پرسپولیس بهتر از استقلال

آدم هایی كه هفته اول لیگ را از نزدیك دیده اند و دیده اند پرسپولیس چگونه به ابومسلم باخته و دیده اند استقلال چگونه ذوب آهن را برده، می گویند پرسپولیس تیم خوبی است و استقلال ناامیدكننده.
اما چه اتفاقی افتاده كه تیم بازنده بیشتر از تیم برنده مورد توجه كارشناسان قرار می گیرد:
یكم پرسپولیس در مشهد خیلی خوب بازی كرد. كمتر كسی فكرش را می كرد این تیم چنین بازی كند اینقدر خوب حمله كند و بازی اش اینقدر طراوت داشته باشد و سریع باشد. اما مصطفی دنیزلی نشان داد چه مربی بزرگی است، نشان داد سال ها كار كردن در فوتبال تركیه و نشست و برخاست با مربیان بزرگ فوتبال جهان از او چه مربی ای ساخته. پرسپولیس روز شنبه تیمی بود كه از حمله كردن نمی ترسید، دوست داشت بازی را در یك سوم دفاعی دنبال كند و از این نمی ترسید كه حتی همه بازیكنانش هم در حمله شركت كنند.
این دقیقا همان چیزی بود كه از پاس دنیزلی هم دیده بودیم. یكی می گفت تمام بازیكنان پاس سال گذشته گل زده اند البته به جز دروازه بان این تیم می گفت، دنیزلی عاشق فوتبال تهاجمی و شناور است و تیم هایش مثل تیم های هلندی بازی می كنند و ما یادمان آمد تیم بارسلونای لوئیس ونگال را كه عالی حمله می كرد و در ضدحملات از حریفان گل می خورد و دیدیم كه تیم های دنیزلی نیز چنین ویژگی هایی دارند. در حقیقت اشكال تیم های دنیزلی این است كه راحت گل می خورند، پرسپولیس نیز روز شنبه چنین بود.
با اینكه آقا مصطفی از روزی كه پرسپولیس را در دست گرفت، گفت یك مدافع می خواهم، با اینكه از همان روز اول گفت با این مدافعان به جایی نمی رسیم اما نمی شود از برخی اشتباهات تكنیكی و البته تاكتیكی مدافعان پرسپولیس گذشت.
مدافعان پرسپولیس روز شنبه اینقدر پراشتباه بودند و اینقدر ناشیانه عمل كردند كه تیمشان با وجود بازی خیلی خوبش نتوانست از بازی برنده خارج شود اما نكته مهم این بود كه پرسپولیس در بازی مشهد، تیمی را به تصویر كشید كه امسال توانایی فتح همه جام ها را حتی جام حذفی سال گذشته كه فینالش چهارشنبه همین هفته برگزار می شود، دارد آنچنان كه مصطفی دنیزلی هم می گفت ما چهار پنج هفته وقت می خواهیم تا آن تیمی را كه می خواهیم داشته باشیم. بازی اول پرسپولیس نشان داد كه می توانیم به حرف های آقا مصطفی اعتماد كنیم. بالاخره او در پاس هم نشان داده كه استاد ساختن تیم های تهاجمی است و بلد است تیم هایی بسازد كه فوتبال را زیبا بازی می كنند. پرسپولیس روز شنبه نشان داد كه چه مربی خوبی انتخاب كرده است.
دوم استقلال مقابل ذوب آهن اصلا خوب بازی نكرد. این را می شد از واكنش های تماشاگران این تیم فهمید. استقلال به رغم اینكه از سال گذشته تیم خوبی را به ارث برده و در فصل نقل و انتقالات هم چند بازیكن دیگر را جذب كرده اما بازی اش تفاوت فراوانی با فصل گذشته كرده. البته می شود این را به غیبت رضا عنایتی و مجتبی جباری ربط داد اما این همه ماجرا نیست. استقلالی ها روز شنبه شور حمله كردن نداشتند.
انگار دست و پایشان در رختكن بسته شده بود و سپس به زمین گام نهاده بودند. خیلی ها می گویند استقلال شنبه یك چیز كم داشت و آن روح امیر قلعه نویی بود كه عاشق فوتبال با طراوت و پرشور و اشتیاق است. این آدم ها می گویند صمد مرفاوی هنوز نتوانسته این روح را در كالبد استقلالی ها بدمد. البته نباید از حالا درباره عملكرد صمد قضاوت كرد اما بالاخره باید چیزی وجود داشته باشد كه بتوانیم با تكیه بر آنها به آینده استقلال امیدوارم شویم.
استقلال روز شنبه در حمله مشكلات فراوانی داشت. اولا معلوم نبود چرا علیزاده و داسیلوا كنار هم به بازی رفته اند، آن هم در شرایطی كه هر دو نوع بازی مشابهی دارند. دوما روشن نبود بازی ساز استقلال كیست و چه كسی قرار است پاس های آخر را بدهد و سوما پیدا نبود استقلال چه تاكتیكی برای حمله كردن دارد می خواهد از عمق حمله كند یا از كناره ها. شاید اگر سیاوش اكبرپور نبود و نبود آن حركات تماشایی و استارت های انفجاری اش، استقلال اصلا توان حمله كردن را هم نمی یافت.
اگر دوباره بازی استقلال و ذوب آهن را ببینیم به این می رسیم كه اگر ذوبی ها كمی انگیزه برد داشتند شاید استقلال با یك امتیاز هم بازی را ترك نمی كرد. استقلالی ها روز شنبه از دو جهت ضربه خوردند یكی اینكه مربی شان نتوانست تیمش را پرشور و اشتیاق به زمین بفرستد و دیگر اینكه خریدهای این تیم دور از انتظار نمایش دادند. در فصل نقل و انتقالات خیلی ها می گفتند داسیلوا و علیزاده به چه دلیلی باید پیراهن استقلال را بپوشند. بازی شنبه ثابت كرد كه این دو نفر چقدر از بار تهاجمی استقلال را می توانند به دوش بگیرند. شرایط جوری بود كه حتی داد مرفاوی هم در آمد. به هر حال استقلال اگر با این نوع بازی ها پیش برود، به نظر نمی رسد در پایان فصل جایگاه مناسبی در جدول داشته باشد.
فوتبال همه اش برد و باخت نیست. كافی است بازی های پرسپولیس و استقلال را ببینیم تا به این اصل بیشتر پی ببریم. پرسپولیس ۸۵ بهتر است از استقلال ۸۵، مگر اینكه آبی ها دستی به سر و روی تیمشان بكشند.

منبع : روزنامه شرق