با همسر خود دوست باشیم

می توانیم همسرمان را آن گونه كه هست ببینیم به اندازه خودمان برایش ارزش قایل باشیم و بدون انتظار برایش مایه بگذاریم. متعهد بشویم تا برای او رفاه كامل ایجاد كنیم. پس این است كه عشق می تواند بی هیچ تلاش آشكاری، میان ما آزادانه به حركت دربیاید. چنین عشقی، عشق بدون قید و شرط بین بهترین دوستان است.
می توانیم عاری از نفس پرستی به همدیگر عشق بورزیم و رهایی انرژی را تجربه كنیم. به خاطر جزییات رابطه مان را به خطر نیندازیم و در چارچوب ساختگی با هم رفتار نكنیم. بلكه به هم عشق بورزیم و احترام بگذاریم و نسبت به هم عشق غیرارادی داشته باشیم.
اولین جزء برای داشتن رابطه عمیق و عاشقانه پایدار و عشق بدون قید و شرط دوستی میان دو نفر است. پس می توانیم با عمیق ترین زمزمه های روحمان به او اعتماد داشته باشیم. بهترین وبدترین مسایل را درباره هم بدانیم و همچنان همدیگر را دوست داشته باشیم. درست مانند یك دوست و یك عاشق.
می توانیم برای داشتن رابطه دلخواه و درك متقابل، رشته های ارتباطی مان را محكم تر كنیم. سپس با كسب مهارت در بیان خواسته هایمان بكوشیم. وقتی نمی توانیم وجودمان را برای كسی كه دوستش داریم ابراز كنیم. دریچه های روحمان را نسبت به او بسته ایم. در نتیجه دچار مشكلات عاطفی می شویم. پس می توانیم در پشت ظاهرمان پنهان نشویم.
می توانیم سعی كنیم تا آنچه همسرمان را خشنود می كند به او بگوییم تا او به حدس و گمان روی نیاورد. به جای بیان خواسته هایمان، ترجیحاتمان را به او بگوییم. اگر نتوانیم درونیات مان را آشكار كنیم، نمی توانیم خودمان را نیز بشناسیم. با ابراز وجود می توانیم چیزهایی را ببینیم. احساس وتصور كنیم و به امید آن چیزهایی باشیم كه نمی توانستیم به وجودش بیندیشیم. با ابراز احساسات اعتبار بیشتری كسب می كنیم. اما آسیب پذیرتر و حساس تر می شویم. در عوض وقتی به همسرمان اجازه بدهیم تا ما را كاملاً بشناسد، ترس كمتری خواهیم داشت تا ما را در آینده ترك كند. وقتی او ما را قبول دارد و بدون قید و شرط عشق می ورزد، نباید در رابطه مان پنهانكاری كنیم.
می توانیم برای داشتن آرامش درونی، به افكار، گفته ها و اعمالمان عشق بورزیم. به عشق بیندیشیم. از عشق حرف بزنیم و در همه اعمالمان عشق بی قید و شرط مان را به همسرمان نشان بدهیم. برای آنكه او نسبت به ما وضوح داشته باشد، می توانیم عمیق ترین احساساتمان را به او نشان بدهیم پس بدون مكالمه، نمی تواند صمیمیتی وجودداشته باشد. تنها راهی كه می توانیم با همسرمان رابطه داشته باشیم، گفتن حقیقت است. رابطه حقیقی، عشاق رابه حركت وامی دارد و بین آنها اتحاد، عشق و رضایت ایجاد می كند.
می توانیم برای هرچه صمیمی تر بودن، احساسات مثبت و منفی را به یك میزان باهم در میان بگذاریم. نگفتن حقیقت به نوعی دروغگویی است. انرژی كه برای صداقت به كار می بریم. بسیار كمتر از انرژی است كه صرف نگفتن و پنهانكاری می شود. پس بهتر است خود را وقف حقایق و زندگی آزادانه كنیم و با كسب شجاعت برای چنین زندگی، از ترس نیز رها بشویم. وقتی بصیرت برتر از احساس ترس شمرده بشود، ترس وجود نخواهد داشت.
می توانیم بدون قضاوت درباره گفته های همسرمان، به حرف هایش گوش بسپاریم و دلمان را همیشه برای حرفهایش بگشاییم.
می توانیم برای داشتن رابطه ای خوب، طرف دیگر رابطه مان را نگهبان تنهایی مان قرار بدهیم.
وقتی بدانیم بین صمیمی ترین افراد نیز فاصله نامحدودی وجود دارد، می توانیم در كنار هم زندگی عالی داشته باشیم. اگر این فاصله را بپذیریم، همدیگر را كاملتر می بینیم.
می گویند می توان آنقدر به هم نزدیك بود تا از كمبود هوا شكایت كرد. اما بهتر است اجازه ندهیم در رابطه عاشقانه مان چنین مساله ای پیش بیاید. می توانیم هنگام نیاز همسرمان به او آزادی بدهیم. بگذاریم رها باشد و وقتی نیاز به مراقبت داشته باشد از او كاملاً مراقبت كنیم. می توانیم متعهد بشویم تا هنگام نیاز، در رابطه مان فضای باز ایجاد كنیم. می توانیم صمیمیت و تنهایی را دوست داشته باشیم تا گره ای در كارهایمان ایجاد نشود.
در دل عشق راز ساده ای وجود دارد؛ عشق به معشوق اجازه رهایی می دهد. پس می توانیم به تركیبی از استقلال و باهم بودن برسیم و در موقع نیاز، در این باره آزادانه باهم حرف بزنیم. عشاق می دانند كه اگر هریك فرد كاملی باشند، عشق آنها نسبت به همدیگر كم نمی شود و آن را تهدید نمی كند. آنها در رابطه شان احساس امنیت می كنند. احساس ناامنی حسادت ایجاد می كند كه درواقع تقاضایی است برای دریافت مهر و محبت بیشتر. البته خواستن عشق و محبت بیشتر حق هركس است. بخصوص وقتی كه احساس شك و تردید در میان باشد. اما نشان دادن غیرمستقیم حسادت بی ثمر است. احساس مالكیت بیش از حد نسبت به همسر صلاح نیست. با حسادت می توان مطمئن بود كه حتماً آن كس را كه نمی خواهیم از دست بدهیم، از دست خواهیم داد. هر قدر احساس مالكیت بیشتر باشد.
یعنی عشق بیشتری می طلبیم. اما در عوض عشق كمتری دریافت می كنیم. اگر آزادی بیشتری بدهیم و كم توقع تر باشیم، عشق بیشتری دریافت می كنیم. می توانیم با دیدن آزادی و سرزندگی همسرمان لذت فراوانی كسب كنیم.می توانیم همدیگر را تشویق كنیم تا دوستان بیشتری بیابیم و افقهایمان را هرچه گسترده تر كنیم. از تجلیل زندگی باهم و با دوستانمان لذت بیشتری می بریم.
می توانیم با نداشتن توقع از همسرمان كه فقط به ما اهمیت بدهد، امیدوارتر بشویم. عشق واقعی می تواند فوق العاده باشد. تنها یك نفر نمی تواند تمام نیازهای دیگری را برآورده كند. همسرمان می تواند بهترین دوستمان باشد. اما او نمی تواند تنها دوستمان باشد. پس می توانیم از او انتظار داشته باشیم تا علایق دیگری نیز داشته باشد. داشتن آزادی برای به دست آوردن دوست ها و سرگرمی های جدید، رابطه مان را هرچه محكم تر می كند. در آزادی هیچ محدودیتی وجود ندارد و برای رابطه ها زیان آور نیست. بلكه می تواند برای لذت بردن از زندگی فرصت های هیجان انگیز و كشف نشده ای به ارمغان بیاورد.
می توانیم با دیدن شادی همسرمان از فعالیت هایی كه در آنها برتری دارد، خوشحال بشویم و از وجودش لذت بیشتری ببریم. به افراد شاد، راحت تر می توان عشق ورزید.
می توانیم حضور اعتماد را در رابطه مان پایدار كنیم. یعنی به همدیگر اعتماد داشته باشیم. نسبت به یكدیگر متعهد، وفادار و از خود گذشته باشیم. این خصلت ها به ما اجازه می دهد تا برای آزادی جنس مخالفمان اهمیت قایل باشیم و وقتی كنار هم می نشینیم و وقایع روز را برای هم تعریف می كنیم از دوستی باهم لذت ببریم.
هرچه قوی تر بوده و احساس امنیت بیشتری داشته باشیم، بیشتر مایل خواهیم بود تا خودمان باشیم و همسرمان را هم تشویق كنیم تا خودش باشد.
عشق بدون قید و شرط نه تنها به فردیت هركس احترام می گذارد بلكه آن را پرورش می دهد، حتی اگر جدایی یا از دست دادن همدیگر را به همراه داشته باشد.
می توانیم هدف مان را رشد معنوی همسرمان قرار بدهیم كه فقط با صعود خودش به اوج می رسد.
می توانیم فرد باقی بمانیم و قسمتی از یك جفت به حساب بیاییم. عشق بدون قید و شرط، پیوند خاصی است، اما نمی تواند برای همه یا بسیاری از مشكلات فردی جواب قانع كننده ای باشد. باید به این باور رسید كه هیچ كس نمی تواند به غیر از من، مرا شاد كند.

به نقل از سایت عیاران

منبع : شبکه خبری ورلد نیوز