تنیس ایران تشنه صعود

مسابقات دیویس كاپ تنیس از صبح دیروز در فیلیپین آغاز شد. ۱۴ كشور از جمله ایران در رقابت های گروه سوم آسیا به رقابت خواهند پرداخت. اشكان شكوفی، روزبه كامران، فرشاد طلاور، محمد مهذب نیا و انوشا شاهقلی نمایندگان تیم كشورمان هستند كه به سرمربیگری عیسی خدایی و سرپرستی فرشاد صنعتی عازم مانیل شده اند.
محرم خدایی مربی تیم اعزامی است و بیژن صفایی هم به عنوان بدنساز اعزام شده. این رقابت ها دو هفته به طول خواهد انجامید. كشورهای شرق آسیا شرایط بسیار خوبی در تنیس قاره كهن دارند و الان چند سالی است كه گام های تنیسورهای ایرانی در رقابت با رقبای غرب آسیا نیز متزلزل است.
تنیس ایران در گروه سوم قاره آسیا گرفتار شده و راه صعود به دسته دوم را گم كرده است. تنیس ایران كه روزگاری با كامبیز درفشی جوان، تقی اكبری و منصور بهرامی حرف اول آسیا را می زد حالا در پایین ترین سطح تنیس آسیا برای اندكی ارتقا از موقعیت نامطلوبی كه در آن گیر كرده، عجیب به تكاپو افتاده است.
در قیاس با سایر رشته های ورزشی، نمی توان ركود تنیس ایران را گردن كمبود امكانات انداخت. زمین های تنیس مجموعه ورزشی انقلاب، شیرودی، استقلال و... در تهران حتی از دید دیپلمات ها نیز كیفیت خوبی دارند. در استان های مختلف از جمله آذربایجان، اصفهان، خوزستان و... كورت های آبرومندی داریم اما حتی در تعریف ساده انگارانه آسیایی نیز تنیس نداریم. آسیایی كه در جمع ۹۵ تنیسور برتر رنكینگ جهانی این رشته ورزشی هیچ نماینده ای ندارد، در چنین قاره ای ما جزء برترین ها نیستیم كه هیچ، در گروه دوم نیز قرار نداریم و عجالتاً با دسته سومی ها رقابت می كنیم.
بحث فقدان امكانات كاملاً مردود است. موضوع اینجا است كه این ورزش در ایران پویا نیست. در كوچه و محله ای كه در آن زندگی می كنیم استعدادهای فوتبال، كشتی، تكواندو و... به هر نحوی كه شده شناسایی می شوند و مراحل ترقی را طی می كنند اما اگر مثلاً پسر ده ساله همسایه بغلی برای انجام این ورزش مفرح و كسب موفقیت در آن مستعد باشد چه مراحلی را باید طی كند؟ همان گام اول به لحاظ ریالی چقدر برایش آب می خورد؟ گام اول در تنیس عبارت است از تهیه البسه لازم از قبیل كفش، راكت و...، عضویت در یك باشگاه با شهریه هایی كه افراد طبقه «بالای خط ثروت» از عهده اش برمی آیند و مهمتر از همه اینها به توافق رسیدن با یك مربی خوب برای آموزش های ابتدایی.
حالا زندگی مثلاً ماریا شاراپووا را مرور كنید كه چگونه با فقر و بدبختی دست و پنجه نرم می كرده و البته به كلاس تنیس هم می رفته. تنیس ایران برای پیشرفت و ترقی باید در سطح كشور و در محلات فراگیر شود. غیر از این نمی توان روش دیگری را برای توسعه تنیس (مثل هر ورزش دیگری) متصور بود. در شرایط كنونی حتی اگر مسابقات فیلیپین را هم سرافرازانه به پایان برسانیم، پیش بینی اش سخت نیست كه زیاد مهمان گروه دوم آسیا نخواهیم بود و خیلی زود به محل برگزاری رقابت های درجه سومی ها یعنی همین مسابقاتی كه در فیلیپین دارد برگزار می شود بازمی گردیم.
بازیكنان اعزامی كشورمان دیروز اولین تمرین خود را در سالن سرپوشیده دیزال انجام دادند. هتل محل اقامت تنیسورها در نزدیكی محل برگزاری مسابقات قرار دارد. ملی پوشان تنیس به مدت سه ساعت تمرینات هوایی و تاكتیكی را انجام دادند و امروز هم تمرین دوساعته ای را در زمین اصلی انجام خواهند داد. محل برگزاری رقابت ها در پولوكلاب كه بهترین نقطه مانیل است واقع شده. زمین های تنیس پولوكلاب به ده عدد می رسند كه همگی سرپوشیده هستند. برای برگزاری رقابت های گروه سه جام دیویس آسیا و اقیانوسیه تاكنون تیم های ایران و بنگلادش به مانیل آمده اند اما كارشناسان تنیس آسیا فیلیپین را بخت اصلی صعود می دانند.

منبع : روزنامه شرق