ام اس، سیم کشی بدن را مختل می کند!!

شاید این سوال برای شما هم مطرح شده باشد كه چه كسانی ام اس می گیرند؟ البته هنوز چگونگی شروع ام اس دقیقا مشخص نشده،‌ولی امروزه چیزهایی در این باره می دانیم. برای مثال شیوع این بیماری در مناطق مختلف دنیا با هم متفاوت است. مثلا در بعضی جاها از جمله كشورهای شمال اروپا و آمریكا شیوع آن بیشتر دیده می شود مثل افرادی كه پوست،‌ مو و چشم روشن دارند و در بعضی نژادها،‌ مانند سیاه پوستان و ژاپنی ها،‌ كمیاب است. ام اس در خانمها بیشتر از آقایان دیده می شود و شروع بیماری معمولا در سنین بیست تا چهل سالگی است.
در مورد اثر مهاجرت بر ابتلا به ام اس دیده شده در افرادی كه قبل از پانزده سالگی به سرزمین دیگری مهاجرت كرده اند، میزان شیوع بیماری مانند میزان شیوع آن در مردم سرزمین جدید است. ولی در كسانی كه بعد از سن پانزده سالگی مهاجرت كرده اند، میزان ابتلا مانند سرزمین مادری آنهاست. بنابراین نتیجه گرفته اند عاملی كه ممكن است باعث ابتلا به ام اس شود در حدود یا قبل از پانزده سالگی به بدن منتقل می شود.
در مورد این عامل حدس‌های بسیاری وجود دارد و از تاثیر میكروبها و ویروسهای مختلف گرفته تا تاثیر مواد شیمیایی گوناگون، ‌آمادگی وراثتی، ‌بهم خوردن نظم ایمنی بدن و ... مطرح شده است.
جالب است بدانید كه این بیماری بیشتر در كسانی بروز می كند كه شخصیت خاصی دارند. چنین افرادی آدمهای مسئولیت پذیر ولی حساس هستند كه هنگام بروز ناملایمات خیلی خود خوری می كنند.
اما چه كسانی از این بیماری بهبودی می یابند؟ هر چند متاسفانه هنوز درمان كامل ام اس كشف نشده، ولی دیده شده كه كسانی توانسته اند به حد سلامت كامل بازگردند. جالب است كه هر كدام از آنها دلایل متفاوتی برای بهبود حال خود می آورند. به عبارت دیگر یك راه استاندارد و یكسان برای بهتر شدن وجود ندارد. اما آنچه واضح است هیچ كدام از اینها دیگر آن شخص حساس و غصه خور سابق نیستند و نقطه مشترك آنها تغییر دیدشان نسبت به بیماری خود و زندگی است.
علائم و مشكلات در بیماری ام اس از شخصی به شخص دیگر متفاوت است ممكن است علامتی كه مهمترین مشكل یك بیمار است در شخص دیگری ایجاد نشود اما ما شایعترین مشكلی كه ممكن است طی دوره بیماری بوجود بیاید را مرور می كنیم.
چشم ها معمولا اولین و شایعترین اعضای درگیر می باشند. ممكن است شخصی به علت انحراف یك چشم دچار دوبینی شود، تاری دید در یك یا هر دو چشم نیز ممكن است رخ دهد. قدرت بینائی معمولا در اشخاصی كه درگیری چشمی داشته اند، تا حدی كاهش می یابد.
اندام ها (دست و پا) ممكن است دچار مشكلات حسی و حركتی شوند. از مشكلات حسی احساس كرختی،‌ به خواب رفتگی یا سوزن سوزن شدن و از مشكلات حركتی ضعف در یك یا چند اندام، اشكال در راه رفتن و حركات ارادی دیگر را می توان نام برد.
گوشها هم گاهی دچار مشكلاتی نظیر وزوز گوش، یا كاهش شنوایی می شوند.
احساس نیاز مكرر به دفع ادرار،‌بند آمدن احتباس ادرار، بی اختیاری در دفع ادرار و بالاخره كاهش میل و توانایی جنسی از مشكلاتی هستند كه در دستگاه اداری، تناسلی بیماران به وجود می آیند.
از دست دادن تعادل هنگام راه رفتن خصوصا در تاریكی ممكن است به خاطر درگیری مخچه باشد. گاهی احساس وضعیت در بیماران ام اس مختل می شود یعنی هنگامی كه چشم بیمار را می بندند نمی تواند موقعیت اندامهایش را بخوبی دریابد.
غیر از اینها می توان به مواردی نظیر مشكل در تمركز حواس و گاهی بی حواسی،‌اضطراب،‌ افسردگی،‌ احساس درد در ماهیچه ها، اشكال درسخن گفتن،‌ اشكال در اجابت مزاج و اشكال در فرو دادن لقمه غذا اشاره كرد.
علائم و مشكلات مختلف به خاطر این است كه سلولهای عصبی در بخشهای گوناگونی در مغز و نخاع درگیر می شوند. این تفاوت ها نه تنها بین دو بیمار مشاهده می شود، بلكه حتی ممكن است بارها و بارها بیایند و بروند. اگر بیماری یكی از توانایی هایش را از دست داد نباید خیلی نگران باشد چرا كه معمولا امری موقتی است و می تواند به كمك درمان مناسب ناتوانیها را به میزان زیادی از میان ببرد.
جدای از اینها گروهی از عوامل می توانند زمینه ساز ایجاد مشكلات جدید باشند، كه از آنها میتوان به گرما و رطوبت،‌ ورزشهایی كه حرارت بدن را بالا می برند، تب و مهمتر از همه این ها فشار روحی و عصبی كه پزشكان به آن استرس روانی می گویند اشاره كنیم.
معمولا وقتی بیمار می شویم بعد از اینكه دنبال دارو و درمان رفتیم، به این فكر می افتیم كه بهتر است چه بخوریم و از خوردن چه غذاهایی پرهیز كنیم. حالا باید ببینیم دانشمندان چه پاسخی برای این بیماری دارند.
در درجه اول اگر ارتباطی بین مصرف یك ماده غذایی با ابتلا به ام اس یا تشدید آن پیدا می شد،‌می توانستیم برنامه غذایی دقیقی را پیشنهاد كنیم. ولی تا كنون هیچ رابطه مشخصی بین مواد غذایی و ام اس پیدا نشده است و انواع رژیم های غذایی را آزمایش كرده اند. مثل رژیم كم چربی، رژیم عاری از مواد حساسیت زا،‌رژیم فاقد گلوتن (پروتیین موجود در غلات)، رژیم غذایی با منگنز زیاد، رژیم بدون پكتین و فروكتوز (قندهای گیاهی)،‌ غذای حاوی ویتامین زیاد... در مورد هر كدام از این برنامه های غذایی چندین سال مطالعه شده ولی هیچ تغییر مشخصی در افراد مورد آزمایش مشاهده نشده.
با اینكه نمی توان بوسیله رژیم غذایی ام اس را درمان كرد ولی لااقل با یك برنامه ریزی خوب غذایی می توان از یكسری عوارض بیماری جلوگیری كرد. مثلا استفاده كافی از میوه ها و سبزیجات علاوه بر تامین درصد بالایی از ویتامین های ضروری می تواند به بهتر كار كردن دستگاه گوارش و جلوگیری از یبوست كمك بسزایی كند.
در واقع بیماری ام اس را می توان به چهار دسته اصلی تقسیم كرد:
الف) ام اس خوش خیم كه در این نوع فقط تعداد كمی حمله رخ می دهد كه این حملات معمولا با بهبودی كامل همراه اند. این نوع در طی زمان بدتر نمی شود و معمولا موجب هیچ ناتوانی ماندگاری نخواهد شد.
ب) نوع عود كنند و فروكش یابنده كه اكثر مبتلایان،‌بیماریشان را با همین نوع آغاز می كنند. به این ترتیب كه در آنها هر حمله بیماری، یك دوره آرام (فروكش) در پی دارد كه بیماران در این دوره آرامش مشكل چندانی ندارند.حمله ها معمولا غیر قابل پیش بینی اند و در طی آنها ممكن است مشكلات قبلی مجددا تكرار شود.
ج) نوع پیشرونده ثانویه این دسته را می توان ادامه نوع قبلی دانست. یعنی پس از چندین سال حمله و آرامش،‌بیماری به حدی می رسد كه بدون وجود دوره های واضحی از حمله یا آزمایش، با گذشت زمان رفته رفته ضعیف تر می شود.
د) نوع پیشرونده اولیه در این نوع، بیماران هرگز حالتهای عود یا فروكش را ندارند و از همان حالت ممكن است هر زمانی متوقف شود یا همچنان بدتر شود.
داروهای موجود در درمان ام اس از نظر كاربرد به سه گروه اصلی تقسیم بندی می شوند:
۱) برای حملات بیماری.
۲) برای كنترل علائم بیماری.
۳) برای كنترل دوره بیماری.
برای كنترل و درمان ام اس، روش های دیگری نیز وجود دارد مانند كار درمانی،‌ فیزیوتراپی، گفتار درمانی و ماساژ. اما روشهای دیگری نیز وجود دارد كه بیماران نتایج خوبی از آن گرفته اند مانند مدیتیشن،‌ یوگا،‌ هومیوپاتی، انرژی درمانی، رژیم های غذایی خاص، انجام مراسم مذهبی مختلف و ...

منبع : مجله خانواده سبز