شما و کودکتان

● برای شروع به این سوالات پاسخ بدهید:
▪ آیا نام تمامی معلم های فرزندتان را می دانید؟
▪ آیا می دانید چه كسانی دوستان صمیمی فرزندتان هستند؟
▪ آیا می دانید در چه رشته ای درس می خواند؟
▪ آیا می دانید چه كتابی می خواند یا اصلا كتاب می خواند؟
▪ آیا می توانید چند ورزشكار، هنرپیشه، فیلم یا موسیقی مورد علاقه او را نام ببرید؟
▪ چنانچه فرزند نوجوانی دارید آیا می دانید وقتش را در ساعات پیش از مدرسه، شب ها و روزهای تعطیل چگونه می گذراند؟
▪ اگر فرزندتان پول توجیبی می گیرد یا خودش درآمدی كسب می كند آیا می دانید چگونه پول را خرج می كند؟
▪ آیا می دانید فرزندتان خوشحال است یا غمگین، دوست زیاد دارد یا تنها است، مضطرب است یا دغدغه ای ندارد؟
ا▪ گر نمی توانید به این پرسش ها جواب «بله» بدهید به اندازه كافی درگیر زندگی فرزندتان نیستید و باید هرچه زودتر این كارها را بكنید.
قدرتمندترین و ماندگارترین وسیله پیش بینی سلامت روان، سازگاری، خوشبختی و سلامتی فرزندان درجه درگیر شدن والدین در زندگی آنها است. بچه هایی كه پدر و مادرشان در زندگی آنها درگیر می شوند در مدرسه عملكرد بهتری دارند، احساس بهتری نسبت به خودشان دارند، كمتر به مشكلات عاطفی دچار می شوند و كمتر اهل خطرند یا دچار مشكل می شوند. برای رشد روانی فرزند هیچ چیز مهم تر از مشكلات عمیق و پیگیرانه شما نیست.
این موضوع وقتی فرزندتان نوزاد است یا به سن جوانی رسیده یا هر نقطه ای بین این دو صحت دارد. تردیدی نیست برای اینكه درگیر زندگی فرزندتان شوید باید با او وقت بگذرانید. این موضوع آنقدر واضح است كه شاید گفتنش لزومی نداشته باشد اما والدینی هستند كه آنقدر كم وقت با فرزندشان می گذرانند كه تعجب برانگیز است كه اصلا چرا بچه دار شده اند. یكی از دلایل اهمیت وقت گذراندن با فرزندان این است كه پدر و مادر هیچ گاه نمی فهمند فرزندشان چه موقع حرف دلش را می زند و می گوید كه در زندگی اش چه اتفاقاتی در حال وقوع است در حالی كه اطلاعات درباره زندگی او كلید مشاركت شما است.
عمومی ترین مشكلات رفتاری در كودكان سنین دبستان و راهنمایی عبارتند از: عدم اطلاعات عمومی و مقاومت در مقابل قدرت بزرگسالان، حملات پرخاشگرانه خواهر و برادر، عصبانیت، شانه خالی كردن از زیر بار مسوولیت، كار دزدانه انجام دادن، شكست وخرد كردن اشیا، گستاخی نسبت به فامیل یا دوستان خانواده، دزدی های كوچك و... .
پدر ومادرها اغلب فكر می كنند با سوال پرسیدن از فرزندشان از آنچه می خواهند بدانند سردر می آورند اما در واقعیت این كار فقط تصویری جزیی به دست می دهد. احتمال اینكه فرزندتان آنچه واقعا برایش مهم است را در یك روز خودمانی وقتی دارید با هم كاری انجام می دهید كه هیچ ربطی هم به آنچه می خواهد به شما بگوید ندارد فاش كند، خیلی بیشتر است. پسرتان درباره دعوایی كه در مدرسه كرده وقتی شب او را درتختش می خوابانید صحبت می كند نه وقتی از او می پرسید: امروز تو مدرسه چه خبر بود؟ درباره احساسات دخترتان وقتی چیزی می فهمید كه با هم به خرید رفته اید نه وقتی از او درباره روابط اجتماعی اش سوال می كنید.
وقتی او را با گروهی از دوستانش از مدرسه به خانه هاشان می رسانید درباره وضع تحصیلی فرزندتان بیشتر اطلاعات به دست می آورید تا هنگامی كه موقع غذا خوردن از او مستقیما سوال می كنید. پس اگر شب روی او را نپوشانید، با او در مراكز خرید سیر و سیاحت نكنید یا فرزندتان را با دوستانش به خانه نرسانید این لحظات را از دست می دهید. پس هرچه بیشتر با هم وقت بگذرانید فرصت بیشتری برای دستیابی به آنچه در زندگی فرزندتان می گذرد دارید ومشاركت كردن آسان تر می شود.
وقتی فرزندان كوچك تر است این كار آسان تر است اما اگر خوب فكر كنید مطمئناً فعالیت های بسیاری را پیدا می كنید كه با آنها می توانید با نوجوانتان وقت بگذرانید. وقت گذراندن با فرزندتان خارج از خانه هم مهم است. نگرانی در سال های دبستان، نگرانی درباره تكالیف درسی وامتحانات، نگرانی در زمینه فعالیت های فوق برنامه نظیر زنگ ورزش و یا گردش های دسته جمعی در بین كودكان بسیار رایج است و به طور كلی نگرانی ها معمولاً به گونه ای است كه كودك آنچه را كه احتمال دارد رخ دهد به طور غیر منطقی و اغراق آمیز بزرگ كند. بنابراین در این موارد هم بهتر است فعال عمل كنید.
بروید و ورزش یا كارهای هنری او را نگاه كنید. به مدرسه اش بروید. وقتی او نگاهی به جمعیت می اندازد وصورت شما را در آن بین می بیند احساس خوبی دارد و شما هم باید آنجا باشید تا اگر عملكرد خوبی داشت او را تحسین كنید واگر نداشت اورا آرام كنید. حتما مرتبا با آموزگاران او در تماس باشید و در كارهایی كه مدرسه او از پدر و مادرها می خواهد حضور فعال داشته باشید. كاری كنید خانه شما یكی از پاتوق های دوستان فرزندتان بشود. اطلاعاتی كه از این طریق به دست می آورید ارزشمند تر از هزینه ای است كه صرف خوراكی هایی كه به آنها می دهید می كنید. تربیت كودك كاری نیمه وقت نیست. چیزی نیست كه هر وقت مایل بودید یا وقتی كه یادتان می افتد كه به فرزندتان توجه كنید یا وقتی او به دردسر افتاد انجام بدهید.
تعهد به درگیر زندگی فرزند شدن به این معنی نیست كه نمی توانید شغلی داشته باشید، حتی شاید به این معنی باشد كه باید نسبت به والدینی كه بیرون خانه كار نمی كنند بیشتر تلاش كنید. كلید استفاده موثر از نزدیكان و یا خویشان اطمینان از این است كه این كمكی ها باعث شوند وقتی سر كار نیستید بیشتر درگیر فرزندتان باشید نه اینكه به دام این فكر اشتباه بیفتید كه این مراقبت ها جایگزین تعهد خود شما می شوند. كاری كه اطرافیان كودك می كنند تربیت او نیست و شما هم نباید چنین تصوری داشته باشید.

منبع : روزنامه جوان