پنجشنبه, ۹ فروردین, ۱۴۰۳ / 28 March, 2024
مجله ویستا


انتخاب درست ستاره ها


انتخاب درست ستاره ها
● (نگاهی به فیلم آتش بس)
تهمینه میلانی در آتش بس از دو ستاره در نقش های اصلی استفاده كرده؛ دو ستاره ای كه پیش از این در فیلم های دیگری همبازی بوده اند. فروش خوب فیلم های قبلی، از محمدرضا گلزار و مهناز افشار زوجی موفق ساخته. در سینمای ایران كمتر اتفاق افتاده دو بازیگر بتوانند در كنار هم به فروش فیلم كمك كنند؛ بارها به عنوان پارتز مقابل هم بازی كنند و زوجی باشند كه مردم دوستشان دارند. اما مهناز افشار و محمدرضا گلزار زوج سینمایی خوبی هستند. میلانی در انتخاب آنها به درستی عمل كرده. آتش بس یك كمدی رمانتیك است. مولفه های آثار قبلی میلانی را دارد، اما فضای آن مفرح، لوكس و تماشاگرپسند است. میلانی آگاهانه از فضاهایی استفاده كرده كه مردم دوست دارند. استفاده از دو ستاره محبوب هم در راستای جذب مخاطب بوده.
گلزار در نقش یوسف یوسف پور و مهناز افشار در نقش سایه نیازی حضور گرمی در فیلم دارند. آنها نقش هایشان را درست فهمیده اند و سعی كرده اند جنس بازی شان را با فضای فیلم هماهنگ كنند. مخصوصاً مهناز افشار كه انرژی خاصی برای نقش گذاشته و پس از بازی در نقش های جدی، نشان می دهد می تواند در كمدی هم موفق باشد. روند رو به رشد گلزار هم ادامه دارد و حالا دیگر احتمالاً مخالفانش هم قانع شده اند كه او در كنار چهره و فیزیك مناسب بازیگری، استعداد و قابلیت هم دارد و اگر با كارگردانهای خوبی كار كند، نتیجه كارش قابل قبول است. در صحنه های مشترك، گلزار و افشار عملكرد خوبی دارند و هیچ یك اجازه نداده اند قابلیتهای دیگری و تلاشی كه برای به چشم آمدن نقش كرده، دیگری را ماسكه كند. در سكانس پایانی و جایی كه یوسف و سایه برای شوخی با دكتر به مطب او آمده اند، یكی از بهترین سكانس های فیلم است. افشار خنده اش گرفته، اما گلزار سعی كرده همچنان دیالوگهایش را بگوید. میلانی هوشمندی نشان داده كه كات نداده و اجازه داده صمیمت و گرمای این سكانس را تماشاگر آتش بس هم ببیند.
آتیلا پسیانی قبلاً در فیلمهای نیمه پنهان و دو زن با میلانی همكاری كرده. او در دو زن نقش مردی متعصب و روان پریش را بازی كرد كه با سوءظن و شك زندگی همسرش را نابود كرد. پسیانی این نقش را با چنان قدرتی بازی كرده بود كه به شدت روی بیننده تاثیر می گذاشت. در نیمه پنهان نقش او كوتاه تر و ملایم تر بود. او در آتش بس نقش روانپزشكی را بازی می كند كه قصد دارد راه بهتر زندگی كردن را به یوسف و رویا بیاموزد. ویژگیهای پسیانی او را مناسب بازی در نقشهای جدی می كند. میلانی از این امتیاز استفاده كرده و او را برای بازی در نقش دكتر انتخاب كرده. دكتر آدمی جدی است و كمتر در موقعیت كمیك قرار می گیرد. البته چون فضای فیلم خنده آور است، گاهی ردپای طنز را می توان در شخصیت دكتر هم دید. اما این طنز حالت جدی دكتر را از بین نمی برد. دكتر در مقام یك معلم و آموزش دهنده شخصیتی است كه باید روی بیننده تاثیر بگذارد.
او قرار است به وسیله تجربه و قدرت تحلیل خود زندگی یوسف و سایه را سر و سامان بدهد، بنابراین اگرچه پسیانی سعی كرده نقش را صمیمی بازی كند و دكتر دوست داشتنی از كار درآید، اما او در موقعیت خنده داری قرار نمی گیرد كه جایگاهش در ذهن تماشاگر خدشه دار شود.
اما میلانی در انتخاب بازیگرهای فرعی به اندازه بازیگران اصلی موفق نبوده. شاید دلیل این مسئله بیشتر به حجم نقش ها برگردد. نقشهایی كه گلزار، افشار و پسیانی بازی كرده اند جای كار بیشتری داشته و بازیگر را در فضایی قرار می داده تا عملكرد متفاوتی داشته باشد. اما نقشهای فرعی به دلیل كوتاهی و نداشتن یك ویژگی شاخص چندان به چشم نمی آیند. خوشبختانه مثلث گلزار، افشار و پسیانی آن قدر كامل و بی عیب است كه ذهن تماشاگر را درگیر بازیگران دیگر نمی كند. اما می توان تصور كرد اگر میلانی در انتخاب بازیگران نقشهای فرعی حساسیت بیشتری به خرج می داد، آتش بس می توانست از نظر انتخاب بازیگر، یك نمونه كم نقص باشد.
بخش قابل توجهی از اقبالی كه در حال حاضر از فیلم صورت گرفته را مدیون استفاده درست از محمدرضا گلزار و مهناز افشار است.
آتش بس به عنوان فیلمی كه برای گیشه ساخته شده، اولین اصل را خوب رعایت كرده؛ این كه استفاده درستی از ستاره ها كند وگرنه صرف حضور چهره های محبوب تضمینی برای موفقیت محسوب نمی شود. كافی است شكست تجاری فیلم هایی چون گل یخ ، ملاقات با طوطی و باج خور را به یاد بیاوریم. خیلی هایی با وجود بازیگران محبوب در گیشه شكست خوردند.
این كه آتش بس در نقش های فرعی چنگی به دل نمی زند؛ بخشی از آن به تلقی رایج در سینمای ایران بازمی گردد. این كه هم كارگردان ها حساسیت كمتری در انتخاب بازیگران نقش های فرعی نشان می دهند و هم این كه تهیه كننده، معمولاً می كوشد با حداقل هزینه بازیگران نقش های مكمل را انتخاب كند. نمونه هایی كه خلاف این مسئله را ثابت می كنند، متاسفانه آن قدر زیاد نیستند. آتش بس هم با آن كه از نمونه های موفق انتخاب درست بازیگران است؛ در نقش های فرعی از این عدم دقت، آسیب دیده است.
نویسنده : یاسمن هجری
منبع : سایت خبری ـ تحلیلی سینمای ما


همچنین مشاهده کنید