کلی ایده فوق العاده

● درباره شام عروسی ساخته ابراهیم وحیدزاده
در سینمای كمدی ایران كم اتفاق می افتد كه فیلمی، ایده هایی نو و تازه در قصه و اجرا داشته باشد. عمدتاً همه چیز از فرط تكرار دیگر هیچ جذابیتی برای مخاطب پیگیرتر ندارد و نهایتاً قصه ای هم اگر تازه به نظر می رسد از روی یك نمونه خارجی كش رفته شده.
روزی كه فیلم شام عروسی از سوی هیات انتخاب جشنواره به بخش میهمان فرستاده شد، به نظر می رسید این كمدی ابراهیم وحیدزاده با گریم سنگینی كه روی صورت امین حیایی دارد و نوع انتخاب بازیگرانش یك كمدی پیش پا افتاده دیگر از قماش كمدی هایی باشد كه در این دو سه سال ساخته شده؛ از همان نوعی كه ابراهیم وحیدزاده خودش هم در معادله به سراغش رفت و از گیشه هم جواب گرفت اما نخستین نمایش های خصوصی فیلم نشان داد كه وحیدزاده برای این فیلم تازه انرژی بیشتری گذاشته است، هرچند داستان از وحیدزاده شروع نمی شود. شام عروسی بیش از آنكه فیلم كارگردان و بازیگرش باشد، فیلم پیمان معادی است.
فیلمنامه نویسی كه در چندسال اخیر خیلی آرام جای خود را در سینمای حرفه ای ایران باز كرده و عمده كارهایش هم -در هرگونه ای كه نوشته- آثاری تاثیرگذار و مهم در سینمای این سال ها بوده اند. كما، آواز قو و كافه ستاره از جمله این كارها هستند و حالا شام عروسی هم یكی از معدود كمدی های سینمای ما است كه فیلمنامه دارد و بامزه ترین شوخی هایش هم از همین فیلمنامه سنجیده اش می آید.
شام عروسی داستان ساده ای دارد. یك كارخانه دار ورشكسته در میان دردسرهایی كه دارد مجبور می شود دخترش را هم عروس كند. روایت اصلی قصه هم بر آشنایی دو خانواده و دردسرهایی استوار است كه مرد برای گرفتن مراسم عروسی باید پشت سر بگذارد. این خط قصه اما تنها بهانه ای برای فیلمنامه نویس است تا بتواند چند شوخی اصلی اش را در دل صحنه های فیلم جا دهد.
شوخی هایی سینمایی كه فرمول استفاده از آنها همان فرمول فیلم كما است. در واقع اگر آنجا معادی تنها در یك سكانس موفق شده بود فیلم را برای مخاطب دلپذیر كند، اینجا آن یك سكانس تبدیل به چندسكانس به شدت خنده دار شده كه این توان را دارد تا مخاطب را كاملاً خشنود از سینما به بیرون بفرستد.
هوشمندی بیشتر فیلمنامه نویس هم اینجاست كه شوخی های سینمایی فیلمش در درجه اول برای مخاطب عام هم آشناست و در درجه دوم حتی اگر فهمیده نشود به كلیت داستان و درك مخاطب از قصه لطمه ای وارد نمی كند.
كارنامه وحیدزاده تا قبل از دهه هشتاد تنها به تحفه ها و بعد فیلم مجسمه منحصر می شود اما از آغاز دهه هشتاد تاكنون سه فیلم عشق فیلم، معادله و شام عروسی را ساخته است. شام عروسی سال گذشته جلوی دوربین رفت و در شرایطی كه نقش های اصلی فیلمنامه باید بر عهده دو بازیگر میانسال قرار می گرفت، تهیه كننده كار این ریسك را نكرد و با آوردن امین حیایی و نیكی كریمی و اضافه كردن چند دیالوگ مبنی بر اینكه «این زن و شوهر چه خوب مانده اند!» سعی كرد فیلمش را با ستاره های روز بسازد.
اتفاقی كه حالا هرچند در ابتدای تماشای فیلم خیلی پذیرفتنی نیست و توی ذوق می زند ولی به هرحال از یك جا به بعد به نفع فیلم تمام می شود و فیلم را برای مخاطب عام دوست داشتنی تر هم می كند. این اتفاق به ویژه در مورد امین حیایی مهم است.
اینكه گریم او و نوع بازی اش اگر در چنددقیقه اول تحمل شود، از پرده دوم به بعد دیگر به چشم نمی آید و در عوض با مرد میانسال بامزه ای طرفیم كه با خوردن اشتباهی قرص های روان گردان، می تواند در خیابان پابه پای جوان ها برقصد.
اگر در این چند وقت شنیده اید كه محمدرضا گلزار هم در فیلم یك سكانس بازی كرده، بازی او مربوط به همین سكانسی است كه از آن نام بردم. شوخی های فیلم با آژانس شیشه ای، كما و حتی اسپارتاكوس از بامزه ترین اتفاقات سینمای كمدی فقیر ما در این مدت است؛ سینمایی كمدی كه هنوز هم با دمپایی به دنبال هم دویدن، بامزه ترین ایده اش برای خنداندن مخاطب است. چیزی كه در فیلم قبلی خود فیلمساز هم به وفور یافت می شد.
شام عروسی حالا با فروش خوبی كه در تداوم استقبال از كمدی های این چندماه شده نشان می دهد كه تماشاگر هنوز هم نیاز مفرط به خندیدن دارد. گویا این یكی تب از آنهایی است كه فعلاً خیال فرونشستن ندارد.

كیان محمدی

منبع : روزنامه شرق