تاثیر انتفاضه بر رژیم صهیونیستی

بوستان كتاب دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم، كتاب «تاثیر انتفاضه بر رژیم صهیونیستی» را در یك هزار و ۵۰۰ نسخه منتشر كرد.
«تاثیر انتفاضه بر رژیم صهیونیستی» را دكتر عبدالوهاب المسیری تالیف كرده و احمد كریمیان آن را به فارسی برگردانده است.
اعتدال و افراط در یهودیان اسراییلی، فراز و فرود رویاها، وضع اقتصادی، بحران های امنیت و عدم میل و رغبت به مهاجرت، بروز اختلافات در مساله اسكان، گریز از خدمت سربازی، مهاجرت منفی، خشم جهانی، جنگ آزادی بخش فلسطین، فرجام اسراییل و توهم نفوذ یهود از جمله عناوین بخش های مختلف این كتاب به شمار می آید.
در بخشی از این كتاب آمده است: «انتفاضه در تمامی عرصه های حیات تجمع صهیونیستی، تاثیرات عمیقی بر جای نهاده است. در زمینه اقتصاد، پس از سال ها رونق و شكوفایی و ثبات اقتصادی، توفان انتفاضه آن را متزلزل و آسیب دیده نمود و در ركودی از انتظار قرار داد.
حالت فوق العاده همراه با بیم و تشویش، چنان بر پیكره اقتصاد رژیم صهیونیستی چیره شده و بحران موجود چنان تار و پود اقتصاد را فرا گرفته كه از زمان تاسیس این رژیم بی سابقه بوده و دولت از هرگونه اقدام و راه حلی درمانده است.»
مترجم در مقدمه این اثر در بخشی به چهره عرب در تبلیغات و ادبیات صهیونیستی پرداخته و آورده است: ادبیات صهیونیستی همواره كوشیده است تا از انسان عربی، چهره ای حقیر و منحط ترسیم كند.
آشرجینزبرگ در سال ۱۸۹۱ میلادی به یهودیان مهاجر به فلسطین خاطرنشان ساخت كه اعراب را مورد تحقیر و خشونت قرار دهند و آنان را بدوی و وحشی چون گله خرانی كه هیچ چیز نمی دانند و نمی فهمند، به شمار آورند. یكی دیگر از رهبران صهیونیسم، در اوایل سده پیش تاكید كرد كه باید رفتار صهیونیست ها با اعراب، مانند روش برخورد اروپاییان با سیاه پوستان باشد.
اهارون ارونسون، رهبر یهودیان مهاجر در اواخر سده نوزدهم و اوایل قرن بیستم، مهاجران یهود را از سكونت در كنار كشاورزان عرب كه به زعم او آلوده و نادان و غرق در خرافاتند، بر حذر داشت و همه اعراب را رشوه خوار نامید.
در تصور وایزمن نیز «عرب» چیزی بیش از آنچه ذكر شد، نیست. او در نامه مورخ ۳۰ نوامبر ۱۹۲۹ میلادی خود به آلبرت انیشتین می نویسد: عرب، عنصر منحطی است كه می خواهد پیش از آن كه راه رفتن بیاموزد، بدود. این ملت شایستگی دموكراسی ندارد و به سهولت تحت تاثیر بلشویك ها و كاتولیك ها قرار می گیرد.
اما راس كالن، فیلسوف پراگماتیست یهودی (و صهیونیست امریكایی)، انسان عربی را در چهره یكی از شیوخ قبایل صحرای نقب ترسیم می كند كه او و فرزندانش با آن كه ساعت خارجی در دست دارند، اما چگونگی تشخیص وقت آن را نمی دانند. روی پیراهن بلند عربی خود، كت و یا ژاكت خارجی می پوشند و در جیب بغل خود، قلم هایی قرار می دهند كه هرگز از آن استفاده نمی كنند. كار اصلی و مورد علاقه آنان قاچاق حشیش است.
اصرار و تاكید سران صهیونیسم و به تبع آنان، اصحاب مطبوعات و ارباب رسانه های غرب در تخریب چهره عرب و تحقیر آنان موجب شده است كه بسیاری از غربیان در قضاوت خویش درباره این قوم، نگاهی منفی و ناصواب داشته باشند.
تعدادی از دانشجویان امریكایی در پاسخ به یك نظرسنجی در مورد اعراب اظهار داشتند: «اعراب، مردمی وحشی هستند كه یهودیان را می كشند و نفت را دریغ می دارند... سوداگران نفت و لاشخوران قدرتند... نفت خواران عقب مانده اند... ثروتمندان نفت و...»
و جون از آنان درباره فلسطینیان سوال شد، پاسخ دادند: از نگاه اسراییلیان یك تفاوت اساسی میان آنان با فلسطینیان وجود داشت و آن این كه ایشان آقا هستند و فلسطینیان برده.
انتفاضه پایان تلقی منفی از شخصیت انسان عربی و نقطه عطفی در روند مبارزات ملت فلسطین و سرآغازی بر ظهور قابلیت ها و اراده پنهان ملتی بود كه ده ها سال به شیوه های گوناگون تحقیر و توهین می شد.
یوسی میلمان در پی مطالب پیشین می افزاید: «انتفاضه بعد تازه ای به مبارزات اعراب بخشید و آن را از حد یك مبارزه سیاسی، به نبردی ملی و همگانی تبدیل ساخت. استفاده فلسطینیان از سلاح سنگ و چاقو، عرصه را بر اسراییلیان تنگ كرده و آنان را به شدت متوحش ساخت.»
این بیم و هراس جامعه اسراییلی را چنان در موضع دفاع و انفعال قرار داده است كه اكنون تنها به حفظ موجودیت خویش می اندیشند. یك زن فلسطینی به تنهایی توانست با منفجر ساختن بمبی در سینما قدس، اركان جامعه اسراییل را به لرزه درآورد. از آن زمان دولت مجبور شد با گماردن ماموران امنیتی در مدخل سینماها، كیف افراد را مورد تفتیش قرار دهد. این امر نه تنها برای ورود به سینماها، بلكه در تمام اركان عمومی اسراییل، مثل مدارس و كودكستان ها و غیره تا امروز ادامه دارد.»
انتفاضه چنان امنیت رژیم اشغالگر قدس و شهروندانش را هدف گیری كرد كه برای این رژیم، تبدیل به یك معضل پیچیده و كابوس وحشت زا گردید. فلسطینیان با دستان خالی ارتش مجهز، مسلح، خشن و كینه توز اشغالگر را درمانده كردند. بسیاری از نویسندگان صهیونیست به روشنی از استیصال و درماندگی ارتش خود سخن گفتند و شماری از تحلیلگران، انتفاضه را باتلاق صهیونیست ها خواندند. اسحاق رابین، آن را جهنمی برای اسراییل ذكر كرد و در جایی گفته بود كاش یك بار صبح از خواب برخیزم و ببینم توفانی آمده و غزه را با خود برده است.
اكنون برخلاف گذشته، ساكنان شهرك های صهیونیستی احساس امنیت نمی كنند و چرخه اقتصادی اسراییل به هم ریخته است. اتوبوس های عادی سطح شهر به اتوبوس های زرهی تبدیل شده و هر یهودی اشغالگر هر آن نگران وقوع حادثه ای خطرناك است.
اكنون دیگر فلسطینیان «خویشتن» را یافته اند و بر طبل عزت و حرمت خویش می كوبند و از موضع اقتدار روحی، نه یهودیان عادی اراضی اشغالی بلكه زمامداران و ژنرال های رژیم صهیونیستی را با اقدامات دلیرانه و شگفت خود تحقیر و استهزا می كنند.
در قسمتی دیگر از این كتاب می خوانیم: «از بارزترین نتایج انتفاضه، كه مرزهای فلسطین اشغالی را پشت سر گذارده، خنثی سازی امواج تبلیغاتی است كه علیه ملت فلسطین و بر ضد مبارزان و مقاومت آن صورت می گیرد. پیام این ملت به گوش همه ملت های جهان رسیده و صدای خشم و اعتراض آن را برانگیخته است.»
خاطرنشان می شود؛ این كتاب با شمارگان هزار و ۵۰۰ نسخه و در ۲۰۴ صفحه از سوی بوستان كتاب دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم منتشر شده است.

منبع : روزنامه جوان