صنعت پر رونق گدایی در هند

این تجارت فقط در شهر بمبئی كه از مراكز بازرگانی هند است بیش از ۲‌میلیارد روپیه یعنی ۵۰‌میلیون‌دلار در سال گردش مالی دارد. در دهلی این تجارت یا صنعت بیش از ۵/۱‌میلیارد روپیه گردش مالی دارد و بیش از ۵۰‌هزار نفر در آن مشغول به كارند.
اكثر تكدی‌گران هندی را ۲۰۰‌میلیون نفری تشكیل می‌دهند كه در این كشور زیر خط فقر به سر می‌برند و با رقمی كمتر از یك‌دلار در روز روزگار می‌گذرانند. به یمن افزایش رشد اقتصادی در كشور هند در دو دهه گذشته بیش از ۲۰۰‌میلیون نفر در این كشور از خط فقر عبور كرده و به شرایط مساعدتری دست یافته‌اند. اما همچنان تعداد زیادی از مردم هند در فقر به سر می‌برند. بازدیدكنندگان از كشور هند بعد از بازگشت به كشورشان آنچه بیش از هر چیز دیگر در ذهن دارند و با خود به یادگار از هند می‌آورند تصاویر گدایان هندی است كه كنار شیشه اتومبیل‌ها و كنار پیاده‌روها مشغول كار هستند. تعداد این گدایان در مناطق توریستی بیشتر از نقاط دیگر هند است. روی تاریك این تجارت پررونق در هند، سوء استفاده از كودكان و مجبور كردن افراد معلول به گدایی است.
این صنعت در سال‌های اخیر به شیوه‌ای سازمان یافته تر پیشرفت كرده است.
به تازگی رسانه‌های هند ماجرای یك زن گدا به نام سارویتا دوی از ایالت فقیر نشین بیهار به چاپ رساندند كه در سال فقط ۸۰۰‌دلار بیمه پرداخت می‌كند. این رقم بیمه در هند رقم شاهانه‌ای است. او در چند بانك حساب دارد. این زن گدا به نقاط مختلف كشور سفر كرده و نامش در فهرست بازدیدكنندگان از بسیاری از مكان‌های مذهبی دیده می‌شود. او در گفتگویی با یكی از این رسانه‌های هندی گفته است، سفر با قطار آن هم به طور رایگان و بدون پرداخت هزینه بسیار جالب است. من بدون بلیط سوار قطار می‌شوم و تا مقصد به گدایی مشغول هستم. ماجرای این زن شبیه ماجرای بسیاری از همكارانش در شهر بمبئی است. زنانی كه به این كار مشغولند، شیوه تامین درآمد خود را بسیار شرافتمندانه‌تر از زنان هندی دیگر می‌دانند كه مثلا در بارها مشغول به كارند. مردم هند و توریست‌های این كشور به ویژه در ایام مقدس و مذهبی، جشنواره‌ها و مراسم مذهبی، مراسم ازدواج و یا موفقیت‌های شغلی و تحصیلی بسیار بخشنده می‌شوند. خانواده‌های هندی در كمك به فقرا از سنت دیرینه و مربوط به چندین نسل گذشته خود پیروی می‌كنند. در خیابان‌های هند به گدایان به اندازه گاوها احترام گذاشته و حتی همچون موجودی مقدس نگریسته می‌شود.
بعضی گدایان شانسی بهتر از دیگران دارند. در دادگاه‌های هند با موارد و پرونده‌های زیادی روبه‌رو می‌شویم كه در آن گدایان با استخدام وكیل مدافع از حق و حقوق خود برای گدایی بعد از دستگیری توسط پلیس دفاع می‌كنند. در بسیاری از این موارد پلیس مغلوب این دعواهای حقوقی می‌شود. چندی پیش جسد گدایی كه به دلیل نامعلومی در گوشه خیابان در شهر بمبئی مرده بود پیدا شد در حالی كه در زیر لباسش صدها‌هزار روپیه پنهان شده بود. یكی از فیلم سازان سینمای هند از یك سال پیش تا كنون مشغول تحقیق درباره موضوع‌گدایی در شهر بمبئی است و فیلم تازه او قرار است با همین موضوع ساخته شود. این فیلم‌ساز هندی گدایان را انسان‌هایی توصیف كرده كه احساس دارند و از ویژگی‌هایی شبیه انسان‌های دیگر برخوردارند. در این فیلم به كانال‌های پشت پرده اداره این صنعت هم اشاره شده است. این صنعت را در هند یك مافیای قوی و نیرومند اداره می‌كند كه سیاستمدارن، مقامات شهرداری و پلیس در آن حضور دارند. همین نیروها هستند كه ادامه كار گدایان را تضمین می‌كنند و در واقع با حمایت از كار آنها حق‌الزحمه‌ای هم از درآمد گدایان دریافت می‌كنند. آنها این حق‌الزحمه را سهم خود از درآمد هنگفت گدایان می‌دانند.
در بخش دیگر این فیلم كه بیشتر از موضوعات دیگر باعث نگرانی است، به كار گروه‌های تبهكاری اشاره شده كه در كنار شبكه گدایان به كار مشغولند و با قطع عضو بزرگسالان و یا فلج كردن كودكان به كار خود رونق می‌بخشند.
پایه و اساس رونق این صنعت در هند وجود این عقیده محكم و با ریشه در میان هندی‌ها است كه با كمك به یك فقیر مشكلات و اندوه و ناراحتی از خانواده رخت می‌بندد و خوشبختی به آنها رو می‌كند. این مردم از كانال‌هایی كه شبكه‌های گدایان را هدایت می‌كنند و پول‌هایی كه در این صنعت جا به جا می‌شود خبر ندارند. سیستم حاكم بر شبكه گدایی در كشور هند در واقع نه تنها در جهت ریشه كنی معضل فقر در این كشور گام برنمی‌دارد بلكه در جهت تقویت آن هم اقدام می‌كند. چندی پیش دادگاهی در دهلی پلیس را مامور كرد و به آن دستور داد تا گدایان را در مراكزی خاص نگهداری كند و به آنها آموزش شغلی بدهد تا بتوانند از پس كار و زندگی خود برآیند.
پلیس همچنین بر اساس این حكم مامور شد تا درباره سیستم مافیایی حاكم بر گدایان هندی و روندهای سازمان یافته آن تحقیق كند. قضات این دادگاه اعلام كردند كه موضوعات و حواشی حقوقی و فرهنگی موجب می‌شود كه به گدایی به عنوان یك مشكل اجتماعی نگریسته شود نه یك جرم و جنایت.
تحقیقی كه به تازگی توسط یك سازمان برجسته غیر دولتی و اداره كننده بیمارستان‌های روانی كشور هند انجام شده نشان می‌دهد بیش از ۷۷‌درصد از زنان بی‌خانمان هندی ۱۶ تا ۴۵ ساله هستند. بیش از نیمی از این زنان برای تامین زندگی خود به فروش لوازم دست‌ساز اقدام می‌كنند و بیش از ۱۸‌درصد هم به كارهای عجیب و مردانه‌ای مانند ساخت و ساز ساختمان و كارگری مشغولند. ۱۸‌درصد بقیه هم گدایی می‌كنند. بیش از ۹۸‌درصد از این زنان مورد سوء‌استفاده جنسی واقع می‌شوند.
فعالان اجتماعی در هند این روزها مشغول تحقیق بر روی كاری هستند كه محمد یونس بنگلادشی با انجام آن برنده جایزه صلح نوبل در سال ۲۰۰۶ شد. او با تاسیس موسسه‌ای به گدایان وام می‌داد تا محصولاتی همچون اسباب بازی، مواد غذایی و دیگر مواد مصرفی تولید كنند با این كار هم به اقتصاد كمك كنند و هم زندگی خود را سر و سامان بدهند. بسیاری از این افراد توانسته‌اند بعد از مدتی برای خود تجارتی راه بیاندازند و حتی مغازه و فروشگاه تاسیس كنند.
اما گدایی فقط یكی از جنبه‌های سوء استفاده از فقر و فقرا در هند است. به‌رغم ممنوعیت خرید و فروش اعضای بدن در هند، این تجارت همچنان تجارتی پررونق و چند‌ میلیون‌دلاری در این كشور است. بعضی از این اعضا حتی بدون اطلاع قربانیان برداشته می‌شود و به فروش می‌رسد. كشور هند همچنان كشور با شكاف‌های عمیق اقتصادی و درآمدی است. ثروتمندان شهری در هند یك‌‌هزار برابر روستاییان وسیله نقلیه دارند و صد برابر آنها از تلویزیون رنگی برخوردارند. ارزش بازار ثروتمندان شهری در هند بیش از ۱۰۰‌میلیارد ‌دلار است. از نظر سرمایه‌گذاران، هند بازاری است متشكل از ۳۰۰‌میلیون خانواده طبقه متوسط كه بسیاری از آنها در بخش خدمات مشغول به كارند. این بخش ۵۰‌درصد از تولید ناخالص داخلی هند را تشكیل می‌دهد.

مترجم: نیلوفر قدیری

منبع : روزنامه دنیای اقتصاد