دردسری در انتظار بوندس لیگا

باور كردنش چندان آسان نیست، اما دیگر جام جهانی به گذشته متعلق است و حالا باید در انتظار شروع فصل جدید بوندس لیگا نشست. در برهه ای كه همه امیدوارند موفقیت و شكوه جام جهانی، با شروع بازی های باشگاهی در آلمان نیز ادامه یابد اما در این رابطه، شك و تردید های مختلفی در هنگامه آغاز بازی ها جلب نظر می كند.
اول مسئله ای كه وقوعش محتمل به نظر می رسد آن است كه آن عده از مردمی كه در جام جهانی در خیابان های شهرهای مختلف محل برگزاری بازی ها تجمع می كردند و حتی در استادیوم ها نیز به جشن و پایكوبی مشغول بودند شاید دیگر اثری از آنان در ورزشگاه ها مشاهده نكنیم و نه كسانی كه در روزهای سرد نوامبر به تماشای پیروزی ولفسبورگ در برابر انرگی كوتبوس می روند و نه كسانی كه با تماشای نمایش پیروزمندانه آلمانیا آخن كه با شالكه در خانه اش به تساوی رسیده است آنها را تشویق می كنند.
مسئله دوم، به همان جذابیتی است كه آلمان در ماه های ژوئن و جولای این تابستان از خود به نمایش گذاشت و آن اینكه شاخص ترین و بزرگترین فوتبالیست های خارجی بوندس لیگا و البته یك رشدیافته داخلی، سرانجام پس از سال ها آلمان را ترك گفتند و با چنین عملی موجب شكل گیری تردید های جدید در خصوص كیفیت و موقعیت آتی فوتبال باشگاهی آلمان شدند. با این حال، بوندس لیگا درهایش را به سوی چند فوتبالیست خارجی گشود و البته تعدادی از آنها نیز در حد استانداردهای فوتبال آلمان نیز بودند:
دیگو هافبك برزیلی پورتو راهی وردربرمن شد، وینست كمپانی اندرلخت را ترك گفت تا راهی هامبورگ شود، الكس فرای از رن به سوی دورتموند شتافت و از سویی، دیگر دانماركی چون پیتر لوونكراندس رنجرز را ترك كرد تا به سوی شالكه سفر كند.
اما با این وجود بوندس لیگا بازیكنان قابل توجه و بسیاری را نیز از دست داد. زی روبرتو و میشائیل بالاك از بایرن جدا شدند، یوهان میكود معمار نخست برنامه های هجومی توماس شاف در چند سال اخیر وردربرمن را ترك گفت تا راهی كشورش و بوردو شود، دورتموند نیز دو تن از بهترین بازیكنان چند سال اخیرش را نیز از دست داد. این دو فوتبالیست چك تبار یان كولر و توماس روسیچكی بودند كه به ترتیب به موناكو و آرسنال ملحق شدند.
لوركوزن نیز نهایتا مجبور شد بهترین گلزن چند فصل اخیرش را به اسپرزها تاتنهام بفروشد و بالاخره هرتابرلین نیز شكیبایی اش را از دست رفته یافت و مارسلینیوی برزیلی، كسی كه در چند سال اخیر گهگاه خود را در حد یگانه ستاره برلین نشان می داد و در برهه ای دیگر بسیار آشفته و نابسامان نمایش می داد را به تركیه فرستاد. شالكه دیگر نمی تواند از استحكام و پایداری كریستین پولسن كسی كه احتمالا به دلیل آب و هوای سویا و یا چیزهای دیگر به آنجا كوچ كرده، بهره جوید و البته شالكه یك از دست رفته دیگر نیز دارد كه آن سمبل و نماد باشگاه در چند سال اخیر یعنی ابه ساند بود، كه از میادین فوتبال خداحافظی كرد تا پس از سال ها دیگر جایی در دره «روور» نداشته باشد.
● ستاره ها كجایند
البته آن بحران هایی كه گریبانتان را چسبیده و از شما انتظار واكنش دارد وجوه جالب و عمیق دیگری نیز به خود می بیند و آن هنگامی است كه دریابیم هیچ كدام از فوتبالیست های كشتی شكسته شاغل در لیگ ایتالیا، بوندس لیگا را برای مقصد جدیدشان و به منظور فرار از آن بحران انتخاب نكردند. چه آنكه كیكر هوشمندانه و صدالبته كنایه آمیز می نویسد: «هیچ كدام از آن ستاره های جهانی فوتبال به بوندس لیگا هجرت نكردند، اما خب شاید بوندس لیگا به اندازه كافی فوق ستاره داشته باشد. نه»
البته شاید تعبیر و تفسیر كیكر مبنی بر فوق ستاره به آن دسته از ستاره های این كشور در جام جهانی با نام مستعار «بروبچه های كلینزمن» كه البته هنوز ستاره های بین المللی محسوب نمی شوند اما قهرمان ملی هستند اطلاق می شود. از آن جمع، تنها بالاك بود كه آن هم از چند مدت پیش از شروع جام جهانی آلمان را ترك گفت. بهترین گلزن جام جهانی یعنی میروسلاو كلوزه نیز در برمن ماند و پدیده جام جهانی بنا بر انتخاب فیفا كه البته نامیدن چنین صفتی برای او كمی حیرت انگیز به نظر می رسد اما خب افتخار، افتخار است یعنی لوكاس پودولسكی نیز بسان كلوزه در آلمان ماندگار شد و البته فوتبالیستی كه «پله» او را یافته شده راستین جام می انگارد یعنی فیلیپ لام نیز از بایرن و آلمان خارج نشد. البته لام و دیگر هم تیمی هایش هنوز امید آن دارند كه ظرف چند هفته آینده به باشگاهی خارج از مرز های آلمان ملحق شوند و حالا با هر انتقالی كه رخ دهد، سبب مباهات نسل جدید فوتبال آلمان شوند.
● نكته كلیدی
جام جهانی ۲۰۰۲ برای الیور كان یك پیام مهم به ارمغان آورد و آن این بود كه درخشش صرف و حماسی در قامت یك فوتبالیست ملی، با آن حس ناسیونالیستی لبریز شده، برای او محبوبیت و پذیرایی در میان سكوهای استادیوم های مختلف آلمان پدید نمی آورد. نمی توان اعتراضات دامنه دار و توقف ناپذیر هواداران فوتبال را كه از سكوها نشٲت می گرفت فراموش كرد و ما با یادآوری چنین مسئله ای به تلقی ای خواهیم رسید كه حتما برای نیل به درجه ای از محبوبیت و خواستن، حتما نباید در زمین مسابقه بی بدیل و یگانه نمایش دهید بلكه نیازهای دیگری را كه مسیر حصول به آنها شاید از جایی جز میدان مسابقه جلب نظر می كند می طلبد.
● نیاز حیاتی
امیدوارم هواداران بایرن مرا ببخشند، اما فوتبال ما برای رسیدن به استانداردی مطلوب و رسیدن به یك لیگ پویا و لبالب از هیجان، نیاز به رقابتی شدیدتر و البته نزدیك تر در میان ۶ تیم اول جدول دارد. شاید با یك نگاه گذرا و آنی به مقدار مخارج ریخت و پاش بایرن در پنجره نقل و انتقالات تابستانی، حصول به چنین هدفی برای ما ناامیدكننده به نظر آید وقتی درمی یابیم كه بایرن جمعا ۲۰ میلیون یورو «مبلغی كه شاید تمام دیگر بزرگان بوندس لیگا روی هم به این میزان خرج نكردند» برای تقویت دیواره دفاعی اش كه دانیل فن بویتن بلژیكی را از هامبورگ به خدمت گرفت و خط حمله اش كه در راستای این هدف لوكاس پودولسكی را از كلن خرید خرج كرد.
اما من شخصا به آن توده از فوتبالدوستان آلمان تعلق خاطر دارم كه می انگارند میشائیل بالاك یك فوتبالیست بی نظیر و استثنایی است و بایرن با از دست دادن چنین جواهری، عمیقا دچار مشكلات عدیده ای خواهد شد.
بله البته جمعی دیگر از فوتبالدوستان آلمانی چنین انگاره ای را كه «بالاك فوتبالیستی است كه بیش از آنی كه هست از او تمجید می كنند» می پسندند و البته جالب است كه بدانیم فلیكس ماگات نیز حامی چنین تئوری ای است. او معتقد است با رفتن بالاك، بایرن با انعطاف بیشتر و آزادی عمل ملموس تری در میدان بازی خواهد كرد. اگر چنین انگاره ای درست باشد و ماگات بتواند روزنه ای پدید آمده كه از هجرت بالاك نشٲت گرفته است را بپوشاند آنگاه باید در انتظار یك رقابت تمام عیار و طاقت فرسا برای بایرن نشست.
برهان مهمی كه به بایرن و رقابتش در بوندس لیگای جدید، سیمایی خاص می بخشد این است كه پس از «دو دوگانه پی در پی» از سوی این تیم اكنون فشار فزاینده ای از سوی سران باشگاه بر دوش های فلیكس ماگات سنگینی می كند كه بتواند سرانجام این تیم را در لیگ قهرمانان اروپا نیز به موفقیت برساند. دقیقا بسان همان شرایطی كه اوتمار هیتسفلد در فصل ۲۰۰۱۲۰۰۰ تجربه كرد و از آنجا كه به گونه ای تمام عیار تمام فكر و ذهنش را معطوف كامیابی در لیگ قهرمانان می كرد، تیمش چیزی حدود ۹ مسابقه بوندس لیگا را به رقبا واگذار كرد. برهان دیگر، مبنی بر یك رقابت سخت و طاقت فرسا كه در انتظار بایرن است، شاید به قدرت وردربرمن بازگردد.
تیمی كه پر مرتساكر را از هانوفر به خدمت گرفته است و البته در این تجارت مجبور شده فرانك فارنهورست را به رغم میل باطنی این بازیكن در جهت مخالف به هانوفر بفرستد. بوندس لیگا با «داربی آلمان» میان بایرن مونیخ و بورسیا دورتموند دیشب آغاز شد و باید در انتظار سرانجام این فصل جدید نشست.

اولی هسه لیشتنبرگر
ترجمه:سهیل نوری پناه

منبع : روزنامه شرق