فیلمی شاعرانه درباره مرگ و زندگی

تركیب جادویی رنگ ها، صداها، موسیقی و تصاویركه می تواند عمیق ترین احساسات درباره زندگی و مرگ را بیان كند، « دشت گریان» را به عنوان فیلمی شاعرانه معرفی می كندكه نمونه اش در تولیدات امروز سینما به ندرت یافت می شود. دشت گریان به كارگردانی تئوآنجلو پلوس محصول سال ۲۰۰۴ است كه با همكاری چهار كشور آلمان، فرانسه، یونان و ایتالیا تهیه شده است.
● مدت زمان متفاوت فیلم
«دشت گریان» كه با همكاری چهار كشور صاحب تمدن اروپا ساخته شده است، در كشورهای مختلف با زمان های متفاوتی اكران شده است.مدت زمان تثبیت شده فیلم ۱۷۰دقیقه است كه در كشور آمریكا وهمچنین جشنواره تورنتو كانادا با این مدت زمان به نمایش درآمد. با این حال زمان این فیلم حتی به ۱۸۵ دقیقه نیز رسیده است. به نحوی كه در كشور یونان كه در حقیقت این فیلم به منظور به تصویر كشیدن برهه ای از تاریخ این كشور ساخته شده با این زمان به اكران عمومی درآمد.
● درباره فیلم
مدت زمان نزدیك به سه ساعت برای فیلمی سینمایی، باعث شده كه تماشاگران عام سینما چندان با ساخته آنجلوپلوس ارتباط برقرار نكنند واین فیلم در گیشه چندان موفق نباشد. حتی یتلرادیش، یكی از منتقدان آمریكایی درباره فیلم می نویسد: سینمایی « دشت گریان» از ادبیاتی غنی به لحاظ فیلمنامه برخوردار است. وی «دشت گریان» را تا حدودی دارای ویژگی های تئاتری می داند و می افزاید: این فیلم با وجود بهره گیری از صحنه های چشمگیر، لوكیشن های متحیر كننده و همچنین داستانی جذاب، اثری مرده به نظر می رسد.
شیوه ای كه تئوآنجلو پلوس برای ساخت « دشت گریان» به كارگرفته بسیار خسته كننده وملال آور است. در این شیوه بیننده تنها كافی نیست كه قطاری را نظاره گر باشد كه به محلی نزدیك می شود. بلكه باید در ابتدا قطار را از دور ببیند. پس واگن به واگن آن را تماشا كند. دودی كه از قطار بلند می شود را نظاره گر باشد و سپس آن را در شرایطی كه حركت قطار كند شده تماشا كند و حال نوبت آن است كه قطار متوقف شود.
خلق شخصیت ها و نحوه به تصویر كشیدن قصه از سوی آنجلوپلوس، از وجوه آموزشی بسیاری برخوردار است. شخصیت هایی كه او در «دشت گریان» خلق كرده است، هرگز پرورانده نمی شوند وهیچ تغییری نیز در آنان به وجود نمی آید.پرسوناژ های «دشت گریان» سه بعدی هستند كه همین مساله تماشاگر را به شگفتی وا می دارد. خلق شخصیت های سه بعدی پیام آور این نكته است كه هر انسانی می تواند جایگزین شخصیت های اصلی فیلم باشد و سرنوشت دختر و پسر « دشت گریان» قابل تعمیم دادن به تمام دختران و پسرانی است كه در اقصی نقاط دنیا زندگی می كند.
● درباره فیلمساز
تئوآنجلوپلوس، كارگردان و فیلمنامه نویس یونانی، ۱۷ آوریل ۱۹۳۵ در آتن متولد شد. وی در رشته حقوق به تحصیل پرداخت. اما به سرعت این رشته را رها كرد. آنجلوپلوس سپس برای تحصیل در رشته ادبیات، فلسفه و سینما در دانشگاه سوربن فرانسه پذیرفته شد.نخستین فیلم بلند وی «بازسازی» نام دارد كه در سن ۳۵ سالگی ساخته است.
از آن سال تاكنون پلوس ۱۸فیلم را كارگردانی كرد كه «دشت گریان» آخرین ساخته وی محسوب می شود.آنجلوپلوس در ملاقاتی كه چندی پیش با رایزن فرهنگی جمهوری اسلامی ایران داشت درباره سینمای كشورمان گفت: سینمای ایران در حقیقت مانند یك شعر است و سادگی و صفای حاكم بر آن انسان را جذب می كند. « نگاه خیر اولیس»، « چشم اندازی در مه» و «گام معلق لك لك» از جمله فیلمهای مطرح آنجلوپلوس محسوب می شود.
● بازیگران فیلم
در سینمایی « دشت گریان» بازیگرانی چون الكساندرا آیدینی (النی)، نیكوس پورسادینیس (مرد جوان)، گئورئوس آرمنیس (نیكوس) وواسیلیس كولوس (سپیرس) به ایفای نقش پرداخته اند.
● داستان فیلم
فیلمنامه « دشت گریان» را خود كارگردان با همكاری تونینو گوئرا به نگارش درآورده است. داستان فیلم در سال ۱۹۱۹ آغاز می شود و طی آن گروهی پناهنده از اودسا، وارد محلی در نزدیكی تسالونیكی می شوند. در میان آنان دو كودك به نامهای اكسیس و النی دیده می شود. النی كودك یتیمی است كه خانواده اكسیس سرپرستی او را برعهده دارند. پناهندگان دهكده كوچكی نزدیكی رودخانه بنا می كنند و سپس شاهد بزرگ شدن و دلبستگی این دو كودك هستیم. اما دوران سخت دیكتاتوری و جنگ فرا می رسد.

منبع : روزنامه ابرار