جمعه, ۳۱ فروردین, ۱۴۰۳ / 19 April, 2024
مجله ویستا
نزول سوره عادیات
● قسمهای خداوند
۱ـ قسم به اسبهای دونده جنگنجویان كه به‌وقت دویدن نفس می‌زنند قسم به اسبانی كه بیرون آرندگان آتش از سنگ به سمهای خویش هستند یعنی در وقت شتاب و تاختن در جنگ از سم اسبان جرقه‌های آتشین می‌جهد.
۲ـ قسم به سواركارانی كه صبح هنگام به غارت دشمنان می‌پردازند و به سبب آن تاخت و تاز غبار یا غوغانی بر می‌انگیزند و سپس با آن خیز و پرش به وقت صبح‌گاه خود را میان گروه دشمن می‌رسانند.
چنانچه سوره عادیات مكی باشد این قسمها تصویر از دفاع و حمله مسلمانان است كه خداوندمنان برای حالتهای جهادی كه سواركار بر دشمن می‌تازند و او را در غفلت و بی‌خبری به محاصره و تسلیم می‌گیرند سوگند می‌خورد.اما احتمال دیگر این است كه سوره مدنی باشد.
سعید پسر جبیر از ابن عباس نقل كرده كه او گفت من در حجره نشسته بودم مردی آمد و از من تفسیر و العادیات ضجا پرسید گفتم:اسبان غزوه هستند كه در راه مسارعت می‌كردند و چون شب فرا می‌رسید سواركاران فرو می‌آمدند و آتش می‌افروختند و از آن طعام می‌پختند آن مرد بعد از شنیدن كلام من غایب شد و نزد حضرت علی(ع)رفت و او را از والعادیات ضجا پرسید آن حضرت فرمود:كه پیش از من از كسی سوال كرده‌ای، گفت:آری از ابن عباس پرسیدم او گفت:اسبانند كه در راه صدا سرعت نمایند فرمود برو و او را به نزد من بیاور.
ابن عباس گفت چون من از آن حضرت رفتم حضرت فرمود:فتوی می‌دهی به آنچه علم نداری.بدان كه این آیه در روز بدر نزول یافت و به خدا سوگند كه اولین غزوه در اسلام غزوه بدر بود و هیچ اسبی با ما نبود مگر دواسب كه یكی از زبیر بود و دیگری از مقداد اسوه، پس چگونه عادیات خیل اسبان باشند بلكه مراد شترانند كه از عرفه به مزد دلفه و از آنجا به منی می‌روند سپس من از قول خود برگشتم.اگر این روایت صحیح باشد لفظ صبح برای شتر استعاره خواهد بود و سوره مدنی خواهد بود.
● جواب قسمها
۱ـ به‌درستی كه نوع انسان نسبت به پروردگار خود ناسپاس و انكار كننده نعمت است ابو امامه از حضرت رسول(ص)روایت كرده كه آن حضرت فرمود:آیا می‌دانید معنای كنود كیست؟ گفتند رسول (ص)و خداوند داناترند، حضرت فرمود:كنود كسی است كه تنها می‌خورد و به دیگران نمی‌بخشد و بربنده و افراد زیردست بسیار سخت می‌گیرد.
۲ـ و گفته می‌شود این آیه در شان ابوحاجب است، ابواللیث آورده است كه سه نفر از عرب در یك عصر هر یك در صفتی یگانه بودند، اشعث در طمع و ابوحاجب در بخل و حاتم در سخاوتمندی و حق‌تعالی نوع انسان را نسبت به خودش همانند مثال ابوحاجب می‌داند كه بخیل است و خیر اندك دارد، سپس می‌فرماید:او یعنی انسان بربخل و كفران خودگواه است و همو نسبت به دوستی خیر بسیار سخت و شدید و ممسك است و به‌خاطر بخل و كنود بودن انسان است كه حقوق خداوند را نادیده می‌انگارد.
● عاقبت كار
آیا انسان نمی‌داند آنگاه كه برانگیخته شود آنچه كه در قبرها است یعنی مردگان زنده شوند و ظاهر و حاصل شود آنچه كه در سینه‌های آنان از خیروشر وجود داشت مراد آن است كه خداوند حتی بهتر و دقیقتر از فرشتگان مراقب و محاسب نسبت به انسان عالم و آگاه به خفایای قلبها است كه كسانی نیت ریا و چه كسانی اخلاص دارند و ظاهر اعمال انسان تنها ملاحظات دنیوی دارد ولی نزد خداوند ظواهر اعمال مطابق با قصدها و نیتها به حساب كشیده می‌شود و پروردگار در آن روز رستاخیز از افعال احوال آنان آگاه است و كسی نمی‌تواند نیت‌های باطنی خود را نزد خداوند پنهان نگاه دارد.
منبع : خانواده سبز
همچنین مشاهده کنید
نمایندگی زیمنس ایران فروش PLC S71200/300/400/1500 | درایو …
دریافت خدمات پرستاری در منزل
pameranian.com
پیچ و مهره پارس سهند
خرید میز و صندلی اداری
خرید بلیط هواپیما
گیت کنترل تردد
اسرائیل ایران اصفهان ایران و اسرائیل انفجار استان اصفهان حمله ایران به اسرائیل گشت ارشاد حجاب ارتش جمهوری اسلامی ایران دولت وعده صادق
سیل تهران فراجا زلزله هواشناسی زمین قتل قوه قضاییه سیلاب فضای مجازی شهرداری تهران سازمان هواشناسی
قیمت خودرو چین قیمت طلا فرودگاه بانک مرکزی بازار خودرو خودرو قیمت دلار تورم ایران خودرو حقوق بازنشستگان قیمت سکه
تلویزیون سینمای ایران احسان علیخانی کتاب تئاتر موسیقی
اینترنت
رژیم صهیونیستی فلسطین غزه آمریکا سازمان ملل جنگ غزه روسیه امیرعبداللهیان شورای امنیت عملیات وعده صادق حماس اسراییل
استقلال فوتبال پرسپولیس شمس آذر قزوین علی دایی لیگ برتر لیگ قهرمانان اروپا صنعت نفت آبادان رئال مادرید بارسلونا بازی باشگاه استقلال
هوش مصنوعی گوگل فناوری سامسونگ تلگرام اپل ناسا وزیر ارتباطات
خواب پزشک چاقی پیاده روی