پسرم یک قهرمان است

اینكه پسر شما یك موهبت شود یا مایه دردسر، ۷۰ درصد به پدر و مادرش بستگی دارد و نحوه رفتار آن ها با كودك و تنها ۳۰ درصد مربوط به شانس و اقبال و بخت است! اگر می خواهید عدد ۷۰ درصد را حداقل به ۹۹ درصد برسانید قدم به قدم ۱۴ قدم زیر را بخوانید.
۱) با پسرتان دوست باشید. به او بگویید هر وقت مشكلی برایش پیش می آید به سراغ شما بیاید و به او اطمینان دهید كه شما هم قبل از هر قضاوتی به حرف هایش گوش می كنید و سپس به او كمك می كنید. به او بگویید كه برای همیشه پسر شما خواهد بود، چه رییس جمهور شود، چه كارگر، چه فقیر و چه ثروتمند.
۲) پسرتان را در معرض شرایط سخت مختلف زندگی قرار دهید. بگذارید با دوستانش به سفرهای كوتاه برود و علایقش را دنبال كند، اجازه دهید خودش باشد. او را تحت فشار نگذارید، شكیبا باشید، تنها چیزی كه او نیاز دارد زمان است و تنها شما هستید كه می توانید این فرصت را به او بدهید.
۳) به پسرتان اجازه دهید خودش راهش را انتخاب كند. به پسرتان فشار نیاورید كه كار و حرفه شما را دنبال كند و به خودتان وابسته اش نكنید، بگذارید مدتی از شما دور شود و كارهای مختلف را امتحان كند، سپس بگذارید راهش را خودش انتخاب كند.
۴) از پسرتان یك قهرمان بسازید. پسر شما همچون الماس نتراشیده است، با صبر و استقامت، رفتارهای ناهنجار و خشونت آمیزش را از بین ببرید. تنها پدر و مادر هستند كه می توانند از پسرشان یك قهرمان بسازند یا او را به زمین بكوبند. گاه گاهی از پسرتان به عنوان یك قهرمان یاد كنید، چه در زمینه درسی، ورزشی و چه در كارهای روزمره.
۵) پسرتان را به خواندن كتاب تشویق كنید. بكوشید كتاب خواندن برایش عادت شود، این كار را از كودكی به او آموزش دهید.
۶) با افراد خوب و منطقی نشست و برخاست كنید. به خاطر داشته باشید كه نمی توانید بستگان تان را انتخاب كنید اما انتخاب دوستان تان در دست و اختیار شماست. نیازی نیست دوستان زیادی داشته باشید، بهتر است در انتخاب همان چند دوست دقت بیشتری كنید.
۷) اشتباهات پسرتان را ببخشید. بیشتر پدرها دوست دارند پسرشان كار آن ها را ادامه دهد. اما پسرها هرگز نمی فهمند كه سهم آن ها در این فداكاری چیست. مراقبش باشید اما نظرتان را بر او تحمیل نكنید. چنان چه مرتب از او بخواهید كه فقط خواسته های شما را برآورده كند به جز انزواطلبی چیزی عایدش نمی شود، اجازه دهید اشتباه كند و از اشتباهاتش درس بگیرد.
۸) وقت بیشتری برای پسرتان بگذارید. پدران و گاه مادران بیشتر وقت شان را صرف كار و پول درآوردن و وظایفشان نسبت به اعضای خانواده می شود. اما گاهی لازم است به حرف های پسرتان گوش بدهید. اجازه دهید هر چه در قلبش هست به شما بگوید. كمتر حرف بزنید و بیشتر گوش بدهید. مجبور نیستید مدرك دانشگاهی داشته باشید، مجبور نیستید تئوری نسبیت اینشتین را بدانید. شما فقط به قلبی پر از محبت نیاز دارید.
۹) از پسرتان در برابر دیگران انتقاد نكنید. جر و بحث، كتك زدن و فریاد كشیدن سبب می شود پسرتان احساس حقارت و ضعف كند. چنان چه احساس كردید از دست او عصبانی هستید، خودتان را كنترل كنید. از همه مهم تر، بار خواسته های غیرواقعی خودتان را روی دوش او نگذارید. بچه ها دوست دارند بیش از آن كه مورد انتقاد قرار بگیرند، الگو و نمونه باشند.
۱۰) پسرتان را مسوولیت پذیر بار آورید. از همان كودكی مسوولیت های كوچكی مانند مرتب كردن اتاقش و اسباب بازی هایش را به او واگذار كنید. به او بیاموزید از انجام كارهایی كه به او محول شده خجالت نكشد! به عقیده روان شناسان از زمان تولد تا ۸ سالگی (صدماه اول) باید ۵ كار را فرا گرفته باشد:
▪ محبت كردن
▪ نظم و انضباط
▪ احترام گذاشتن
▪ مسایل ساده دینی
▪ حس سازگاری. از ۸ سالگی به بعد (صدماه دوم) است كه باید معنای پول و ارزش آن را به او آموزش دهید. پس از ۱۶ سالگی بیشتر این آموزش ها كم رنگ تر خواهند بود.
۱۱) به پسرتان یاد بدهید شكست را بپذیرد. به او یاد بدهید كه چه در پیروزی و چه در شكست مودب و مهربان باشد. به او بگویید كه همیشه پیروزی مهم نیست بلكه جرأت شركت در مسابقه هم اهمیت دارد.
۱۲) پسرتان را لوس بار نیاورید. مراقبت های بیش از حد ممكن است مانع از این شود كه او خود تجربه به دست آورد و نسبت به شرایط پیرامونش بینش صحیحی داشته باشد. اجازه بدهید پسرتان مستقل شود. دوست دارید تمام چیزهای خوب دنیا را به پسرتان بدهید اما گاهی وقت ها نمی توانید. به خاطر بسپارید كه بعضی مواقع از كلمه «نه» هم استفاده كنید.
۱۳) پسرتان را با دیگران مقایسه نكنید. بدانید هر پسری استعدادهای نهفته ای دارد كه شاید دیگری نداشته باشد، با این مقایسه كردن ها سبب می شوید پسرتان اعتماد به نفسش را از دست بدهد.
۱۴) خودتان را به جای پسرتان بگذارید. هرگز از پسرتان انتظار قدردانی نداشته باشید و در صورتی كه پسرتان از شما تشكر كرد رفتاری دوستانه با او داشته باشید.
كلام آخر، موقعیت وشرایط پسرتان را با ربع قرن پیش و جوانی خودتان مقایسه نكنید، همه چیز تغییر كرده است. در مقابل رفتارهای پسرتان صبور باشید. او خیلی باهوش تر و عاقل تر از آن چیزی است كه شما فكر می كنید. بهتر است منصف باشید و خودتان را جای پسرتان بگذارید و بفهمید نیازها و احساسات او با شما خیلی فرق دارد. بدون این كه منتظر جوابی از طرف او باشید نیازهایش را برآورده كنید.

نفیسه سلطانی

منبع : روزنامه جوان