جمعه, ۱۰ فروردین, ۱۴۰۳ / 29 March, 2024
مجله ویستا


گام های کوچک، موانع بزرگ


گام های کوچک، موانع بزرگ
صنعت، موتور اقتصادی كشور ها است و صنعت دریایی، جزیی از آن محسوب می شود، جزیی كه به خاطر بهره های فراوانش، به نوعی صنعت مادر نامیده شده است.
صنعت كشتی سازی، یكی از اجزای اصلی و مهم صنایع دریایی به شمار می رود كه می تواند عامل عمده توسعه صنعتی و اقتصادی كشورها و زمینه ساز مناسب برای رشد صنایع جانبی آن باشد.
شاید در نگاه نخست، این طور به نظر برسد كه این صنعت، سودآور نیست و سرمایه گذاری در آن، نوعی ریسك به حساب می آید.
اما حضور كشورهایی چون ژاپن، چین و كره جنوبی در این صنعت و تلاش های پی درپی شان برای جذب بازارهای بزرگتر و بهتر، قطعاً پاسخی منفی به فرضیه مطرح شده دارد.
این كشورها، به این باور دست یافته اند كه این صنعت در دنیا، مركز تولید، اشتغال و سرمایه است و بهره گیری صحیح از آن، می تواند هزاران فرصت شغلی ایجاد كرده و درآمد ارزی در خور توجهی را نصیب كشورشان كند و این دقیقاً همان موضوعی است كه ما به راحتی از كنار آن گذشته ایم.
نگاهی گذرا به آمارهای جذب توریست های دریایی درجهان، این نكته را به ما گوشزد می كند كه، ما با داشتن ۱۷۰۰ كیلومتر مرز آبی در جنوب و ۹۹۱ كیلومتر مرز آبی در شمال و با داشتن چندین دریاچه، تالاب، سد و صدها رودخانه قابل استفاده، از قافله پروژه های گردشگری آبی، عقب مانده ایم؛ پروژه هایی كه قطعاً در كوتاهترین زمان ممكن، بیشترین بازدهی را برایمان به ارمغان خواهند آورد.
●توریسم دریایی ایران، درگام نخست
خبر افتتاح یك مركز توریستی- دریایی خصوصی در سواحل رامسر در اردیبهشت ماه ۸۵ ، نویدی بود براین موضوع كه، ایران هم به زمره كشورهای دارای تروریسم آبی پیوسته است، صنعتی كه خود می تواند در كنار جاذبه های بی شمار طبیعی و میراث فرهنگی به جا مانده از اجدادمان، سهم بیشتری از سبد میلیاردی توریسم را به ما اختصاص دهد.
این مركز توریستی كه با هزینه یك میلیارد و ۶۵۰ میلیون تومانی و به همت بخش خصوصی و با سرمایه گذاری های شخصی و با عبور از تمامی موانع و مشكلات موجود، در سواحل دریای خزر به بهره برداری رسید، بستری شد برای آینده صنعت گردشگری دریایی در ایران تا زمینه ساز حضور سایر سرمایه گذاران داخلی و خارجی- در این عرصه باشد، اما...
مهندس حمید سلیمانی مقام، مدیر پروژه فرا ساحلی شركت كیش پارس مارین در خصوص موانع اجرایی این طراح چنین اظهار می دارد كه: برای چنین طرحی، بیش از ۱۴ سازمان و دستگاه باید اظهار نظر كنند كه حتی در برخی از موارد، تضادهایی نیز در دستورالعمل های این سازمانها وجود دارد. قطعاً صنعت توریسم دریایی در كشور، نیازمند یك متولی مشخص است كه بتواند هماهنگی های لازم را با دستگاه های ذیربط به عمل آورد كه در این صورت است كه سرمایه گذار، راغب به سرمایه گذاری در بخش توریسم، به ویژه توریسم دریایی خواهد شد.
مهندس كتایون معینی، مدیر عامل و رئیس هیأت مدیره این شركت نیز در خصوص امكانات این مجتمع خصوصی بیان می دارد كه این مجتمع بزرگ تفریحی فراساحلی با صرف اعتبار میلیاردی، بدون اخذ هیچ نوع اعتبار یا وام بانكی، ساخته شده است و شامل باشگاه آبی مارین با ورزش های هفت گانه دریایی، آژانس خدمات توریستی، پیست دوچرخه سواری، استخرهای بادی، نمایشگاه و بازار محلی و همچنین كشتی تفریحی رامسر یك با ظرفیت ۱۳۰ نفر است كه درصورت حمایت از سوی سازمان ها و ارگان های مربوطه، فازهای تكمیلی و همچنین اجرای فاز دوم در منطقه باغ ملی رامسر نیز به بهره برداری خواهد رسید.
●رقابت سالم؛ رشد اقتصادی، بهبود كیفیت
درفرم كارآفرینی از من پرسیده شده بود، رقیب شما در این عرصه كیست؟ و من نوشتم: متأسفانه! رقیبی وجود ندارد. هیچ كشتی سازی در این جا رقیب من نیست...
كتایون معینی با بیان این جملات، می افزاید: اگر كشتی سازی در این منطقه باشد، من قطعاً برای رقابت و استفاده از فضای آن، مجبور به طراحی كشتی های بهتر، لوكس تر و ایمن تر خواهم بود كه این خود، بیانگر رشد اقتصادی در هر منطقه ای خواهد بود.
قطعاً گردشگر سرمایه است و این سرمایه نیازمند امكانات رفاهی است.
تا رقابت سالمی در میان نباشد، كیفیت واژه ای خواهد بود كه در این عرصه جایی نخواهد داشت و تا كیفیت مطرح نباشد، چرخ اقتصادی نخواهد گردید و اینها همه یعنی ركود، در جا زدن و هیچ سهمی از توریسم و توریست نبردن!
●تبلیغات عامل بقا
تبلیغات، یكی از مهمترین عوامل مؤثر در توسعه گردشگری به شمار می رود كه متأسفانه ما به راحتی از كنار آن گذشته ایم.
همین بیلبوردها، كاتالوگ ها و یا تابلوهای راهنما، مسلماً در آگاهی دادن و جذب توریستی كه وارد منطقه می شود، بسیار كارآمد و مؤثرتر خواهد بود، اما در این رابطه نیز، متأسفانه سیستم های اداری دست و پاگیر، مشكلات و موانعی ایجاد كرده اند تا بیش از پیش، صنعت گردشگری ایران در پیچ و خم جاده بوروكراسی، در جا بزند. من فكر نمی كردم، اگر بخواهم تابلویی برای گردشگران نصب كنم كه آنها به طرف این موج شكن تفریحی، راهنمایی شوند، سه ماه تابستان با تمام مسئولان شهر، نامه نگاری كنم و آخر هم هیچ پاسخ منطقی دریافت نكنم. حتی اجازه نصب بیلبوردها هم به من داده نشد. پس یك گردشگر، چگونه باید از امكانات رفاهی این شهر با خبر شود!
●جزیره مصنوعی، پروژه آتی
مسلماً ، دیدن نور و چراغ یك جزیره در دل تاریكی خزر، جلوه ای خاص به این بزرگترین دریاچه جهان خواهد بخشید كه خود می تواند جاذبه توریستی تازه ای درگردشگری دریایی ایران محسوب شود.
جزیره شناور كه وسعتی برابر ۲۵۰۰ متر مربع دارد، پروژه ای است كه اگر سازمانها و ارگانهای مربوط همكاریهای لازم را انجام دهند، فروردین ماه سال آتی، میزبان گردشگران بی شماری خواهد بود.
این جزیره شناور، در اصل سالن سرپوشیده ای است كه می توان از آن برای امور فرهنگی، ورزشی و تفریحی استفاده كرد. هزینه ساخت و بهره برداری این پروژه ۵/۱ میلیارد تومان برآورد شده است و قطعاً باز خورد مثبتی در زمینه جذب توریست در این منطقه خواهد داشت.
مهندس سلیمانی در ادامه چنین بیان می دارد كه با اجرای این پروژه، حضور ایران در آبهای خزر بیشتر خواهد شد و این میزان حاكمیت ما بر این آبها را افزایش خواهد داد.
●حمایت كنیم
در شرایطی كه كشورهای جهان هر روز با نوسانات شدید اقتصادی مواجه هستند، قطعاً وجود سرمایه گذارانی خوش فكر برای جذب سرمایه های ارزی، در هر كشور غنیمتی گرانبهاست.
اما به واقع، ما به عنوان سرزمین هفت اقلیمی كه جاذبه های بكر طبیعی و تاریخ تمدن چند هزار ساله دارد. چگونه از حضور چنین سرمایه گذارانی استقبال می كنیم؟
به راستی، ارگان ها و سازمانهای ذیربط چه میزان، همكاری های لازم را با آنها و پروژه های سودآورشان به عمل می آورند؟
اصلاً ، جایگاه سرمایه گذارانی این چنین، در كدام چارچوب و قانون قرار گرفته است؟ و به واقع، میزان حمایت ها و تشویق ها به چه اندازه است؟
كمی فكر كنیم! بازنگری های اساسی لازم است، از قافله صنعت سودآوری چون توریسم، عقب مانده ایم!
سارا طالبی زاده
منبع : روزنامه همشهری


همچنین مشاهده کنید