مکانیسم های ناقص الخلقه زایی AED

مكانیسم های متعدد برای توضیح ناقص الخلقه زایی AEDs متصور است. یكی از آنها ایجاد اپوكسایدهای سمی به عنوان متابولیت AEDs می باشد. به عنوان مثال ، ضمن متابولیسم فنی تویین ، اپوكسایدهای ناپایدار ساخته می شوند كه این مواد دارای اثرات ناپایدار ساخته می شوند كه این مواد دارای اثرات موتاژیك در مطالعات حیوانی و انسانی بوده اند.
این مواد برای غیر سمی شدن نیاز به آنزیمهای اپوكساید هیدرولاز دارند كه ممكن است در بعضی از جنین ها از لحاظ ژنتیكی وجود نداشته و یا كمبود آنها وجود داشته باشد و همین موضوع باعث شود كه وقتی این جنین ها در معرض AEDs قرار می گیرند حساس به ناهنجاریهای مادرزادی باشند. مكانیسم های دیگری نیز ممكن است دخیل باشند زیرا در جنین هایی كه در معرض مفنیتوئین قرار گرفته اند ( كه متابولیسم آن متابولیت اپوكسایدی نمی كند ) نیز آسیب جنینی ایجاد شده است.
متابولیسم بعضی از AEDs منجر به ساخته شدن رادیكالهای آزاد می شوند كه می توانند به ملكولهای سلولی مثل DNA و پروتئین ها متصل شده و اثر سیتوتوكسیك ایجاد كنند ، زیرا همانندسازی ، سنتز RNA و تقسیم سلولی و cell migration را مختل می كنند. بنابراین ایجاد رادیكالهای آزاد ضمن متابولیسم AED می تواند یك مكانیسم علی البدل باشد كه به وسیله آن ناهنجاریهای مادرزادی در خانمهای مصروع زیاد می شود.
در متابولیسم فنی تویین ، حد واسط های رادیكال آزاد تولید می شوند. در مطالعات حیوانی ، پیش مداوای موش های حامله با تركیباتی كه باعث كم شدن رادیكالهای آزاد فنی تویین می شوند باعث كم شدن تعداد شكاف كام و لب شكری در نوزادان آنها شده است. به علاوه عقیده بر این است كه گلوتاتیون حد كونژوگاتهای غیر سمی ، فاقد سمیت می كند.
مطالعات نشان داده اند كه موادی كه تولید گلوتاتیون را مهار می كنند میان آسیب جنین توسط فنی تویین را افزایش می دهند. بعضی از جنین ها ممكن است مقدار آنزیمهای جاروب كننده رادیكالهای آزاد را كم داشته باشند و لذا در آنها به علت نقص های ژنتیكی مقدار رادیكالهای آزاد خودی زیادتر باشد كه این جنین ها ممكن است بیشتر در معرض خطر نقص های مادرزادی باشند. پلی تراپی به خاطر اثرات تجمعی روی ناهنجاریهای مادر زادی داشته باشد.
اثرات آنتی فولات AEDs نیز می تواند در ناقص الخلقه زایی آنها دخیل باشد. AEDs میتوانند غلظت خونی فولات را از طریق افزایش سرعت متابولیسم فولات در كبد كاهش دهند. در خانمهایی كه مبتلا به صرع نیستند كمبود فولات همراه با نتایج سوء حاملگی و ناهنجاریهای جنینی مثل نقص های مجرای عصبی و Ventricuseptal می باشد.
در خانمهای حامله مبتلا به صرع ، كمی غلظت فولات در گلبولهای قرمز همراه با افزایش میزان ناهنجاری در بچه های آنهابوده است ولی كمبود اسید فولیك نمی تواند توضیح كافی برای این مورد باشد زیرا فنی توئین و باربیتورانها بیشترین تاثیر را در ایجاد كمبود اسید فولیك دارند در حالی كه كمترین خطر برای نقص های مجرای عصبی ایجاد می كنند. در حالی كه والپروات و كاربامازپین كه بیشترین میزان نقص های مجرای عصبی را دارند كمترین اثر را روی پارامترهای مقداری اسیدفولیك دارند. مكمل فولات با دوز ۴/۰ میلی گرم در روز خطر نتایج سوء جنینی را در خانمهای بدون صرع كاهش می دهد.
برای كم كردن خطر neural tube defects مكمل فولات باید بین روزهای ۱ و ۲۸ آبستنی كه زمان بسته شدن neuropore خلفی لوله عصبی است مصرف شود. سالم بودن آن خانمهایی كه داروهای ضد صرع دریافت می كنند نا معلوم است. بعضی از محققین عقیده دارند كه خانمهای تحت درمان با AEDs ، تا موقعی كه تجربیات بالینی كنترل شده نشان دهند كه اسیدفولیك موثر بوده و بدون هر گونه اثر سوء روی جنین است نباید عموما با دوزهای بالای اسیدفولیك درمان شوند.
مصرف اسیدفولیك می تواند فعالیت آنزیم های میكروزومی كبدی را افزایش داده و غلظت AED را پایین بیاورد. كالج مامایی و زنان آمریكا می گوید كه به نظر مناسب می رسد كه زنان تحت درمان با AEDs كه به طور ویژه ای در خطر نقص لوله عصبی هستند ( یعنی والپروات و كاربامازپین دریافت می كنند ) دوز اسیدفولیك معادل ۴ میلی گرم در روز قبل از حاملگی دریافت كنند. علی رغم دلیل واضح برای سودمندی در این افراد ، دیگران روزانه ۴ تا ۵ میلی گرم مكمل فولات به مدت سه ماه قبل از حاملگی و در طول سه ماهه اول توصیه كرده اند.

منبع : موسسه اطلاع‌رسانی طعام اسرار