بامیه

دركتب طب سنتی فارسی ، بامیه مینوسیند به فرانسوی Gimbo و Gombaud و Ketmie comestible و به انگلیسی Okra و Gumbo گفته میشود.
گیاهی است از خانواده پنیرك Malvaceae نام علمی ان Avelmoschus esculentrs Moench و مترادف ان Hibiscus esculentus L است.
● مشخصات
بامیه گیاهی است از خویاشن و نزدیك پنبه و كنف . ظاهرا موطن اصلی انافریق و یا مناطق گرم اسیا است.، ولی به هر حال به سایر مناطق دنیا رفتهو درحال حضر در اغلب كشورها و مناطقم معتدله و سرد كه كاشته شود چون تمل سرمای زمستان را ندارد به صورت گیاه یكساله در می اید..
بامیه گیاهی است بلند برگهای ان دارای بریدگی و چاك داركه برگ را به چند قسمت تقسیم می كندو هر قسمت از برگ نوك تیز است ، شبیه برگ پنبه ، گلهای ان درشت شبیه گلهای خانواده پنیرك به رنگ زرد یا سفید ، كبسول میوه دراز نوك تیز سبز رنگ ولعاب دار. دانه های ان بی بو معمولا میوه های نارس و سبز بامیه چیده شده و مصرف می شود هم از نظر غذایی و هم برای مصارف دارویی . تكثیر بامیه از طریق كاشت بذر ان صورت میگیرد كه درنواحی معتدل ایران بین اواخر فروردین تا خرداد كاشته می شود.
معمولا بذر را یك شبانه روز خیس می كنند وبه این ترتیب سبز شدن ان تسریع میشود فاصلهبین خطوط كاشت راردر حدد یك متر می گیرند و پس از این كه گیاه سبز شد تنك كرده و فاصله بین بوته ها یبامیه روی خط را حدود ۴۰-۳۰ سانتی متر میگذارند. بذر باید در عمق ۱ – ۲ سانتی متر بسته به نوع خاك زیر خاك كاشته شود.
● تركیبات شیمیایی
از نظر تركیبات شیمیای غلاف یا میوه بامیه منبع غنی از لعاب و pectin است و از نظر اهن و كلسیم نیز قابل توجه است. در غلاف میوه تازه سبز بامیه درحدود ۵۲۰ واحد بین المللی ویتامین A می باشد و به علاوه دارای تیامین ، رایبوفلاوین ، نیاسین و سرانجام ویتامین C یا اسكوربیك اسیداست.
در هندوستان بررسی های شیمیایی د رمورد استعمال لعاب میوه نارس بامیه به عنوان جانشین پلاسما انجام گرفته است و این بررسی ها درمورد حیوانات شده و از لعاب میوه بامیهكه به طریق ازمایشگاهی تهیه میشود برای افزایش حجم خون حیوان استفاده شده و نتایاج رضایت بخشی دادهاست.برای تسریع در این جانشینی مقداری كم از خون حیوان به محلول تهیه شده اضافه شده و نتیجه سریعتر و بهتر گرفته می شود در این محلول كه از لعاب میوه نارس بامیه برای جانشینی پلاسما تهیه میشود مواد دی – گالاگتوز ، ا- رامنوز و دی – گالاكتو – رونیك اسید وجود دارد.
تمام گیاه بامیه معطر است و عطری شبیه عطر میخك از ان متصاعد می شود و برگ و ساقه های بامیه دارای Iodine است . درگلهای ان دو نوع فلاونول پیگمان به نام گوسی پتین و كوورستین وجود دارد.در هر یك صد گرم بامیه خام ناررس مواد زیر وجود دارد:
تب ۹/۸۸ گرم ، پوتئین ۴/۲ گرم ، مواد قندی و سایر هیدراتهای كربن ۶/۷ گرم ، خاكستر ۸/۰ گرم ، كلسیم ۹۲ میلی گرم ، فسفر ۵۱ میلی گرم ، اهن ۶/۰ میلی گرم ، سدیم ۳ میلی گرم ، پتاسیم ۲۴۹ میلی گرم ، تیامین ۱۷/۰ میلی گرم ، رایبوفلاوین ۲۱/۰ میلی گرم ، ویتامین C ۳۱ میلی گرم ، ویتامین A ۵۲۰ واحد بین المللی
● خواص – كاربرد
بامیه نارس پخته به عنوان سبزی لذیذ و مقوی است. جواشنده میوه نارس بامیه مقوی و نرم كننده و لطبیف كننده پوست و مدر است. در ناراحتی های نزله ای كه منجر به التهاب یك غشای مخاطی همران ترشح است.همچنین در موارد سوزش مجرای ادرار در موقع ادرار كردن و احساس درد در موقع ادرار وبالاخره درموارد سوزاك مفید است. لعاب حاصل از میوه و تخم ان نیز نرم كننده است و برای سوزاك مفید است . از برگهای ان بهعنوان ضماد نرم كنندهاستفاده می شود. تخم بامیه معرق استو محرك قلبی و ضد اسپاسماست.
در چین از گلو تخم و ریشه و میوه ان به عنوان دارو استفاده می شود و نرم كننده و مدر است و برای تسهیل زایمانهای مشكل تجویز میشود. در استعمال خارج ی ضماد ان روی انواع زخمها گذارده میشودو التیام دهنده است. از جوشانده میوه ان برای معالجه سوزاك و سسسوزش مجرای ادرار استفاده میشود و ز جوشانده ریشه ان برای معالجه سیفیلیس استفاده میشود . در هندوچین از ریشه بامیه مانند جانشین خطمی استفاده می شود . میوه سبز تازه بامیه منبع غنی ویتامین B است. شربتی از جوشاندن ان در فیلیپین تهیه میشود وبرای زخم گلو و گرفتگی صدا بسیار مفید است.
بامیه از نظر طبیعت طبق نظر حكمای طب سنتی سرد و تر و تری ان از سایر بقول بیشتر است، از نظر خواص بامیه برای مزاجهای گرم خوب است. ممیوه نارس ان رابا گوشت پخته میخورندو در هندوستان معتقدندكه مقوی باه است. در صورتی كه اشخاص سرد مزاج بخواهند بامیه بخورند برای این كه سردی ان ضرر نرساندو عوارضی ایجاد نكندباید با ادویه میل كنند.

منبع : موسسه اطلاع‌رسانی طعام اسرار