حذف آرژانتین در ضربات پنالتی

اولین مسابقه از مرحله یك چهارم نهایی جام جهانی فوتبال ۲۰۰۶ عصر دیروز در ورزشگاه بزرگ شهر برلین آلمان برگزار شد و دو تیم ملی آلمان و آرژانتین یكی از جالب ترین و سنگین ترین بازی های جام هجدهم را در برابر یكدیگر انجام دادند. مسابقه ای كه تكلیف آن در ۹۰ و حتی ۱۲۰ دقیقه تعیین نشد و كار به ضربات پنالتی كشیده شد و نفس همگان را در سینه حبس كرد تا این كه سرانجام آلمان در ضربات پنالتی به برتری ۲-۴ رسید و صعود كرد.
آرژانتین مثل تمام رقبای قبلی آلمان و به واقع مانند همه مردم فهمیده بود كه برای مقابله موثر با میزبان باید آتش حملات آلمان را در ۲۰ دقیقه اول مهار و سركوب كند. ژرمن ها در ۴ مسابقه قبلی خود (منهای مسابقه با لهستان كه گره خورد و كار به لحظات آخر كشید) در همان اوایل وقت گلزنی كرده و روحیه حریفان را كشته و كار را تمام كرده بودند و بهترین نمونه، بازی با سوئد بود كه آلمان در ۱۲ دقیقه اول دو گل زد و شكست سوئد را محرز كرد و دیدار افتتاحیه جام در برابر كاستاریكا نیز نمونه دیگری در این ارتباط بود.
به این خاطر بود كه آرژانتین با دوندگی و كوشش فراوان سعی كرد از همان آغاز حملات آلمان را كمرنگ كند و قادر به انجام این كار نیز شد. دو تغییر كه خوزه پكرمن مربی آرژانتین در تركیب این تیم صورت داده بود، در این روند نقش مهمی را ایفا كرد. او پس از دیدن ضعف بردیسو و اسكالونی در سمت راست خط دفاعی، آنها را بیرون گذاشت و كولوچینی را از مركز خط دفاعی به سمت راست برد و جای او را به هاینتزه سپرد تا وی زوج مركز خط دفاعی را در كنار آیالا تشكیل دهد. سورین نیز مدافع چپ شد و به واقع همان جا بازی كرد كه تخصص او است و نه هافبك و بال چپ كه در دیدارهای قبلی استقرار او را در آن دیده بودیم. پكرمن در مركز خط میانی هم كامبیاسو را بیرون گذاشت و لوئیس گونزالس را وارد تركیب ثابت كرد تا در جنگ های فیزیكی مركز میدان در برابر امثال بالاك و فرینگز كم نیاورد. بازی كردن ته وز به جای ساویولا در خط حمله، دیگر تغییر در تركیب آرژانتین بود.
در آن سوی میدان یورگن كلینزمن آلمان را بدون هیچ تغییر عمده ای به زمین فرستاد. وقتی ۴۵ دقیقه اول به این شكل گره خورد و حملات آلمان مهار و هجوم های آرژانتین در تقابل با مرتساكر و متزلدر كمرنگ شد برخورد های فیزیكی نیز لاجرم فزونی گرفت، ولی لوبوس میشل داور اهل اسلواكی كه در همان دقیقه چهارم به لوكاس پودولسكی مهاجم آلمان اخطار داده بود، سعی كرد دقایق باقی مانده نیمه اول را با آرامشی نسبی و بدون استفاده از «كارت» هایش سپری كند. دو تیم نیز پذیرفته بودند كه در درجه اول گلی نخورند و در انتظار فرصت و اشتباه حریف بنشینند. به این ترتیب بود كه نفوذ های مكرر ته وز از سمت راست خط دفاعی آلمان (آنجا كه آرنه فردریش مدافع راست آلمان چندان جواب نمی داد) و همچنین حركات پیاپی ماكسی رودریگز و كرسپو در عرض و طول خط دفاعی آلمان چندان موثر واقع نمی شد و در آن سوی میدان نیز كلوزه چنان تحت مراقبت نزدیك مدافعان آرژانتین قرار داشت كه نمی توانست فروغ دیدار های قبلی اش را داشته باشد.
بالاك و فرینگز در مركز خط میانی مجبور بودند ابتدا به جنگیدن با هافبك های حریف بیندیشند و حتی شواین اشتایگر هم در این دام افتاده بود. با این اوصاف جای تعجب نداشت كه در نیمه اول حتی یك بخت صددرصد گل هم خلق نشد و ضربه آزاد پودولسكی كه در دو ضرب توسط آبوندانزیری مهار شد و ضربه سر بالاك روی سانتر اشنایدر كه از كنار تیر عمودی دروازه آرژانتین به اوت رفت نیز خطرهایی بزرگ نبودند، همان طور كه تمام یورش های آرژانتینی ها در سد دفاعی آلمان متوقف شد و قد بلند مرتسا كر و متزلدر و حضور فیزیكی محسوس و قوی ژرمن ها باعث می شد كه هیچ یك از هجوم های آرژانتینی ها برخلاف دیدارهای قبلی زهر و رنگ لازم را نداشته باشد. به این ترتیب و با صفر- صفر شدن نیمه اول همه چیز به نیمه دوم موكول و تعیین سرنوشت به دقایق بعدی وابسته شد.
با این حال در همان اوایل نیمه دوم همه چیز عوض و بازی بسیار پرشورتر شد. ساعت دقیقه ۴۹ را نشان می داد كه روی كرنر خوان رومن ریكلمه از سمت راست روبرتو آیالا مدافع وسط آرژانتین برخاست و با استفاده از قصور مدافعان آلمان كه به او فرصت لازم را دادند، با یك ضربه سر دروازه ینس لمن را باز كرد و در میان بهت و ناراحتی ۷۲ هزار تماشاگری كه اكثرشان آلمانی بودند، قهرمان سال های ۱۹۷۸ و ۱۹۸۶ جهان را از فاتح ۳ دوره جام جهانی پیش انداخت. وقتی حملات آلمان به قصد جبران این گل تا دقیقه ۶۱ بی ثمر ماند، یورگن كلینزمن اشنایدر را بیرون برد و دیوید اودونكور جوان تر را جانشین وی در سمت راست میدان كرد.
بدیهی بود كه پس از آن حملات شدید آلمان و دفاع یكپارچه آرژانتین در دستور كار قرار گیرد و تنش و هیجان بیشتر شود. ضربه چكشی بالاك در پی یك كرنر كه بد نواخته شد و چندین و چند سانتر از دو سو و به خصوص از سمت راست به روی دروازه آرژانتین بر اثر شلوغی مفرط در آستانه دروازه این تیم هیچ كدام به هدف ننشست.
آسیب دیدگی روبرتو آبوندانزیری دروازه بان آرژانتین و ورود لئوناردو فرانكو به جای او اتفاق مهم بعدی در این مقطع از بازی بود اما اگر این رویداد اجباری و محصول مصدومیت دروازه بان ثابت آرژانتین از ناحیه كمر و سینه بود، بیرون كشیدن ریكلمه در دقیقه ۷۴ و فرستادن كامبیاسو به جای او شجاعت (و شاید هم حماقت!) عجیبی را می طلبید. شاید هم استدلال پكرمن این بود كه در آن هنگامه برخورد و جنگ های فیزیكی، آرژانتین كسانی را می خواست كه بجنگند، تكل بزنند و حریف را بكوبند و ریكلمه با بازی فنی و اشرافی اش به درد چنان مقطعی از بازی نمی خورد.
در این مقطع شوت زنی های از راه دور نیز برخلاف مقاطع قبلی تا حدی به برنامه كاری آلمان اضافه شد و «تیم بوروفسكی» كه جای شواین اشتایگر را در خط میانی آلمان گرفت، یكی از كسانی بود كه دست به این كار زد و فرانكو را درون دروازه آرژانتین آزمود. سرانجام در دقیقه ۸۰ حملات آلمان ثمر داد و سانتر بالاك از سمت چپ با ضربه سر بوروفسكی و سپس افتادن به پشت سر او، با ضربه سر تكمیلی و عالی میروسلاو كلوزه همراه شد و دور از دست های فرانكو بر گوشه تور دروازه بوسه زد و حساب كار را ۱-۱ كرد و آلمان را از حذف شدن نجات بخشید و از آنجا كه در دقایق باقی مانده وقت عادی گلی به دست نیامد، كار به وقت اضافی كشیده شد. اما كلینزمن هم برای اینكه تعویض های خود را تمام كند و تعویضی برای وقت اضافی نداشته باشد، در واپسین دقایق وقت عادی كلوزه را بیرون كشید و اولیور نویویل تازه نفس را جانشین او كرد.
۱۵ دقیقه اول وقت اضافی حادثه بزرگی را دربرنداشت. دو تیم سانترهای متعددی را به روی دروازه یكدیگر انجام دادند كه بیشتر به قصد كوتاه كردن راه و پرهیز از خستگی بیشتر صورت پذیرفت. با این حال بازیكنان تكنیكی تر آرژانتین گاهی پا به توپ نیز به سمت دروازه رقیب یورش می بردند و خولیو كروز كه از دقیقه ۷۹ به جای هرنان كرسپو به میدان آمده و به تركیب آرژانتین اضافه شده بود چند بار با حركت در عرض خط دفاعی آلمان سعی در ایجاد فضا و فرصت برای یارانش كرد، اما این تدبیر مثل یورش های جمعی پودولسكی، نویویل و لام در آن سوی میدان بی حاصل ماند.
وقت اضافی دوم نیز با همین فضا شروع شد. آرژانتین قدری تهاجمی تر و خطرناك تر نشان می داد و اگر آلمان بدش نمی آمد كه كار به ضربات پنالتی بكشد چنین اشتیاقی در تیم آرژانتین كمتر محسوس بود و تیم پكرمن ترجیح می داد كار را در ۱۲۰ دقیقه تمام كند و به ضربات پنالتی دل نبندد. اما اندیشه های دو تیم هر چه بوده باشد، گل دیگری به دست نیامد و كار به ضربات مورد بحث كشیده شد، هر چند دقایقی قبل از پایان وقت، شوت قوس دار كولوچینی از فاصله ای بیش از ۳۰ متر روی تیر افقی دروازه لمن فرود آمد و شوك بزرگی را به تیم آلمان و هوادارانش وارد كرد.
و سرانجام در ضربات پنالتی آمادگی و چالاكی ینس لمن كه دو ضربه حریف را گرفت و پنالتی های آیالا و كامبیاسو را مهار كرد و گل شدن هر ۴ ضربه پنالتی اول ژرمن ها كار را تمام و آلمان را با حساب ۲-۴ پیروز كرد و به نیمه نهایی رساند و باعث حذف یكی از مدعیان اصلی فتح جام شد. در این ارتباط نویویل، بالاك، پودولسكی و بوروفسكی ضربات خود را یكی پس از دیگری گل كردند اما در اردوی آرژانتین فقط افسوس برای این تیم باقی ماند كه تنها توانست دو ضربه خود را توسط كروز و ماسكرانو گل كند و در پایان از فرط ناراحتی و خشم، با برخی اعضا و سرپرستان تیم آلمان درون زمین نیز درگیر شد.
و شاید هم زیباترین و جالب ترین صحنه این دیدار در ثانیه های قبل از شروع ضربات پنالتی روی داده باشد. آن موقع كه الیور كان جلو رفت و ینس لمن را كه مدتی است جای او را به عنوان دروازه بان اول آلمان گرفته است، در آغوش گرفت و به او برای مهار ضربات آرژانتینی ها بهترین روحیه را داد. و لحظاتی بعد همان اتفاقاتی افتاد كه گفتیم.

وصال روحانی

منبع : روزنامه شرق