آستانه سید علاءالدین حسین

در شیراز و در شمال غربی حافظیه در نزدیكی هفت تنان در كنار بلوار هفت تن قرار دارد. شاه شجاع قبل از مرگ (۷۸۶ ه.ق) وصیت كرده بود كه جسد وی را در زمین های مصلی و در جوار قبر شیخ محمود قطب الدین دفن نموده و سپس توسط امیراختیارالدین كرمانی جنازه را به مدینه برده در آنجا به خاك سپارند. پس از مرگ وی به دلیل اختلافاتی كه بین جانشینان او به وجود آمد، وصیت او عملی نشد و در همان جا باقی ماند.
بعدها در زمان كریمخان زند و در سال ۱۱۹۲ ه.ق. یكی از درباریان به نام میرزا محمدكرمانی متخلص به ظفر، كه د ردربار كریمخان زند صاحب مقام بود، در صدد ساختن بقعه ای بر روی قبر و تجدید بنای آرامگاه بر آمد ولی فرصت و زمینه لازم برای تحقق این امر فراهم نشد و چون سنگ قبر شاه شجاع را برده بودند، به دستور كریمخان سنگ تراشیده و مرغوبی بر روی قبر نصب شد و بر روی آن با خط نستعلیق عالی این عبارت در ۱۱ سطر نوشته شد:
هوالحی الذی لا یموت. هذا مدفن السلطان العادل الباذل المرحوم المغفور شاه شجاع المظفری و وفاته فی سنه ست و ثمانین و سبعمائه من الهجریه كما قال العارف السالك شمس الدین محمد حافظ علیه الرحمه حیف از شاه شجاع و تجدید مزاره فی شهر ربیع الثانی ۱۱۹۲.
از سال ۱۳۳۸ ه.ش. توسط انجمن آثار ملی گنبدی از كاشی های فیروزه ای بر روی قبر ساخته شد كه بر ۴ ستون استوار است. و درون آن با كاشی، معرق كاری و تزیین شده است.بنای آرامگاه بر روی یك صفه كه سه پله از سطح زمین اختلاف ارتفاع دارد، بنا گردیده است و از چهار گوشه آن چهار ستون مایل با سنگ های سفید به گنبد آبی رنگ آن می رسد. گنبد به وسیله كاربندی ها به ستون ها متصل شده است. ۴ كتیبه از اشعار شاه شجاع و حافظ نیز در درون گنبد و چهار كتیبه از اشعار حافظ كه در مدح شاه شجاع سروده بود، در قسمت بیرونی گنبد و به خط نستعلیق بر روی كاشی نوشته شده است.
● در زیر گنبد نیز چهار كتیبه به شرح زیر بر زوی كاشی نوشته شده است:
▪ كتیبه جنوب شرقی:
به نام پروردگار بخشنده مهربان، به روزگار شاهنشاهی اعلیحضرت همایون ...
▪ كتیبه شمال شرقی:
عارفان بر سر این رشته نجویند نزاع
طره شاهد دینی همه پند است و فریب
كه وجودی است عطابخش و كریم و نفاع
عمر خسرو طلب ار نفع جهان می طلبی
جامع علم و عمل جان جهان شاه شجاع
مظهر لطف ازل، روشنی چشم امل
▪ كتیبه شمال غربی:
بسمه تعالی شأنه
گر به مثل خون دل آید به جوش
شیوه عشاق نباشد خروش
كو به گلستان ننشیند خموش
بلبل از آن خار جفا می خورد
ای دل سرگشته سر سر مپوش
پیرهن صبر قبا كرد هجر
زهر هلاهل بودش همچو نوش
هر كه چو من شربت دوری چشید
زان سخنم صبر برفته است و هوش
تازه حدیثی بشنیدم ز عشق
پند خردمند نكردی به گوش
كای به غم دوست چنین مبتلا
سر كه خدا نیست مبادا به دوش
دل كه اسیرست مبادش خلاص
كه بس مختصر آمدم این جهان
دلا ملك ما عالمی دیگر است
نیرزد بر همتم رایگان
به آزار موری همه ملك جم
▪ كتیبه جنوب غربی :
بسمه تعالی شأنه
یك ذره كیمیای وفا زین جهان مجوی
ای دل صفای عشق از این خاكدان مجوی
وز مرد و مردمی و مروت نشان مجوی
بیزار شو ز مردم و آزاد شو ز خویش
با زاغ و با زغن منشین وآستان مجوی
سیمرغ وار گوشه نشین باش زینهار
بگذر ز باد و هیچ در این جا مكان مجوی
بنیاد چرخ بر سر آب است چون حباب
ور نقد عمر می دهدت رایگان مجوی
گر تیغ بر كشد سر تسلیم از او بكش
ترك كلاه اطلس خود زآسمان مجوی
چون بافتند خز وجود تو را ز خاك
بوی قمیص از گذر كاروان مجوی
در چاه و حشمت است ترا یوسف ای عزیز
در جنب آرامگاه، بنایی آجری وجود دارد كه در حال حاضر به عنوان كتابخانه آثار و مفاخر فرهنگی مورد استفاده است. آرامگاه شاه شجاع در آذر ماه ۱۳۵۴ ذیل شماره ۱۱۶۹.۷ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.

منبع : سایت شیراز