رؤیاهای سیاسی رویال

«سگولن رویال» چهره گمنامی كه اكنون به یكی از مشهورترین چهره های سیاسی پاریس تبدیل شده است، روز جمعه ۱۷ نوامبر یك گام به ریاست جمهوری فرانسه نزدیك تر شد. او حالا با كنار زدن دو رقیب سرشناس خود در حزب سوسیالیست فرانسه می تواند امیدوار باشد در انتخابات آوریل ۲۰۰۷ نخستین زن مدعی ریاست جمهوری فرانسه نام گیرد. كشوری كه رئیس جمهور در آنجا، به لحاظ اختیاراتی كه قانون اساسی و سوابق تاریخی فرانسه اعطا كرده، جایگاهی ویژه دارد.
خانم «رویال» روز پنجشنبه ۶۰‎/۶ درصد آرا در میان۲۱۹ هزار عضو حزب سوسیالیست را به دست آورد. نتیجه ای غیرمعمول كه كسی انتظارش را نداشت.
نزدیكترین رقیب رویال ۵۳ ساله، «دومینیك اشتراس ـ كان» ۵۷ ساله بود. رقیب اول او (اشتراس كان) پیش از این وزیر دارایی فرانسه بوده است. او ۲۰‎/۸ درصد آرا را به خود اختصاص داد و دومین رقیب او (لورن فابیوس) ۶۰ ساله كه روزگاری نخست وزیر فرانسه بود. فقط ۱۸‎/۵ درصد آرا را به دست آورد.
به این ترتیب همه چیز در صبح جمعه ۱۷ نوامبر درباره تعیین پرچمدار سوسیالیست های فرانسه قابل پیش بینی بود.
طوری كه «رویال» بعد از انتشار نتایج اولیه این رقابت كه حاكی از برد او بود، اظهار داشت: «لحظات سرشار از شادی و خرمی را سپری می كنم.» رویال در اعلام خبر پیروزی خود، لحن حماسی داشت : « انتخاب شدن برای این مسیر و راه فوق العاده است. من فكر می كنم این داستانی است كه مردم فرانسه آن را نوشته اند.»
«سگولن رویال» چهارمین فرزند از هشت فرزند خانواده «رویال» در سنگال (داكار) متولد شد. در آن زمان پدرش كه یك كلنل فرانسوی بود، در این سرزمین در مأموریت به سر می برد. «سگولن رویال» تا زمانی كه با «فرانسوا هالند» ملاقات كرد، در سنگال به سر می برد. اما ۲۵ سال پیش بعد از ملاقات با «هالند» كه حال همسر او و پدر چهار فرزندش است، به فرانسه بازگشت.
«فرانسوا هالند» با آن كه جزو كادر سوسیالیست ها هست، اگرچه سعی دارد، بی طرفی خود را در قبال كاندیداتوری همسرش حفظ كند، اما این نكته را نیز پنهان نكرده است كه خودش نیز در اشتیاق رسیدن به چنین مقامی بوده است.
به هر تقدیر، انتخاب رویال در حلقه رقیبان كهنه كار سوسیالیست دارای معنا و مفهوم بسیاری بود. می شد از آرای انبوهی كه به نام او در صندوق آزمون سوسیالیست ها ریخته شد، این پیام را دریافت كه هواداران این جناح دیگر حاضر به شرط بندی بر سر موفقیت رجال سالخورده سوسیالیست درگرفتن كاخ الیزه نیستند. آنها به چهره ای نسبتاًجوان و تازه نفس اقبال نشان داده اند كه جلوه ای از جسارت و اعتماد به نفس را در این مدت به نمایش گذاشته است.رویال قبل از آنكه مانیفست یا برنامه ای را برای آینده فرانسه عرضه كند، مانوری از جسارت و اراده سیاسی به نمایش گذاشت. جسارت او گویی روح امیدی است كه در كالبد یك جناح منفعل و گوشه گیر صحنه فرانسه دمیده می شود. رویال به خانواده پرجمعیت سوسیالیست ها این اعتماد را برگرداند كه پس از سالها شكست انتخاباتی و دوری از الیزه می توانند به «بازگشت» و پیروزی فكر كنند.
رأی بالای خانم رویال معنای بسیار می تواند در برداشته باشد اما شاید درست تر این باشد كه انتخاب او، ترس از رقیب خطرناكی به نام نیكلای ساركوزی وزیر كشور و بزرگ ترین مدعی جانشینی شیراك فروریخت. این نكته تحلیلگران رسانه های پاریس در فردای انتخابات ۱۷ نوامبر گوشزد كردند كه «امروز همه راستگراها و محافظه كاران از ساركوزی تا ویلپن نگران افزایش مقبولیت» رویال هستند.
با وجود این، رویال، نخستین پیروزی خود در مسیر رسیدن به الیزه را آسان به دست نیاورد. این توفیق او، حاصل ماه ها مانور تبلیغاتی و زورآزمایی سیاسی با رقیبان كهنه كارش بود. رویال انواع ترفندها را برای خارج كردن حریفانش به كار بست. روزی در سخنرانی ماه «مه» خود آنهارا «فیل» نامید و گفت: «غزال ها سریع تر از فیل ها می دوند.»
در مقطعی دیگر «رویال» در پاسخ مردم سرخورده از نخبگان سنتی فرانسه، به آنها قول دادسیكل بسته قدرت را خواهد گشود. در این راستا او وعده داده است فرمانداران محلی و منطقه ای قدرت بیشتری خواهند داشت. به تجار و تجارت های كوچك سوبسید و كمك هزینه پرداخت خواهد كرد. رویال با تلفیق شعارهای پوپولیستی با اصول دولت رفاه بسیاری از حریفانش را خلع سلاح كرد.
تاكتیك هایی كه تیم مشاوران او در عرصه مبارزه طراحی كرده بودند باعث شد حتی مخالفانش نیز به نوعی به او كمك كنند.در سایه این تاكتیك ها رویال تبدیل شد به تابلو اشتیاق عمومی فرانسوی ها برای داشتن رهبری به سبكی جدید.
«سگولن رویال» رئیس منطقه پویت ـ شارنت در غرب فرانسه كه از ریشه های قوی برخوردار است، پایگاه تبلیغاتی خود را در ییلاقات بنا كرد تا بتواند وعده های خود را كه برآمده از افكار سوسیالیستی اش بود به راحتی در كام تشنه قشرهای محروم این نواحی بریزد وعده هایی چون؛ دگرگونی آموزش و پرورش، رفع تبعیض و برچیدن جرم و بزهكاری در میان جوانان.
«رویال» كارنامه سه وزارتخانه و سه ارگان مسئول رفاه اجتماعی فرانسه یعنی، محیط زیست، آموزش وپرورش و خانواده و كودكان را به چالش كشید. انتقادهای تند او باعث خشم مخالفان نخبه گرایی او شد آنها گفتند كه او از پختگی و درایت در تحلیل مدیریت كشور بی بهره است اما آنها هر چه در نقد شعارها و اعتراضات پوپولیستی رویال گفتند حساسیت و حمایت افكار عمومی را از او افزونتر كردند. در یك مورد منتقدان رویال پیشنهاد او مبنی بر تعیین یك هیأت نظارت مردمی بر كار انتخابات را به باد تمسخر گرفتند.
اما مشاوران زیرك رویال چنان طرحی را جستند كه او در مناظره قبل از انتخابات این پیشنهادهای به ظاهر مسخره را به نقطه قوت خود تبدیل كندكما اینكه او در دفاع از حضور هیأت ژوری مردمی برای انتخابات گفت: این حركتی در جهت شكستن سلطه و تمركز دولت و تشریك مساعی مردم است. «دموكراسی مانند عشق است. هر قدر میزان بیشتری از آن وجود داشته باشد، بیشتر هم رشد می كند.»
دام دیگری كه رویال به خوبی از آن عبور كرد «زن بودن» او بود. رقیب اصلی رویال اشتراس ـ كان در آخرین تلاش های انتخاباتی خودگفته بود: «برای رویال بهتر آن است كه در خانه بماند و دستورات آشپزی اش را برای خودش اجرا كند.»
اما رویال در كارزار رقابت با مردان كهنه كار پاریس، از مسأله جنسیت خود به عنوان یك امتیاز برای شوراندن حمایت زنان بهره جست تا جایی كه این سخن او به گوش ها طنین انداخت كه دوران مردسالاری و یكه تازی رجال پیر در الیزه به سر آمده است.
به هر حال اكنون دو رقیب «رویال» در انتخابات شكست خوردند و حالا باید منتظر ماه ژانویه ماند. زمانی كه قرار است اتحادیه جنبش مردمی برای نخستین بار كاندیدای خود را در برابر رویال انتخاب كند.
هر چند این روزها همه جا نام ساركوزی به عنوان رقیب جدی رویال مطرح است اما شنیدن یك خبر در فردای انتخابات خانگی سوسیالیست ها كه رشته افكار رویال رابه هم ریخت خبری كه از احتمال ادامه حیات شیراك در كاخ الیزه خبر می داد از جمله همسر شیراك در مصاحبه ای با مجله
«لو نوول ابزر واتر» پیشنهاد داده بود كه او پس از ۱۲ سال باید برای سومین دوره هم نامزد شود.
روبرو شدن با شیراك برای هر كاندیدایی هراس آور است چرا كه او پس از سه دهه سیاست به نوعی حكم پدرخوانده همه رجال سیاسی را دارد . اگرچه بسیاری از ناظران از پایان عصر شیراك سخن می گویند و معتقدند عرف و آیین سیاست دیگر موافق نامزدی او در دوره جدید انتخابات ریاست جمهوری فرانسه نیست اما عده ای دیگر نیز معتقدند «شیراك» همواره در حساس ترین زمان ها و شرایط سخت به صحنه آمده و رقیبان خود را از عرصه كارزار به در كرده است.
به هر حال از امروز نگاه به اردوی رقیب سوسیالیست ها دوخته شده است و اینكه در كارزار فوریه آینده چه كسی پرچم رهبری محافظه كاران را در برابر رویال در دست خواهد گرفت.

گردآوری و ترجمه: بنفشه غلامی

منبع : روزنامه ایران