زندگی رسم خوشایندی است

شما چه فكر می كنید؟ اگر همین حالا از شما به عنوان پدر یا مادر سوال شود كه بزرگترین آرزوی زندگی تان چیست چه جوابی می دهید؟ شما هم مانند خیلی از پدرومادرهای دیگر بدون نیاز به فكر كردن بلافاصله جواب خواهید داد: خوشبختی و موفقیت و سلامت فرزندانم.
تجربه این سوال و جواب نشان می دهد كه اكثر والدین نه تنها خوشبختی فرزند یا فرزندانشان را بزرگترین و بهترین آرزوی خودشان می دانند بلكه به این نوع آرزو افتخار هم می كنند و تصور می نمایند كه چنین آرزویی نشانه نهایت ایثار و فداكاری است.
ناراحت می شوید اگر بگوییم كه اشتباه فكر می كنید. بله، این كه بزرگترین آرزوی زندگی شما خوشبختی فرزندتان باشد تصور اشتباهی است، اتفاقا باید بزرگترین آرزوی زندگی شما خوشبختی خودتان باشد! پدر و مادری می توانند فرزندشان را خوشبخت كنند كه خود افكار و نگرشی مثبت به زندگی شان داشته باشند و احساس خوشبختی كنند و آن را به طور واقعی در زندگی خود لمس كرده باشند. پس مسیر خوشبختی فرزندان از خوشبختی پدر و مادر می گذرد. باز اشتباه نكنید، منظور این نیست كه اگر پدر و مادر خوشبخت نباشند، لزوما فرزندشان نیز به جایی نمی رسد بلكه می خواهیم بگوییم اگر برای خوشبختی فرزندتان فكر می كنید قبل از آن این فكر و آرزو را برای خودتان نیز داشته باشید و اگر می گوییم آرزوی خوشبختی پدرومادر بر آرزوی خوشبختی فرزندان مقدم است این بدین خاطر است كه پدر و مادر شاداب و سالم هم خود از زندگی لذت بیشتری می برند و هم فرزندان نیز از وجود آنها بهره بیشتری می گیرند. به یاد داشته باشید كه زندگی یك موهبت تكرار نشدنی است و هر انسانی از فرصت یك باره زندگی باید نهایت استفاده را ببرد. ای كاش والدین قسمتی از این كوشش و همتی كه برای خوشبختی فرزندشان صرف می كنند برای خود نیز صرف می كردند. این تصور كه دوره ما گذشته و كارنامه ما بسته شده است و حالا دوره بچه است فكر خطرناكی است چون سبب می شود: اولا تمامی محبت ها و عاطفه های روانی بر روی بچه ها متمركز گردد و از قابلیت های روحی روانی كه باید بین زن و شوهر باشد بی بهره بمانیم.
ثانیا به دلیل وقت و نیروی زیادی كه صرف فرزند می كنیم توقعات بالایی نیز از او داریم كه ممكن است از عهده او خارج باشد و یا خود او به این جهت كه می داند برای پدرومادر خیلی مهم و عزیز است ممكن است متوقع و خودخواه بار بیاید. ثالثا اگر خدای ناكرده اتفاق ناگواری برای او بیفتد به خصوص در خانواده های تك فرزندی، والدین به لحاظ احساس خلأ در زندگی، فشار روانی زیادی را متحمل می شوند.
گاه والدین در زندگی بیش از آن كه در پی خوشبختی باشند دنبال اثبات نشانه های بدبختی خود هستند و وقتی به این تصور می رسند كه دیگر نمی توانند برای خود كاری كنند با استفاده از مكانیزم فرافكنی، سعی می نمایند خوشبختی گمشده را در وجود فرزندان خود بیابند. تاكید بیش از اندازه والدین بر درس خواندن و موفقیت تحصیلی و ایجاد روحیه برتری جویی در فرزندان از عوارض نامطلوب چنین تصوری است كه معمولا هم برای والدین و هم برای فرزندان تنش زا و اضطراب آفرین است.
پس بیاییم به واقعیت های زندگی ارج نهیم و با همت برای آغاز تغییر در مسیر افكارمان به آنها دست یابیم، زندگی هیچگاه كهنه نمی شود، این افكار ماست كه كهنه می شود، با پویایی و اندیشه، تازگی زندگی را همیشه تجربه كنیم. بیایید با هم شعر سهراب سپهری را با عمق وجود لمس كنیم: زندگی رسم خوشایندی است.
زندگی بال و پری دارد با وسعت مرگ
پرشی دارد اندازه عشق
زندگی چیزی نیست كه لب طاقچه عادت از یاد من و تو برود.

داوود مصطفایی (كارشناس بهداشت روان)

منبع : روزنامه جوان