ملت ها و سنت ها

● ازدواج به سبک کره ای ها
ازدواج در کشور کره با حضور جدی واسطین ازدواج شکل می گیرد. آنها اطلاعاتی را درباره دخترها و پسرهای مجرد محل مثل سطح تحصیلات و فرهنگ دو خانواده جمع آوری می کنند. سپس اطلاعات را در اختیار خانواده ها قرار می دهند و پس از پذیرش آنها طی مراسمی خانواده زوج به هم معرفی می شوند، اما عروس و داماد تا روز عروسی اجازه ندارند که همدیگر را ببینند. خانواده داماد در برگه های سفیدی که ۴۰ سانتیمتر طول و ۹۰ سانتیمتر عرض دارد، سال، ماه، روز و ساعت دقیق تولد پسرشان را می نویسند و این کاغذها را ۵ دور می پیچانند و در یک پاکت نامه سفید می گذارند. بعد پاکت را با شاخه های نی محصور و با نخ های آبی و قرمز محکمشان می کنند و آن را نزد پیشگو می برند.
با توجه به اطلاعات موجود درا ین برگه پیشگو بهترین تاریخ را برای عروسی دو زوج مشخص می کند، هنگامی که خانواده عروس به درخواست آنها پاسخ مثبت دادند، هدایایی را تحت عنوان هم (Ham) برای او و خانواده اش می فرستند. این هدایا را دوستان و اقوام داماد طی تشریفاتی به خانه عروس می برند. به همین خاطر خانواده عروس جشن کوچکی را برای آنها به پا کرده و در واقع به نوعی از زحمات آنها تشکر می کنند. در این هدیه یک «برگه ازدواج» قرارداد که در یک تکه پارچه ابریشمی مشکی پیچیده شده و نام داماد در آن نوشته شده است. این برگه نشان دهنده تعلق عروس به داماد است و او موظف است تا آخر عمر آن را نزد خود نگه دارد. در این هدیه چند تکه پارچه قرمز و آبی وجود دارد که پارچه قرمز با نخ آبی و پارچه آبی با نخ قرمز پیچیده شده است.
چند روزی قبل از مراسم داماد به خانه عروس می رود و سه روز با خانواده همسر آینده اش به سر می برد. در این حالت می گویند او با خانواده همسرش ازدواج می کند. روز ازدواج فرامی رسد، تمام اقوام و همسایه های عروس و داماد در این مراسم شرکت می کنند. در مناطق کوهستانی رسم بر این است که زوجین مراسم خود را در غروب برگزار کنند. همه میهمان ها لباس های مد روز می پوشند، داماد کلاه سیاه برسر می گذارد و عروس صورت خود را با نقابی می پوشاند.
او در نیمه های مراسم اجازه می یابد تا نقاب خود را از روی صورتش بردارد. مراسم عروسی در خانه عروس برگزار می شود. داماد سوار بر اسب شده ساقدوشان و خدمتکارانش پیاده دنبال او به راه می افتند. داماد به همراه دو ساقدوش خود در قسمت شرق و عروس در قسمت غرب میز مخصوص مراسم می ایستد. آنگاه ساقدوشان طرفین زیرپای عروس و داماد فرش پهن می کنند و دست های آنها را می شویند، شستن دست قبل از مراسم ازدواج به معنای آمادگی کامل طرفین برای زندگی است. مراسم با پذیرایی مفصل با انواع غذاها و نوشیدنی ها ادامه می یابد. با پایان مراسم زندگی مشترک عروس و داماد آغاز می شود.
● سنت های ازدواج در ایتالیا
مراسم ازدواج در کشور ایتالیا یکی از زیباترین و نمادین ترین مراسم دنیاست که هرچند از برخی جهات با کشورهای دیگر شباهت دارد، اما از جهات دیگر بسیار متفاوت است. در ازدواج سنتی ایتالیایی رسم بر این است که برادر یا یکی دیگر از اعضای خانواده داماد، عروس را از پدرش خواستگاری می کند. زمانی که پدر عروس پاسخ مثبت داد روزی را برای ملاقات دو خانواده تعیین می کند. خانواده عروس تحقیقات مفصلی را درباره داماد آینده انجام می دهند و اگر لازم باشد از پلیس و همسایگان نیز کمک می گیرند. روز ملاقات دو خانواده بزرگ ترها دور میز و پدر عروس در صدر میز می نشیند.
او نظرات موافق و مخالف را درباره داماد می شنود و سپس خودش رای نهایی را صادر می کند. اگر داماد پذیرفته نشود با دست خالی از خانه عروس بیرون می رود، اما اگر فرد معتبری بود و موقعیت مالی خوبی داشت هدیه ای از طرف خانواده عروس به او داده می شود که به معنی پذیرفته شدن او است. آنگاه داماد باید حلقه الماسی را به عروس هدیه کند، هرچه این حلقه سنگین تر باشد، بهتر است. حلقه سنگین نشان می دهد که داماد توانایی آن را دارد که امنیت و آرامش را برای عروس به همراه آورد. خانواده طرفین موظف هستند تا آنها را بیشتر با هم آشنا کنند و یا حتی اگر لازم باشد توضیحاتی از گذشته آنها به یکدیگر بدهند. داماد باید برای عروس خانه مبله شده و مرتبی تهیه کند که از خانه پدری عروس کامل تر باشد.
عروس نیز برای شوهر آینده اش مقداری لوازم و لباس جمع آوری می کند و آنها را در صندوقچه ای به نام «جعبه امید» می گذارد و آن را در گوشه ای پنهان می کند. خانواده عروس هنگام ازدواج به دخترشان پول و جهیزیه می دهند. مراسم عروسی ایتالیایی ها اغلب در کلیسا برگزار می شود. آنها جشن عروسی خود را در ماه آگوست (مرداد) برگزار نمی کنند چون معتقدند این ماه برای عروس و داماد بدشانسی و بیماری می آورد .
به اعتقاد آنها شنبه ها یکی از بهترین روزها برای برگزاری جشن هایشان است. روز جشن، روبان بسیار بزرگی را به صورت پاپیون به در ورودی کلیسا نصب می کنند تا همه رهگذرها متوجه شوند داخل کلیسا مراسم عروسی در حال برگزار شدن است. در گذشته عروس های ایتالیایی لباس سبزرنگ که سمبل باروری و طبیعت بود می پوشیدند ولی در حال حاضر آنها نیز مثل عروس های بیشتر کشورهای دنیا لباس سفید بر تن می کنند. داماد نیز در چنین روزی یک تکه آهن در جیب کت خود می گذارد تا از چشم دشمنان و حسودان در امان بماند. میهمانان حاضر جلوی پای عروس گلدانی می شکنند و تکه های شکسته شده گلدان را می شمارند. آنها معتقدند تعداد تکه های شکسته شده بیانگر سال هایی است که عروس و داماد با هم زندگی می کنند.
در بعضی از نواحی ایتالیا رسم بر این است که داماد کراواتش را تکه تکه کند و برای فروش به میهمان ها بدهد. پول های جمع شده از فروش کراوات به عروس و داماد داده می شود تا خرج ماه عسل آنها شود. در جشن عروسی ایتالیایی ها میهمان ها با غذاهایی چون ماکارونی همراه فلفل و قارچ، سالاد و انواع سوپ و شیرینی به خصوص شیرینی دانمارکی به شکل پاپیون پذیرایی می شوند. کیک عروس و داماد چند طبقه است و گاهی درست مثل مراسم ایرانی ها مجسمه کوچک عروس و داماد در بالای آن قرار دارد. خانواده عروس و داماد میوه هایی را در تور می پیچند و داخل ظرف های سفالی کوچک یا شیشه ای می گذارند و به میهمانان هدیه می کنند.
عروس های ایتالیایی کیف ساتن کوچکی در دست می گیرند که پول ها و هدایای میهمان ها را در آن می گذارند. این پول ها به خانواده عروس تعلق می گیرد تا صرف هزینه های عروسی شود. در پایان مراسم با خارج شدن عروس و داماد از کلیسا جمعیت کثیری از میهمان ها روی سر آنها برنج و کاغذهای رنگی می ریزند. این کاغذها بیانگر پول و خوش شانسی است. عروس و داماد به جمعیت بیرون از کلیسا خوشامد می گویند. در پایان مراسم میهمانان چند کبوتر به هوا می فرستند که سمبل عشق و شادی است.

ترجمه آناهیتا سرمدی

منبع : روزنامه کارگزاران