دیکتاتور ی که ما خلق کردیم

اعدام صدام با چوبه دار، به نظر منصفانه می آمد. چه كسی بیشتر از این حیوان درنده بغداد و هیتلر تكریت، مستوجب بالارفتن از سكوی اعدام بود؟ چه كسی بیشتر ازمردی كه صدها هزار نفر از افراد بی گناه را با ریختن بمب شیمیایی بر سر آنها به قتل رساند ، سزاوار چنین عاقبتی بود؟ مقام های ما روز اعدام صدام را « روز بزرگی» برای عراقی ها به شمار خواهند آورد و امیدوارند جهان اسلام فراموش كند این محكومیت كه به وسیله مسئولان عراقی امضا شد، به نفع و به خاطرهمه آمریكائیان بوده است.
تاریخ ثبت خواهد كرد كه برای اعراب و سایر مسلمانان و در واقع میلیون ها نفر در غرب سؤال دیگری مطرح خواهد بود، سؤالی كه در سایر روزنامه های غربی مطرح نخواهد شد و به وسیله رئیسان جمهور و نخست وزیران ما درباره آن صحبت نشده است و آن این كه سایر گناهكاران چه خواهند شد؟ نه، تونی بلر صدام نیست. ما دشمنان خود را با گازهای شیمیایی نمی كشیم. او به ایران و یا كویت حمله نكرده است . او فقط عراق را مورد حمله قرار داده است! ولی صد ها هزار مردم غیر نظامی عراقی جان خود را از دست داده اند و هزاران سرباز غربی مرده اند . زیرا آقایان بوش و بلر و نخست وزیران اسپانیا، ایتالیا و استرالیا در سال ۲۰۰۳ بر اساس آشی كه از دروغ و كذب در باره سلاح های كشتار جمعی صدام پخته بودند- سلاح هایی كه ما خودمان در كمال بیرحمی از آن استفاده می كردیم - وارد جنگ با عراق شدند.
در روزهای پس از جنایت های ضد حقوق بشری مان در سال ۲۰۰۱ ، ما مرتكب شكنجه شدیم و بی گناهان را كشتیم و حتی رسوایی و بی آبرویی خود را به بی آبرویی صدام در زندان ابوغریب اضافه كردیم و هنوز هم از ما انتظار می رود همان طور كه برای اعدام دیكتاتوری كه خلق كردیم ، كف می زنیم و شادی می كنیم، این جنایت های وحشتناك را فراموش كنیم.
چه كسی صدام را در سال ۱۹۸۰ تشویق كرد به ایران حمله كند و در نتیجه، بزرگ ترین جنایت های خود را در آنجا انجام دهد؟ این جنگ منجر به ازدست رفتن جان ۱‎/۵ میلیون نفر شد. چه كسی اجزای سازنده سلاح های شیمیایی را به صدام فروخت كه با آن بمب شیمیایی بر روی كرد ها بریزد؟ ما این كار را كردیم. عجیب نیست آمریكائیان كه محاكمه غیر عادی صدام را در كنترل داشتند ، در اتهام هاعلیه صدام ، مانع نام بردن از این كشتار شدند، كشتاری كه رذیلانه ترین جنایت های او بود. آیا نمی شد صدام را به خاطر جنایت هایی چنان بزرگ كه در ایران انجام داده بود، تحویل ایرانیان بدهند؟ البته كه نه، زیرا این كار جرم های ما را آشكار می كرد.
در قتل های زیادی كه در سال ۲۰۰۳ با گلوله های اورانیوم ضعیف شده و بمب های فسفری مان پس از تهاجم به فلوجه و محاصره آن مرتكب شدیم؛ و با هرج و مرجی كه پس از«پیروزی» مان در عراق وپس از این كه « مأموریت انجام شد»! مانع آن نشدیم ، فاجعه ای فراموش نشدنی را بر مردم عراق روا داشتیم . چه كسی در این موارد گناهكار است؟ تاوانی را كه مردم عراق در این روز ها پس دادند ، شكی نیست كه بلر و بوش در خاطرات خود در دوران بازنشستگی بسیار راحت و سعادتمندانه شان ، بازگو خواهند كرد.
شب پیش از مرگ صدام ، یكی ازاعضای خانواده او می گفت « آنچه باید بشود می شود ، ما باید فقط صبر كنیم تا اوضاع جریان خودش را طی كند». ولی صدام می دانست و قبلاً اعدامش را به او اطلاع داده بودند. اوتاهنگام مرگ، خود را هنوز رئیس جمهورتصورمی كرد.همه افراد محكوم به اعدام از این نوع، با این تصمیم روبرو هستند كه قبل از مرگ، ملتمسانه تقاضای عفو كنند و یا هر چه می توانند برای آخرین ساعت های عمر خود آبرو و اعتبار كسب كنند. سیمای صدام در آخرین روز محاكمه اش و آن لبخند بی روحی كه بر سیمای جنایتكارش نقش بسته بود ، نشان می داد كه صدام كدام راه را برای رسیدن به طناب دار خواهد پیمود.
من سال ها جنایت های زشت و نفرت انگیز صدام را فهرست كرده ام. با بازماندگان كرد ها در حلبچه گفت و گو كرده ام و با شیعیانی كه علیه او در سال ۱۹۹۱ و به درخواست ما علیه صدام قیام كردند و ما به آنها خیانت كردیم و با كسانی كه ده ها هزار نفر رفقایشان، همراه با همسران خود به وسیله مأموران صدام به دار آویخته شدند.
من از محل اعدام در ابو غریب دیدن كرده ام - تنها چند ماه بعد از آن كه معلوم شد ما هم از آن زندان برای شكنجه و كشتار استفاده كرده ایم- و عراقی ها یی را دیدم كه جسد نزدیكان خود را از گور های دسته جمعی حیلا از بین هزاران جسد بیرون می كشیدند. یكی از این مردگان هنوز شماره پزشكی اش را روی بازوی خود داشت و از بیمارستان یك راست به محل اعدام برده شده بود. من مانند دونالد رامسفلد دست نرم و نمناك صدام را فشرده بودم. این جنایتكار جنگی روز های آخر زندگی خود را به نوشتن داستان های رمانتیك گذراند. همكار من ، تام فریدمن، كه اكنون ستون نویس نیویورك تایمز است و درباره مسیحیت مطلب می نویسد، شخصیت صدام را پیش از سال ۲۰۰۳ به تصویر كشید. در تعریف منحصر به فرد او از صدام ، شخصیت او بخشی مانند دون كورلیونه ( پدر خوانده، كه نقش او را مارلون براندو در فیلمی به همین نام بازی كرد) است و بخشی مانند دانلد داك( شخصیت سوپرمن در كارتونی از والت دیسنی به همین نام) .
ولی اعراب او را اینگونه نمی بینند. آنهایی كه از ستم های او رنج كشیدند، از اعدام او بسیار خشنود بودند. بسیاری از كرد ها و شیعه های بیرون از عراق از اعدام او استقبال كردند ولی آنها و میلیون ها مسلمان دیگر چگونگی اطلاع یافتن صدام را از محكوم شدن به مرگ و اعدام او را در بامداد ۳۰دسامبر به خاطر خواهند آورد.
می توانستند صدام را پیش از مرگ به مقام های عراقی تحویل بدهند ولی اكنون اعدام او، به درستی، یك موضوع آمریكایی تفسیر می شود كه به تفسیرهای ماندنی دیگر در این باره اضافه خواهد شد، همراه با این تفسیر كه غرب یك دیكتاتور دیگر عرب را كه دیگرمصرفی برای كاخ سفید نداشت از میان برداشت و به خاطر همه این اشتباهات غرب، و با این كار راز بسیاری از جنایت های وحشتناكی كه او انجام داد،ناگشوده ماند.
وقتی در نوامبر ۲۰۰۳ صدام دستگیر شد ، شورش علیه نیرو های آمریكایی در عراق شدت یافت . پس از مرگ او شدت این شورش هاعلیه آمریكایی ها دو برابر خواهد شد. از بین رفتن او امید اندكی را كه طرفدارانش برای بازگشت او داشتند به یأس تبدیل كرد و دشمنان غرب در عراق هم دیگر دلیلی ندارد كه از بازگشت حزب بعث به قدرت در هراس باشند. این فكر هم وجود دارد كه انتقام بسیاری از جنایت های دوران بعث گرفته خواهد شد. ولی این خوشبینی هنوز درمیان محافل غربی وجود دارد كه ما از این انتقام ها جان سالم به در خواهیم برد.

نوشته: رابرت فیسك
منبع: ایندیپندنت - برگردان: پوراندخت مجلسی

منبع : روزنامه ایران