مادران خویشتندار! برد با شماست

بیشتر مادران در رفتار با بچه هایشان گاه به علت خشم و غضب دچار توفان های «چند ثانیه ای» می شوند. به نظر می رسد كه این فقط یك خشم مادرانه است اما دكتر «كیت ابلو» از آن با عنوان «بیماری خشم» (anger illnes) یاد می كند و معتقد است، كه این همان غضب غیرقابل كنترلی است كه بخش عمده آن متوجه فرزندان می شود.
از این رو ۱۰ توصیه برای خویشتنداری مادران توصیه می كند.
▪ نخست: خشم تان را خوب بشناسید تا بتوانید مهارش كنید: آیا اولین علامت عصبانی شدن شما بالا رفتن ضربان قلبتان است؟ دچار لكنت زبان می شوید؟ با این كه دست خود را مشت می كنید؟ به محض بروز و اوج گرفتن خشم، هر كاری در دست دارید رها كنید و به نقطه خلوتی از خانه پناه ببرید و چشمانتان را ببندید و نفس عمیق بكشید و فقط ۳۰ ثانیه به خودتان تا آرام شدن زمان بدهید. طی این ۳۰ ثانیه شما قرار است با یك بیماری به نام «بیماری خشم» بجنگید نه با جگرگوشه هایتان!
▪ دوم: من بهترین مادر دنیا هستم: چند جمله درباره وضعیت تان بسازید و هنگام شروع خشم آنها را مانند وردی جادویی تكرار كنید. این ها وردهای شخصی شما هستند. جملاتی مانند: «اون فقط ۵ سالشه»، «اون بچه است»، «داد نزن بعد حسابی پشیمان می شوی» و «بهترین مادر دنیا منم»، در این مواقع جملات خوبی هستند. خوب است گاهی با خودتان حرف بزنید.
▪ سوم: به آینده رفتاری خود و كودكتان فكر كنید: مجسم كنید كه سال ها گذشته و باید دلیل رفتارهای خشن، فریاد و احیانا كتك هایی كه به بچه زده اید را به پسر یا دخترتان كه اكنون شخص بزرگی شده، توضیح دهید. تنها این تصویر می تواند سبب موفقیت شما در زمان كنترل طغیان خشم تان شود.
▪ چهارم: چنانچه تمركزتان را از دست بدهید، نبرد را باخته اید: بكوشید بدون جنگیدن همواره تا حد امكان فاتح بایستید. مهم تر از همه این كه به خود یادآوری كنید كه برنده شدن بدون درگیری، علاوه بر عزت نفس؛ احترام فرزند و همسر را برایتان به ارمغان می آورد.
▪ پنجم: به شطینت كودكان بخندید: گاهی كودكان صبر و تحمل شما را محك می زنند.
كودكان خردسال اكثر چیزها را پرتاب می كنند، در خانه می دوند و مرتب سوال می كنند. چنانچه از همان ابتدا این واقعیت را بپذیرید كه نمی توانید همواره آنها را به طور كامل كنترل كنید و گاهی هم اصلا نمی توانید این كار را انجام دهید، به هنگامی كه آنها چیزی را می ریزند، به چیزی دست می زنند كه نباید دست بزنند و سوالی را برای پنجاهمین مرتبه تكرار می كنند، خیلی عصبی نمی شوید و حتی به شیطنت كودكتان می خندید.
▪ ششم: از كودكتان كمك بخواهید: بگذارید گاهی هم آنها از شما مواظبت كنند. كودك شما بیش از آن كه به فریاد تحكم آمیز تان توجه كند، به تقاضای كمكی كه صادقانه بیان شود، واكنش مثبت نشان می دهد. این عمل به هیچ روی تلافی جویانه نیست بلكه منظور جلب همدلی اوست.
▪ هفتم: به آینه بنگرید: به معنای واقعی كلمه به هنگام عصبانیت خودتان را در آینه نگاه كنید. بی تردید تصویر خوشایندی نخواهید دید وانگهی عصبانی ماندن، در زمانی كه به چهره خودتان خیره شده اید كار آسانی نیست.
▪ هشتم: معجزه آب سرد: آب سرد آتش خشم را هم خاموش می كند. چنانچه اوضاع به سمت خطرناك شدن پیش می رود، صورت خود را با آب سرد بشویید.
▪ نهم: تنفس عمیق: نفس عمیق بكشید. دم و بازدم سبب می شود تا كنترل اعصابتان را به دست بگیرید.
▪ دهم: با كسی صحبت كنید: خشم خود را بر سر كودكانتان خالی نكنید. در چنین وضعیتی گوشی تلفن را بردارید و به یك دوست خوب یا همسرتان زنگ بزنید و بگویید كه صبرتان تمام شده و به دلجویی و عبارتی تسكین دهنده نیاز دارید. قطعا با شنیدن صدای آرام دوست و یا همسرتان، به آرامش می رسید.

مهری موسی وند

منبع : روزنامه جوان