عاقبت عشاق سینه چاک

ـ چند وقته ازدواج كرده یین؟
ـ شیش روز.
ـ با عشق؟
ـ خیلی زیاد.
ـ بخشكی بخت و اقبال!
از گفت وگوهای ولاسكو و كوری
دوست داشتن دلیل نمی خواهد. آدم هایی كه یك دفعه حس می كنند به كسی دیگر علاقه مند شده اند، دنبال دلیل نمی گردند. اما اگر روزی از راه برسد كه یكی از دو طرف، حرف عجیب وغریبی از دهنش بپرد، آن یكی دلیل خوبی برای رنجیدن پیدا كرده است. حالا می تواند از جا بلند شود، داد و بیداد راه بیندازد و بگوید رسیده ایم به ته خط، از این جا به بعد، راه من و تو از هم سوا است، لطف كن و بعد از این اسم مرا به زبان نیاور.
خدا می داند این مشاجره تكراری، از ابتدای خلقت آدم تا همین لحظه ای كه دارید این نوشته را می خوانید به زبان آمده است، اما خلق خدا می دانند كه نباید در این موارد زیاد از حد مته به خشخاش بگذارند، چون همه چیز خودبه خود درست می شود. «پابرهنه در پارك» نیل سایمون هم چیزی است شبیه همین چیزهایی كه توی خط های بالا خواندید، منتها نمونه بامزه و دوست داشتنی اش.
باور كنید خیلی فكر كردم كه این یادداشت را چطوری شروع كنم و هربار از اینكه می دیدم نمی شود حق مطلب را درباره نمایشنامه نیل سایمون ادا كرد، حالم گرفته می شد. پابرهنه در پارك، داستان یك زوج جوان است كه در نهایت عشق و عاشقی با هم عروسی كرده اند و شش روز بعد از این اتفاق مهم، یك دفعه توی روی هم می ایستند و آن بهشت زیر پایشان را به جهنم تبدیل می كنند.
همه اینها در پابرهنه در پارك نیل سایمون هست، اما چیزهای دیگری هم در این نمایش هست كه می تواند برایتان خوشایند باشد، مثلاً این كه آدم های نمایش، موقع حرف زدن اساساً دارند «تیكه» می اندازند. نه این كه حرف زدن عادی را بلد نباشند، اتفاقاً خوب بلدند و وقتی دعوا بالا می گیرد، تازه می فهمیم كه آنها هم زبان آدمیزاد را بلدند.
در پابرهنه در پارك نیل سایمون، یكی از عجیب ترین عشق های تاریخ را می خوانید و به این كلام تاریخی ایمان می آورید كه زندگی در جزئیات آن نهفته است. «پل» و «كوری»، جوان های عاشق پیشه ای كه حالا با هم عروسی كرده اند، درست مثل خیلی های دیگر، زندگی را دست كم گرفته اند، فكر كرده اند زندگی ساده تر از این حرف ها است.
اما، تعداد زیاد پله های خانه شان (كه اساساً شبیه پیچ وخم های زندگی است!)، یا شكسته بودن شیشه نورگیر، یا دیر رسیدن مبل ها، یا در اوج زمستان با پای برهنه در پارك قدم زدن یا نزدن و وجود آدمی مزاحم و دوست داشتنی كه معلوم است تنهایی عین خوره افتاده به روحش، معنای زندگی را برای آنها تغییر می دهد.
پابرهنه در پارك نیل سایمون به سختی این یادداشت نیست، خیلی ساده تر است و خیلی دوست داشتنی و لذت بخش. همه این صفت های كلی مثبتی كه درباره خوب بودن می شود ردیف كرد، به درد پابرهنه در پارك نیل سایمون هم می خورند. اگر دوست دارید یك عصر گرم تابستانی را به خیر و خوشی بگذرانید، یا اگر دوست دارید هدیه كوچك و ناقابلی به یكی از رفقایتان بدهید، به پابرهنه در پارك نیل سایمون هم فكر كنید. به این كه آدم ها گاهی نمی توانند به رفیق راهشان بگویند كمی آرام تر راه برو، اما می توانند كتابی را به او هدیه دهند كه همین چیزها در آن باشد. كتابی مثل همین. پابرهنه در پارك نیل سایمون، خواندنی ترین و بامزه ترین نمایشنامه ای است كه از ابتدای سال منتشر شده است.
● قتل های تمیز، قاتل های كثیف
قرار بود همه چیز آرام و بی صدا انجام شود. قتل های تروتمیزی كه مقتولان آن یك جورهایی مستحق مرگ بودند. روزنبرگ آخرین چهره افسانه ای دادگاه عالی فدرال بود كه ۹۱ سال داشت، فلج بود و با كمك لوله اكسیژن تنفس می كرد. او به صدور احكام عجیب و غریب معرف بود، بسیاری از اقلیت ها و قشرهای مختلف جامعه آمریكا دشمن درجه یك روزنبرگ محسوب می شدند و نفر دوم گلن جنسبن با آنكه قاضی فدرال بود اما حرف و حدیث هایی درباره گرایش همجنس گرایی اش بر سر زبان ها بود. قتل این دو باید تروتمیز انجام می شد تا هیچ كس به ارتباط آنها به هم پی نبرد.
«پرونده پلیكان» با قتل این دو قاضی شروع می شود. داستان مهیجی كه خواننده را تا پایان درگیر می كند. قتل ها انجام می شود اما یك دانشجوی حقوق همه معادلات قاتلان را به هم می زند. داری شاو دانشجوی سال دوم حقوق قاضی مورد علاقه اش كشته می شود. او به دنبال این می رود كه چه كسی از كشتن این دو قاضی فدرال منتفع می شود.سه روز خود را در كتابخانه حبس می كند و در نهایت در پایان روز سوم به پرونده پلیكان می رسد. داربی شاو این كشف خود را با استادش كه نامزد او هم هست در میان می گذارد. كالا هان كه دوستی در اف بی آی دارد نتیجه تحقیقات داربی را به او می دهد.
این تحقیقات دست به دست می چرخد تا به روی میز رئیس جمهور می رسد. رئیس جمهور دستور توقف تحقیقات را می دهد و از همین جا ماجرا شروع می شود. به ترتیب هر كس كه در جریان مفاد این پرونده است به قتل می رسد. سایه قاتل بر زندگی داربی می افتد و او از ترس جان در خفا زندگی می كند. دانشجوی دیروز به فراری امروز تبدیل می شود. قصه «پرونده پلیكان» از چند جهت جریان دارد. از یك سو خواننده با قاتل پیش می رود، از طرف دیگر از مناسبات پشت پرده ریاست جمهوری مطلع می شود و از سویی دیگر خواننده با داربی فرار می كند. در میانه داستان داربی به روزنامه نگاری پناه می برد كه هر از چند گاهی گزارشی جنجالی می نویسد. از این پس هر دو در فرار به جست وجوی حقیقت می گردند.
«پرونده پلیكان» قصه فساد در سیستم قضایی و سیاسی آمریكاست. اما در كنار آن قدرت و رقابت رسانه های مستقل را نشان می دهد. تنها در این كشورهاست كه آزادی بیان معنی و رقابت بین رسانه ها وجود دارد. قابلیت داستان آنچنان است كه كارگردان آمریكایی آلن جی پاكولا آن را به تصویر كشیده است. او از بازیگران بنام و مشهوری چون جولیا رابرتز و دنزل واشنگتن در آن استفاده كرد. فیلم سینمایی پرونده پلیكان در سینماهای آمریكا و اروپا مورد استقبال قرار گرفت و یك بار نیز از سیمای جمهوری اسلامی پخش شد.
پرونده پلیكان علاوه بر اینكه داستانی بسیار مهیج و تصویری است در ایران ترجمه خوبی نیز از آن شده است. خسرو سمیعی با ترجمه روان و سلیس خواننده را با خود به زیر و بم های قصه می برد. پرونده پلیكان نوشته جان گریشام و ترجمه خسرو سمیعی را انتشارات هرمس به چاپ رسانده است. چاپ اول این كتاب به سال ۱۳۸۴ مربوط می شود.

محسن آزرم
سعیده اسلامیه

منبع : روزنامه شرق