راز جوانی جاودانه را کشف کرده است.لابراتوار میلان - مرکز پزشکی باشگاه میلان - تمام حساب و کتاب ها و آمار و ارقام را برهم زد. دیدن پائولو مالدینی ۳۹ساله که جام قهرمانی را بالای سر برد یادآور روزهای خوش میلان در دهه ۸۰ بود. دیدن اینتزاگی ۳۳ساله که پس از قهرمانی در زمین مثل یک کودک بالا و پایین می پرید هم از اعجاز لابراتوار میلان بود.با لابراتواری که میلان در اختیار دارد می توان امیدوار بود که کاکا تا سال ۲۰۲۵ همین گونه بازی و بارها با میلان قهرمانی های مختلف را تجربه کند.اکنون زمان آن فرا رسیده که فیلیپو اینتزاگی بخشیده شود. مردم به دلایل مختلف او را دوست ندارند.
برخی او را بازیکنی متقلب می دانند که همیشه درصدد فریب داوران است، بعضی هم می گویند او مثل یک دختر است و رفتارهای دخترانه دارد و افرادی هم معتقدند او در این همه وقت نتوانسته قانون آفساید را یاد بگیرد. زمانی که او گفت گل های مورد علاقه اش گل هایی بوده که از بیرون محوطه جریمه به ثمر رسانده تنها واکنشی که می توان به این مساله نشان داد این است که او کدام یک از گل هایش را از بیرون محوطه جریمه وارد دروازه حریفان کرده است؟ او استاد گلزنی از فاصله های نزدیک است اما از فاصله های دور همیشه مشکل داشته است.
به رغم تمامی این ضعف ها سوپرپیپو دو گل در فینال زد و میلان را قهرمان کرد پس باید او را دوست داشت.برخی اوقات به نظر می رسد مربیان فوتبال هیچ احساسی ندارند. برخی از بازیکنان میلان تحت نظر مارچلو لیپی قهرمان جهان شدند اما زمانی که آنها مدال قهرمانی لیگ قهرمانان را گرفتند لیپی هیچ عکس العملی از خود نشان نداد.
تنها زمانی که یک گزارشگر رادیویی برای یک برنامه زنده از او خواست احساس اش را در این لحظه بیان کند او گفت؛ «فقط خوشحالم» حتی زمانی که میلانی ها جام قهرمانی را بالای سر بردند هیچ یک از این مربیان دست هم نزدند. تا اینکه ونگر با ناراحتی شروع به تشویق میلانی ها کرد. البته اکنون ترجیح می دهم نام مربی ای که گفت «دیدید شما تنها به یک تیم معمولی نیاز دارید تا قهرمان لیگ قهرمانان شوید» را ذکر نکنم.

منبع: فایننشال تایمز

منبع : روزنامه شرق