لار دیوانه

● دشت لار
دشت لار بزرگ ترین دره ایران است كه در ۷۰ كیلومتری شرق تهران در جاده هراز قرار گرفته. آب و هوای متغیر این دشت را به لار دیوانه و چشمه های متعدد آن را به سرزمین هزارچشمه مشهور كرده است.
پارك ملی لار كه حدود ۲۸ هزار كیلومتر مساحت دارد مكانی مناسب برای راهپیمایی و دریاچه آن در صورت صدور اجازه توسط سازمان حفاظت محیط زیست موقعیتی خوب برای شنا و ماهیگیری است. ابرهای دور دماوند اگر اجازه دهند، لار بهترین مكان برای دیدن چهره زیبای بام ایران و عكاسی از آن است.
لار زیستگاه جانورانی چون خرس، گراز، گرگ، روباه، پلنگ، كل و بز، قوچ و میش، عقاب طلایی، كبك، انواع مار از جمله افعی البرزی و ماهی قزل آلا است گونه هایی كه در سال های اخیر به شكل خطرناكی كاهش یافته اند. در این دشت می شود انواع گون، خرگوشك، آویشن، پونه، كاكوتی، گل گاو زبان و باریجه را كه مصارف دارویی و صنعتی دارند پیدا كرد.
در بهار لار دامن شقایق به تن می كند. تابستان از شقایق ها خبری نیست اما دشت هنوز هم سبز و پوشیده از علف های كوتاه قد است و این سبزی تا شهریور هم باقی می ماند. رودخانه ای كه از سد لار می آید و رودخانه های فصلی دیگر در تابستان هم در لار جریان دارند. به این ترتیب سراسر تابستان برای سفر به لار مناسب است. برنامه سفر می تواند یك یا دوروزه باشد اما برای شب مانی در لار به این دلیل كه پارك ملی است باید از سازمان حفاظت محیط زیست مجوز گرفت. به دلیل وجود انواع مارها در لار باید برای پیاده روی در این دشت حتماً گتر به پا داشت. هنگام چادر زدن نیز باید نزدیك نبودن به بستر رود را مدنظر داشت.
آب و هوای لار بسیار متغیر است و ممكن است با یك بارش ناگهانی سطح آب بالا بیاید. با توجه به وسیع بودن دشت و بالا بودن احتمال گم كردن مسیر به همراه داشتن قطب نما می تواند اطمینان سفر را بیشتر كند.
برای رسیدن به لار باید طول جاده هراز را پیمود. در حاشیه جاده تپه هایی دیده می شود كه گاه راس آنها صخره ای و قرمزرنگ است. این صخره ها گدازه های آتشفشانی دماوندند. همین حصار سرخ است كه سرخ حصار را به این نام معروف كرده است. در بین كوه های اطراف جاده توف سبز البرز بیش از سنگ های دیگر به چشم می خورد. در این كوه ها فسیل هم یافت می شود. در قسمت هایی از جاده تابلو هایی برای نشان دادن فاصله تا دماوند زده شده اند كه معمولاً عددهای آنها پاك شده است. شاید برای خرید مایحتاج سفر امامزاده هاشم با فروشگاه ها و رستوران های بین راهی اش آخرین فرصت باشد.
در این منطقه تپه ها را گیاهی به نام «بی خون» پوشانده است. گیاهی با برگ های ریز كه در زمستان گل می دهد. گل هایش شبیه قاصدك اند. گاهی تنها یك ارگانیسم تمام تپه را می پوشاند. یعنی فقط از یك ریشه، تپه ای پر از بی خون می شود. پوشش گیاهی این منطقه كه لار را هم شامل می شود پیشتر جنگل های انبوه بوده اما امروز فقط اورس به چشم می خورد كه از لابه لای صخره ها بیرون زده.
برای رسیدن به لار باید دوراهی پلور را به سمت چپ رفت. دشت لار از امكانات رفاهی برخوردار نیست اما در جنوب آن امامزاده ای به نام اسماعیل وجود دارد كه می توان از امكانات محدود آن استفاده كرد.رعایت مسائلی چون خارج كردن زباله از پارك، وارد نشدن به محدوده پوشش گیاهی با ماشین، دقت در زمان برپایی آتش و نچیدن گیاهان نكاتی هستند كه یك طبیعتگرد هرگز نباید فراموش كند.
سرتاسر تابستان برای سفر به لار مناسب است. دیدن این دشت می تواند یك روزه باشد اما كسانی كه قصد شب مانی (با هماهنگی محیط بانان) در لار را دارند باید دقت كنند كه در مناطق پست و كنار رود چادر نزنند. آب و هوای لار متغیر است و در تمام طول سال باید انتظار وقوع سیل را داشت.

منبع : روزنامه شرق