جمعه, ۱۰ فروردین, ۱۴۰۳ / 29 March, 2024
مجله ویستا


ویلیام آترموهلن و پرتره‌هایی از آلزایمر


ویلیام آترموهلن و پرتره‌هایی از آلزایمر
درسال ۱۹۹۵ پزشکان تشخیص دادند ویلیام آترموهلن هنرمند نقاش به بیماری آلزایمر دچار شده است. وی به کشیدن نقا‌شی‌های فیگوراتیو با تمرکز و توجه به جزئیات شناخته می‌شد ، در سلف پرتره‌هایی که پس از سال‌های بیماری از خود کشید ، تاثیر آلزایمر را مشاهده می‌کنیم و روند رو به رشد تخریب سلول‌های مغزی در این آثار قابل ردیابی است.
احساسات منعكس شده در این تابلوها بیان‌گر سركشی ، عصبانیت،ترس ، تنهایی، شرمندگی، گیچی و غم است. در پرتره‌هایش ـ تا زمانی که قادر به نقاشی بود ـ چیزی که نمایان‌ است ناپدید شدن تدریجی هویت اوست.وی در سال ۲۰۰۰ توانایی‌اش را برای نقاشی و طراحی از دست داد.
تابلوهای غنی ِ William Utermohlen همواره در گالری‌های نیویورك و سراسر اروپا به نمایش گذاشته شده و یا فروخته شده است. و اکنون قرار است خودنگاره‌( سلف پرتره) های این هنرمند اوایل اردیبهشت در كالج پزشكان فیلادلفیا به نمایش گذاشته شود. این نمایشگاه برای بزرگداشت آترموهلن و نیز صدمین سالگرد كشف بیماری آلزایمر ازسوی دكتر الویس آلزایمر ترتیب داده شده است. پزشکان تاثیر آلزایمر بر قوه ادراک و هوشیاری وی را در خودنگاره‌هایش مورد بررسی قرار داده‌ و می‌دهند. دكتر روندا ال. سوریچلی، رییس بخش پزشكی و هنر این كالج گفت: دیدن این پرتره‌ها از اهمیت زیادی برخوردار است. به دلیل ترس بسیار زیادی كه در جامعه‌ی ما نسبت به این بیماری دیده می شود، دیدن این تصاویر برای خانواده‌ها، پزشك‌ها و سایر مردم اهمیت دارد.
تابلوی رنگ روغن عظیم «آسمان‌های آبی» (۱۹۹۵-۱۹۹۴) این هنرمند را در حالی كه پشت میزی نشسته است نشان می‌دهد. وی طوری لبه‌ی میز را گرفته است كه گویی می‌خواهد از فروریختنش در نور آسمان بالای سرش جلوگیری كند. همسر هنرمند Patricia در باره‌ی این اثر می‌گوید: William Utermohlen این نقاشی را قبل از شروع بیماری‌اش کشیده است و معتقد است ترس و انزوایی را که او احساس می‌کرد در این نقاشی می‌توان دید. Patricia معتقد است ، هنرمند پیشاپیش آگاه بود که چه در انتظار اوست. در تابلوی «خودنگاره ۱» اثر سال ۱۹۹۶ آترموهلن با ترس و عصبانیت به خودش خیره شده است. این تابلو با رنگ‌های زرد و نارنجی نقاشی شده است. اگر چه در این تصویر چانه‌اش جلو آمده، اما وی سعی كرده ترس نگاهش را پنهان كند. یك طرح به جا مانده از آن سال از دست دادن آگاهی‌اش را هنگام كشیدن فیگور یك انسان برای پزشكان نشان می‌دهد؛ در این طرح وی نتوانسته جای درست بازوها و پاها را نشان دهد. با گذر ماه‌ها و سال‌ها، نقاشی‌هایش به سبك ابتدایی نزدیك می‌شد، هر چند آترموهلن به پزشكانش گفته بود، هدف‌اش كشیدن در چنین سبكی نبوده است. در آخرین تلاشش برای استفاده از قلم مو، در تابلوی «خودنگاره پاك شده» (۲۰۰۰ - ۱۹۹۹) آترموهلن بارها و بارها تلاش كرده تصویری شبیه خودش را خلق كند. این تابلو، شكل ابتدایی یك سر و رنگ‌های محو را نشان می‌دهد.
آترموهلن اكنون در یك مركز پرورشی زندگی می‌كند، اما آرزویش برای ثبت این بیماری در تابلوهای نقاشی‌اش سند بسیار با ارزشی در اختیار محققان قرار داد. آنجان چاترچی، استاد دانشگاه پنسیلوانیا در این باره گفت: زمانی كه مردم به خلق یك اثر هنری می‌پردازند آن‌ها در حقیقت در حال استفاده از بخش‌های متفاوت مغزشان هستند. این آثار به نوعی پروسه‌ی خلق را برایمان روایت می‌كند و می‌گوید كه مردم چگونه در شرایط سخت می‌توانند به خلق آثار هنری بپردازند. آترموهلن در جنوب فیلادلفیا در یک خانواده مهاجر آلمانی متولد شد و در همان جا پرورش یافت. وی در آكادمی هنرهای زیبای شهر پنسیلوانیا آموزش دید. دوران تحصیلش دو سال با حضور در ارتش با وقفه ایجاد شد، اما در سال ۱۹۵۷ از این آكادمی فارغ التحصیل شد. پس از آن به اروپا رفت و در مدرسه‌ی هنر راسكین در آكسفورد انگلیس ثبت نام كرد. آترموهلن از سال ۱۹۶۲ در لندن زندگی می كند.
تعدادی از نقاشی‌های او را می‌بینید. سلف‌پرتره‌ها مربوط به دوران بیماری اوست.
منبع : کارگاه


همچنین مشاهده کنید