برج ایفل

برج ایفل در ۳۱ مارس سال ۱۸۸۹ به مناسبت صدمین سالگرد جشن انقلاب فرانسه، افتتاح شد؛ این بنا صرفاً به همین دلیل ساخته شده بود، پرنس «والز» (Wales)- پادشاه ادوارد (VII) انگلیسی، برای اولین بار، این بنای تاریخی را افتتاح كردند. از میان ۷۰۰ طرح پیشنهادی ارایه شده، از طراحان متفاوت، طرح «گوستاو ایفل» (Gustave Eiffel) با توجه به دارا بودن اكثریت آراء، مورد قبول واقع شد. اگرچه كه این طرح در ابتدا با موافقت همگان همراه نبود، از جمله گی‌دوماپاسان (نویسنده)، امیل زولا (نویسنده)، چارز گارنیز (معمار اپرای گارنیز Opera Garnier) مخالفان اصلی آن بودند.
برج ایفل اكنون در صد و شانزدهمین سال تولد خویش است. گوستاو ایفل، در سال ۱۸۸۴، مطالعات خود را در این زمینه آغاز كرد و بعد از آن در سال ۱۸۸۷، ساخت آن را شروع كرد كه به مدت دو سال و دو ماه و ۵ روز به طول انجامید. این برج دارای ۰۳۸/۱۸ قطعه و وزن كل آن ۱۰۰/۱۰ تن است، تعداد كارگرانی كه در ساخت این برج شركت داشته‌اند، ۳۰۰ نفر ثبت شده است. ارتفاع برج ایفل ۳۲۴ متر (با در نظر گرفتن آنتن) است، كه تا سال ۱۹۳۰ بلندترین ساختمان جهان بود؛ و ارتفاع آن، بنا بر تغییرات دما تا ۱۵ سانتی‌متر متغیر می‌باشد. تعداد بازدیدكنندگان تا ۳۱ دسامبر سال ۲۰۰۴، تعداد ۱۷۱/۴۷۶/۲۱۶ نفر اعلام شده است. این بنای حیرت‌انگیز، دارای ۱۶۶۵ پله می‌باشد، كه البته از طبقه دوم تا انتها، آسانسور هم دارد. برج ایفل در شهر پاریس یكی از چشم‌نوازترین دیدنی‌های فرانسه و به عبارتی دنیا می‌باشد. برج ایفل در دوران عمر خود تاكنون شاهد صحنه‌های واقعی عجیبی بوده است، از جمله می‌توان به كوهنوردانی كه در سال ۱۹۵۴ به ارتفاع آن صعود كردند و یا پرش دو چترباز انگلیسی در سال ۱۹۸۴ اشاره كرد.
ایفل هر ۵ سال یكبار، دوباره نقاشی می‌شود كه مستلزم مصرف ۵۰ تن رنگ است. ۰۰۰/۳۵۲۱ وات پروژكتور روشنایی داخل برج را تامین می‌كنند.
برج ایفل دارای سه طبقه یا به عبارتی سه صحن متفاوت است، رستوران بسیار گران‌قیمتی كه قبل از رفتن حتماً باید میز خود را رزرو كنید. در طبقه‌ی اول، ژول ورن (Jules Verne) در طبقه دوم و نیز باری كه در طبقه سوم واقع شده است. یك ساعت قبل از غروب خورشید شهر بهترین و زیباترین تصویر را، از این طبقات و به خصوص طبقه فوقانی برای بازدیدكنندگان به نمایش می‌گذارد.
در طبقه‌ی اول برج ایفل نمایشگاهی از عكس‌های گوناگون از دوران گذشته وجود دارد، كه ما را به سال‌های ۱۹۰۰ می‌برد. پیراهن‌های بلند زنان، چترهایی كه در دست می‌گرفتند، كلاه‌های گوناگونی كه نجیب‌زادگان آن زمان بر سر می‌نهادند… تصاویری از سالهای گذشته را در ذهن، مجسم می‌سازند. رستوران‌های متعددی در طبقه‌ی اول واقع شده است كه مهمترین آنها رستوران روس‌ها (Russian) می‌باشد كه دارای جوی كاملاً روسی است و تصویری زنده از مسكو را در ذهن شكل می‌دهد.
سالن تاتر آلتیتود (Altitude)، كه صحنه‌ی نمایش تاترهای شاخص و قابل تحسین فراوانی بوده است، نیز در همین طبقه واقع شده است. توریستها، علاقه‌ی زیادی به تماشای پاریس از بالاترین نقطه‌ی برج نشان می‌دهند و تنها دلیل، آن است كه منظره‌ی بسیار شگرف و زیبایی را در مقابل چشمانشان به نمایش می‌گذارد.
مغازه‌های متعددی، كارت پستال‌های مشهور و زیبای مخصوص برج ایفل را در اختیار بازدید كنندگان قرار می‌دهند،… طبق درخواست بازدیدكنندگان در سال ۱۸۸۹، مدیریت برج ایفل كارت پستال‌های مشهوری كه «لیبونیس» (Libonis) نام داشتند را به نمایش گذاشت، توریست‌ها، این كارتها را به دلایل متعدد شخصی برای دوستان خود می‌فرستند: دعوت به شام، كارت تشكر و سپاسگذاری، قرار ملاقات گذاشتن و …
حتی اگر سالیانه ۶ میلیون نفر هم از برج ایفل دیدن كنند، باز هم تعداد كسانی كه چشم به آن دوخته اما هرگز موفق به بالا رفتن پله‌ای از آن نیستند بسیار زیاد است، و نیز چه بسیار افرادی كه آن را به خوبی می‌شناسند اما هم‌چنان آرزوی دیدنش را در دل می‌پرورانند.
و در پایان طبق همه‌پرسی، كه از برخی از كشورهای دنیا از جمله ژاپن، امریكا، اسپانیا، انگلیس و … شده است مبنی بر ذكر نام سه بنای تاریخی در اروپا؛ تقریباً می‌توان گفت كه همه‌ی آنها اولین نامی كه به زبان می‌آوردند «برج ایفل» است. و این خود نشانگر شهرت جهانی و زیبایی منحصر به فرد، این شاهكار در قلب فرانسه است.
●نگاهی كوتاه به زندگی گوستاو ایفل Gustave Eiffel
در سال ۱۸۳۲ در دیجون (Dijon) متولد و در سال ۱۸۵۵، از دانشكده هنرهای صنعتی. فارغ‌التحصیل شد. ایفل قابلیت و توانایی ویژه خود را در ساختن بناهای بسیار زیادی نشان داد، از جمله می‌توان به دو نمونه‌ی برجسته‌ی «پورت ویادوكت» (Porto Viaduct) در رودخانه‌ی «دورو» (Douro) سال ۱۸۷۶، و نیز «گارابیت ویادوكت» (Garabit Viaduct) سال ۱۸۸۴- اشاره كرد. او با ساخت برج ایفل به اوج شهرت خود رسید. و سرانجام در ۲۷ دسامبر ۱۹۲۳ دیده از جهان فرو بست.

ترجمه: فاطمه مهران‌فر

منبع : مسافران