ازدواج مرحله زیبایی از زندگی

برای هر مرد و زنی ازدواج به منزله آغاز دوباره زندگی است. هر دو افكار و آرزوهایی برای این زندگی مشترك دارند و تمایل دارند كه نقش پررنگی در این میان داشته باشند و هریك نیز به شیوه خود عمل می كنند.
خانواده و داشتن مسئولیت موهبتی الهی است و نقش زنان در اداره خانه از اهمیت قابل توجهی برخوردار است.به همین دلیل ازدواج برای یك زن مفهوم خاصی دارد. به عبارت دیگر ازدواج برای یك زن بیشتر مفهوم احساسی دارد. برای وی ازدواج به معنی استقلال و خارج شدن از محدودیت هایی است كه والدین برایش تعیین كرده بودند.
در عین حال او به لذت شیرین مادری نیز می انجامد. پس او با فرزنددار شدن شخصیت خودرا به عنوان همسر و مادر تكمیل می كند.لازم به ذكر است كه از نظر یك زن همسر به معنی امنیت، حمایت، قدرت و فردی صمیمی برای در میان گذاشتن احساسات و افكار است.
بدین ترتیب شوهر كسی است كه با او می توان هر آنچه را با دیگران حتی والدین و خواهر و برادر نمی توان تقسیم كرد در میان گذاشت و به معنی واقعی كلمه شریك شد.
از طرف دیگر شوهر كسی است كه پدر فرزندان اوست. پس نقش او در هماهنگ ساختن این نقش ها بسیار است. به عبارت دیگر اكثر این نقش ها برای زن از نقطه نظر احساسی حائز اهمیت است.
بنابراین چنانچه زن متوجه شود كه همسرش مسائل و احساسات خود را با فرد دیگری در میان می گذارد احساس خوبی نخواهد داشت، زیرا از نظر زن همسر یعنی همه چیز او و وی خواهان صمیمیت و صداقت با همسرش می باشد و در بسیاری موارد یك حس وابستگی نیز در او شكل خواهد گرفت.
اما اگر شوهر از این امر طبیعی آگاه نباشد و سعی نكند به همسرش اطمینان خاطر دهد كه زندگی مشتركشان در اولویت است مشكلاتی برای زن ایجاد خواهد شد كه برخی از آنها عبارتند از:
▪ زن اعتماد و وابستگی خود را از دست می دهد.
البته شاید این احساس آشكار نباشد اما شدت آن به طور قطع كاهش می یابد. زن در افكار و روحیات خود دچار استرس و تنش شده و به تدریج به انواع بیماری های جسمی و روحی هر چند خفیف دچار می شود.
▪ احساس امنیت خاطر او از بین می رود
با توجه به اینكه اشاره ای داشتیم به اینكه از نظر زن شوهرش به معنی امنیت است وقتی او وابسته به شوهر باشد اما احساس راحتی و آرامش خاطر نكند از نظر امنیت به ویژه امنیت مالی نیز احساس ناامنی خواهد كرد.
▪ احساس خواهد كرد شریك احساسی خود را از دست داده است
هر چقدر هم زن به والدین-خواهر و برادر ودوستان و آشنایان نزدیك باشد وقتی احساس كند شوهرش از نظر روحی نزدیك به او نیست احساساتی از قبیل خشم- تأسف و نارضایتی بر او مسلط شده و به روحیه او حمله می كنند.
▪ احساس اعتماد به نفس در او تضعیف می شود
حتی اگر بسیاری از افراد به او احترام بگذارند از آنجایی كه وقتی همسرش دور و بر اوست احساس اعتماد به نفس بیشتری می كند با عدم این حضور نیز این احساس دچار ضعف می شود پس احساس می كند نیاز به تأیید و تحسین را از جانب افراد دیگری دریافت كند كه همین امر موجب بسیاری از دلسردی ها و دلزدگی ها از زندگی مشترك خواهد شد.
▪ نگران ارتباطات خارج از منزل نیز نخواهد بود
وقتی زنی از جانب همسرش احساس حمایت نكند دیگر ارتباطات خارج از منزل نیز برایش اهمیت چندانی نخواهد داشت. به همین دلیل در بسیاری از موارد این چنینی روابط عمومی او نیز دچار مشكل خواهد شد. چرا كه دیگر انرژی و وقت كافی برای تقویت و گسترش ارتباطات با دیگران را نخواهد داشت.
یادآوری می كنیم كه زندگی مشترك به معنی شراكت واقعی همه چیز از جمله روح طرفین است و با تحقق این امر احساس شادابی در طرفین ایجاد می شود. و درغیر این صورت به تدریج رابطه تخریب خواهد شد و این موضوع برای خانم ها كه از حساسیت عاطفی بیشتری برخوردارند شدت بیشتری می یابد.
وقتی زنی احساس می كند شوهرش به اندازه كافی با او صادق و صمیمی نیست احساس جذابیت از جانب او نیز كاهش می یابد و به تدریج سعی در دوری از همسرش دارد. و از آن جایی كه افكار و احساسات انسان ها موجی تولید می كند كه دامنه آن از طرف مقابل را نیز تحت الشعاع قرار می دهد این موج به تدریج منفی شده و موجب دوری طرف مقابل از وی نیز می شود.
اما این فقط بخشی از مشكلات عاطفی میان زوجین است در صورتی كه در پی آن مشكلات اجتماعی بسیاری نیز ایجاد خواهد شد.
در چنین شرایطی چنانچه زن توانایی ترك و جدا شدن از همسر را داشته باشد این كار را خواهد كرد اما چنانچه این امكان وجود نداشته باشد به طور پیوسته در یك حالت تهاجمی و تدافعی به سر می برد كه این امر نه تنها امكان تجدید رابط و اصلاح آن را دشوار می سازد بلكه به طور غیر مستقیم بر روحیه فرزندان نیز تأثیر خواهد گذاشت.
در بسیاری از كشورها كه ازدواج ها از طریق والدین تنظیم و اداره می شود شاید امكان صمیمیت روحی پس از ازدواج تأثیر مضاعفی یابد. زیرا طرفین در آغاز زندگی مشترك امكان تأثیر روحی بر یكدیگر را پیدا می كنند. پس باید این كار با آگاهی كافی انجام شود. در غیر این صورت احساس راحتی و آرامش در خانواده ایجاد نخواهد شد.
طرفین منتظر خروج از منزل و راحتی بیشتر خواهند بود. خشونت و پرخاشگری افزایش می یابد.
احساس محبت و عشق درونی طرفین سركوب می شود. فرزندان به خوبی متوجه عدم رضایت والدین در زندگی شده و در مواردی احساس گناه می كنند كه همین امر نیز می تواند منشأ بسیاری از كجروی ها شود.
در نهایت این زوجین به ظاهر در كنار هم زندگی می كنند اما به واقع از نظر عاطفی از یكدیگر طلاق گرفته اند و عشق و گذشت نیز درچنین خانه ای جایی نخواهد داشت.پس بهتر است مراقب تأثیر رفتار و كردار خود بر همسرمان باشیم تا شاید بتوانیم با كمی محبت و توجه احساس خوشبختی و امنیت را به خانواده خود هدیه دهیم.

پویا فخرآبادی

منبع : روزنامه کیهان