شنبه, ۱ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 20 April, 2024
مجله ویستا

میلیونرها همیشه‌ برنده‌اند


میلیونرها همیشه‌ برنده‌اند
● یك‌ سال‌ با لیگ‌ برتر انگلیس‌
چلسی در انگلستان‌ كار چندان‌ سختی‌ برای‌ قهرمانی‌ نداشت‌. حتی‌ می‌توان‌ گفت‌ قهرمان‌ لیگ‌ برتر انگلستان‌ از همان‌ بازی‌ اول‌ فصل‌ معلوم‌ بود. چلسی‌، قدرت‌ و توان‌ خارق‌العاده‌یی‌ داشت‌ و بقیه‌ تیم‌ها برای‌ مقام‌ دومی‌ مبارزه‌ می‌كردند. در ابتدای‌ فصل‌، زمانی‌ كه‌ تیم‌ آبی‌پوش‌ ثروتمند لندنی‌ توانست‌ هشت‌ بازی‌ پی‌درپی‌ خود را با پیروزی‌ پشت‌ سر بگذارد، همه‌ به‌ قدرت‌ فراوان‌ این‌ تیم‌ ایمان‌ آوردند. اگر به‌ عدالت‌ فوتبال‌ هم‌ ایمان‌ داشته‌ باشیم‌، جز این‌ نمی‌شد انتظاری‌ از فوتبال‌ انگلیس‌ داشت‌. چلسی‌ قدرتمندترین‌ تیم‌ جزیره‌ بود و حتی‌ در برهه‌یی‌ از فصل‌ هم‌ كه‌ لغزش‌ این‌ تیم‌، منچستریونایتد، دیگر مدعی‌ قهرمانی‌ را امیدوار كرد، باز هم‌ یك‌ سروگردن‌ بالاتر از سایرین‌ نشان‌ می‌داد. دیدار رودرروی‌ چلسی‌ با منچستر، كه‌ در آن‌ آبی‌پوشان‌ مغرور با سه‌ گل‌ غرور شیاطین‌ سرخ‌ را شكستند و آنها را تحقیر كردند، به‌ بهترین‌ وجهی‌ نشانگر حقانیت‌ چلسی‌ در قهرمانی‌ این‌ فصل‌ بود.
آبی‌ها در حالی‌ دومین‌ قهرمانی‌ پی‌درپی‌شان‌ را جشن‌ گرفتند كه‌ حتی‌ قهرمانی‌ سال‌ گذشته‌شان‌ هم‌ نتوانست‌ محبوبیتی‌ برایشان‌ به‌ ارمغان‌ آورد. حتی‌ می‌توان‌ گفت‌ اندك‌ محبوبیتی‌ هم‌ كه‌ این‌ تیم‌ میانه‌نشین‌ لندنی‌ میان‌ فوتبالدوستان‌ دنیا داشت‌ با قهرمانی‌ این‌ تیم‌ از دست‌ رفت‌. خیلی‌ها، چلسی‌ را قهرمان‌ بی‌رقیب‌ مبارزه‌یی‌ می‌دانستند كه‌ برنده‌اش‌ از پیش‌ معلوم‌ شده‌ بود. پول‌های‌ بی‌حساب‌ آبراموویچ‌، كه‌ چلسی‌ را از یك‌ تیم‌ متوسط‌ به‌ یك‌ غول‌ در دنیای‌ فوتبال‌ بدل‌ كرد، باعث‌ كاهش‌ محبوبیت‌ جهانی‌ این‌ تیم‌ شد، با اینكه‌ توانست‌ طرفداران‌ باشگاه‌ را راضی‌ نگه‌ دارد. در نظر خیلی‌ها، چلسی‌ نمادی‌ از قدرت‌ اقتصادی‌ بی‌حساب‌ و كتاب‌ مافیایی‌ به‌ نظر می‌آمد كه‌ برای‌ قلع‌ و قمع‌ تیم‌های‌ دیگر و نیز فوتبال‌ پای‌ به‌ میدان‌ كارزار نهاده‌ بود. رفتار متفرعنانه‌ «خوزه‌ مورینیو»ی‌ پرتغالی‌ هم‌ این‌ طرز فكر را تقویت‌ می‌كند.
نگاه‌ با غرور و از بالای‌ او به‌ تیم‌های‌ دیگر باعث‌ آزار طرفداران‌ تیم‌های‌ منچستر و آرسنال‌ می‌شد، چه‌ آنها خودشان‌ را به‌ عنوان‌ قدرت‌های‌ سنتی‌ فوتبال‌ انگلیس‌ پیش‌ چشمان‌ این‌ مرد كاردان‌ مغرور تحقیر شده‌ می‌دیدند. اما به‌ هرحال‌، با هر كیفیتی‌ چلسی‌ شایسته‌ قهرمانی‌ بود و در این‌ نكته‌ شك‌ نباید كرد. این‌ تیم‌ در دیدارهای‌ رودررو با تیم‌های‌ مدعی‌، با نتایجی‌ درخشان‌ بازی‌ها را به‌ سود خود خاتمه‌ داد و از سوی‌ دیگر وزن‌ فنی‌ این‌ تیم‌ چه‌ روی‌ نیمكت‌ و چه‌ در داخل‌ میدان‌ چندان‌ بود كه‌ كمتر تیمی‌ می‌توانست‌ به‌ رقابت‌ با این‌ تیم‌ بیندیشد.
تیمی‌ كه‌ «مورینیو» را روی‌ نیمكت‌ داشته‌ باشد و نیز بازیكنانی‌ چون‌ «پیتر چك‌»، «كاروالیو»، «ماكه‌له‌له‌»، «جان‌ تری‌»، «فرانك‌ لمپارد»، «آرین‌ روبن‌»، «هرنان‌ كرسپو» و... را در درون‌ میدان‌ مبارزه‌ ببیند، آیا می‌توان‌ ذره‌یی‌ هم‌ امید به‌ شكست‌ دادن‌ آن‌، آن‌ هم‌ در برهه‌یی‌ طولانی‌ چون‌ لیگ‌ برتر انگلیس‌ داشت‌؟
«چلسی‌»، فقط‌ البته‌ بازیكن‌ نداشت‌. كار تیمی‌ این‌ تیم‌، اگرچه‌ چشم‌نوازی‌ تیمی‌ مثل‌ «آرسنال‌» را نداشت‌، اما به‌ هرحال‌ در حد كمال‌ بود. این‌ تیم‌ با تمام‌ ستارگانش‌، كه‌ حتی‌ اسین‌ و دروگبا و رایت‌ فیلیپس‌ هم‌ گاهی‌ در آن‌ نیمكت‌نشین‌ می‌شدند، نشانگر حدكامل‌ كار تیمی‌ بود كه‌ در آن‌ ستارگان‌ نه‌ برای‌ خود بلكه‌ برای‌ تیم‌شان‌ بازی‌ می‌كردند. سخنانی‌ هم‌ كه‌ در مورد خسته‌كننده‌ بودن‌ بازی‌ این‌ تیم‌ گفته‌ شد، به‌ نظر چیزی‌ جز جنگ‌ روانی‌ برای‌ پایین‌ كشیدن‌ این‌ تیم‌ به‌ نظر نمی‌رسد. هرچه‌ باشد این‌ تیم‌ با آمار هفتاد و دو گل‌ زده‌ بهترین‌ خط‌ حمله‌ لیگ‌ برتر و با بیست‌ و دو گل‌ خورده‌ بهترین‌ دفاع‌ این‌ لیگ‌ را در اختیار گرفت‌ و این‌ آمار چیزی‌ نیست‌ كه‌ بدون‌ استناد به‌ آن‌ بتوان‌ حرف‌ قابل‌ قبولی‌ را مطرح‌ كرد.
«منچستر» اما فصل‌ را بد شروع‌ كرد و به‌ رغم‌ اینكه‌ تقریبا در یك‌ سوم‌ پایانی‌ فصل‌ پس‌ از لغزش‌ سایه‌ سنگین‌ این‌ تیم‌ پشت‌ سر چلسی‌ حس‌ می‌شد، اما این‌ تیم‌ توان‌ رسیدن‌ به‌ چلسی‌ را نداشت‌. حقیقت‌ این‌ است‌ كه‌ تیم‌ سرخپوش‌ انگلیس‌، توانایی‌ رقابت‌ با چلسی‌ را نداشت‌ و از همان‌ ابتدا قافیه‌ را بدجوری‌ باخته‌ بود. اگر توان‌ روحی‌ «فرگوسن‌» و آن‌ عنصر غالب‌ روحی‌ وی‌ كه‌ باعث‌ پیش‌ رفتن‌ این‌ تیم‌ در مقاطعی‌ از سال‌ می‌شود، نبود، شاید می‌شد پیش‌بینی‌ كرد كه‌ منچستر حتی‌ نمی‌توانست‌ جایی‌ میان‌ چهار تیم‌ هم‌ داشته‌ باشد. از بعد فنی‌، منچستر حتی‌ در مقایسه‌ با تاتنهام‌، تیم‌ پنجم‌ جدول‌ هم‌ ضعیف‌تر عمل‌ می‌كرد و «فرگی‌» و تیم‌ دستیارانش‌ توان‌ برون‌ رفتن‌ از پیله‌ خود را نداشتند، اما توان‌ روحی‌ این‌ مربی‌ كاركشته‌ به‌ یاری‌ تیمش‌ آمد تا منچستر، درگیر بحرانی‌ كه‌ رهایی‌ از آن‌ مقدور نبود، نشود.
«لیورپول‌» بنیتس‌ هم‌ فراتر از توان‌ خود عمل‌ كرد. شاید آنهایی‌ كه‌ با قهرمانی‌ این‌ تیم‌ در لیگ‌ قهرمانان‌ سال‌ گذشته‌ این‌ توهم‌ را داشتند كه‌ این‌ تیم‌ در فصل‌ جاری‌ لیگ‌ برتر هم‌ توان‌ رسیدن‌ به‌ چلسی‌ را دارد، به‌ اشتباهاتشان‌ پی‌ برده‌ باشند.
نتیجه‌گیری‌ در یك‌ لیگ‌ پرفشار طولانی‌ چون‌ لیگ‌ برتر، با دیدارهای‌ با فاصله‌ لیگ‌ قهرمانان‌ بسیار متفاوت‌ است‌ و در چنین‌ لیگی‌ با صفر بر صفر و بردهای‌ كم‌رنگ‌ خانگی‌ نمی‌توان‌ به‌ موفقیت‌ رسید. «بنیتس‌» شاید خود بیشتر از هر كس‌ دیگری‌ این‌ قضیه‌ را بداند، اما به‌ او در این‌ روش‌ بازی‌ باید حق‌ داد: لیورپول‌ توان‌ و ابزار لازم‌ برای‌ قهرمانی‌ را نداشت‌ و همین‌ كه‌ در پایان‌ فصل‌ در ۹ امتیازی‌ چلسی‌ ایستاده‌ خود یك‌ موفقیت‌ ویژه‌ برای‌ این‌ تیم‌ به‌ شمار می‌آید.
قرار گرفتن‌ «آرسنال‌» كه‌ فصل‌ را بد شروع‌ كرد اما بسیار عالی‌ به‌ پایان‌ برد، و «تاتنهام‌» در رتبه‌های‌ چهارم‌ و پنجم‌ جدول‌ لیگ‌ برتر انگلستان‌، حقیقتی‌ را اثبات‌ می‌كند:فصل‌ گذشته‌، فصل‌ لندنی‌ها بود. قرار گرفتن‌ سه‌ تیم‌ لندنی‌ میان‌ پنج‌ تیم‌ صدرنشین‌ پس‌ از سال‌های‌ سال‌ یك‌ فصل‌ رویایی‌ را برای‌ پایتخت‌ نشینان‌ رقم‌ زد. روندی‌ كه‌ با قدرت‌گیری‌ بیشتر چلسی‌، پخته‌ شدن‌ جوانان‌ آرسنال‌ و اعتماد به‌ نفس‌ یاران‌ «تاتنهام‌» قطعا در سال‌ بعد هم‌ تكرار خواهد شد، مگر اینكه‌ اتفاق‌ غیرقابل‌ باوری‌ رخ‌ دهد...
● راز موفقیت‌ قهرمان‌
رازی‌ در كار نیست‌. موفقیت‌ چلسی‌ مدیون‌ «مورینیو» است‌ و بس‌. نمی‌توان‌ همه‌ چیز را به‌ پول‌ آبراموویچ‌ یا بازیكنان‌ بزرگ‌ نسبت‌ داد. پیش‌ از آمدن‌ مورینیو هم‌ چلسی‌ پول‌ داشت‌ و بازیكن‌ هم‌ تقریبا همین‌ بازیكنان‌ فعلی‌ بودند. اما «رانیری‌» شكست‌ خورد.
«مورینیو» هم‌ یك‌ مربی‌ تاكتیك‌ دان‌ است‌، هم‌ بازی‌ حریف‌ را خراب‌ می‌كند و هم‌ از نظر روحی‌، با سخنان‌ مغرورانه‌اش‌ به‌ بهترین‌ وجهی‌ بازیكنانش‌ را تحریك‌ و تهییج‌ می‌كند. او با درگیری‌های‌ لفظی‌ خارج‌ از میدان‌ و جلب‌ توجه‌ رسانه‌ها به‌ سمت‌ خود فشار را از روی‌ دوش‌ بازیكنانش‌ بر می‌ دارد و به‌ نظر می‌رسد كه‌ در تیمی‌ چون‌ «چلسی‌»، كه‌ جز هواداران‌ خودش‌ بقیه‌ تیم‌ها از آن‌ متنفرند، این‌ بهترین‌ راه‌ باشدأ كه‌ نتیجه‌اش‌ را چلسی‌ در دو سال‌ گذشته‌ دیده‌ و احتمالا سال‌ آینده‌ هم‌ این‌ روش‌ این‌ مربی‌ بزرگ‌ و كاربلد و جسور ادامه‌ خواهد یافت‌.
در كنار مورینیو می‌توان‌ به‌ استواری‌ «پیترچك‌» در درون‌ دروازه‌، فرصت‌طلبی‌ «كرسپو» و «دروگبا» و حضور درخشان‌ «جان‌ تری‌» و «فرانك‌ لمپارد» اشاره‌ كرد. نقش‌ «ماكه‌ له‌ له‌ » را هم‌ نمی‌توان‌ انكار كرد...
● گلزنان‌
«تیه‌ری‌ آنری‌» یك‌ بار دیگر امسال‌ نشان‌ داد كه‌ برای‌ تیمش‌ چه‌ جواهر كمیابی‌ است‌. او با بیست‌ و هفت‌ گل‌ زده‌ در صدر جدول‌ گلزنان‌ انگلیس‌ قرار گرفت‌ كه‌ قطعا در صورت‌ نبود او، آرسنال‌ روزهای‌ سیاهی‌ را تجربه‌ می‌كرد. این‌ روزها كه‌ صحبت‌ پیوستن‌ او به‌ بارسلون‌ شنیده‌ می‌شود، هم‌ تن‌ هواداران‌ آرسنال‌ از تجسم‌ تیم‌شان‌ بدون‌ آنری‌ می‌لرزد و هم‌ تن‌ سایر تیم‌های‌ اسپانیایی‌ كه‌ بارسلون‌ شكوهمند را با آنری‌ دست‌ نیافتنی‌تر می‌دانند. به‌ هر حال‌ این‌ مهاجم‌ بزرگ‌ امسال‌ هم‌ بهترین‌ گلزن‌ انگلستان‌ شد و با گل‌هایش‌ بیشترین‌ نقش‌ را در راهیابی‌ آرسنال‌ به‌ لیگ‌ قهرمانان‌ ایفا كرد...
نفر دوم‌ گلزنان‌ انگلستان‌، ون‌ نیستلروی‌ مهاجم‌ منچستر بود كه‌ بیست‌ و یك‌ گل‌ به‌ ؤمر رساند. صحبت‌ جدایی‌ او از شیاطین‌ سرخ‌ كه‌ در پی‌ اختلافش‌ با فرگوسن‌ به‌ وجود آمده‌، برای‌ طرفداران‌ منچستر یونایتد نگران‌ كننده‌ است‌. «بنت‌» چارلتونی‌ با هجده‌ گل‌ زده‌ در رده‌ سوم‌ گلزنان‌ ایستاد و فرانك‌ لمپارد شانزده‌ گله‌، بهترین‌ گلزن‌ چلسی‌ را پشت‌ سر گذاشت‌. «وین‌ رونی‌»، جوان‌ آینده‌ دار و بهترین‌ بازیكن‌ انگلیس‌ هم‌ با شانزده‌ گل‌ در جدول‌ گلزنان‌ كنار «لمپارد» ایستاده‌ است‌ و در كنار اینها رابی‌كین‌، مهاجم‌ تیم‌ تاتنهام‌ قرار دارد كه‌ او هم‌ برای‌ تیمش‌ شانزده‌گل‌ به‌ ثمر رسانده‌ است‌. نفر بعدی‌ جدول‌ گلزنان‌ انگلیس‌، «هیروود» بازیكن‌ وستهام‌ است‌ كه‌ چهارده‌ گل‌ زده‌ است‌.
● سقوط‌
سقوط‌ تیم‌های‌ بیرمنگام‌، وست‌ برومویچ‌ و ساندرلند كه‌ از تیم‌های‌ با سابقه‌ انگلستان‌ بودند، از اتفاقات‌ نگران‌ كننده‌ فوتبال‌ لیگ‌ برتر بود. این‌ تیم‌ها به‌ واسطه‌ سابقه‌شان‌ هواداران‌ فراوانی‌ داشتند. اما مگر در فوتبال‌ انگلیس‌ تیم‌ بی‌سابقه‌ هم‌ پیدا می‌شود؟
● سابقه‌
این‌ قهرمانی‌، دومین‌ قهرمانی‌ چلسی‌، در دو سال‌ پشت‌ سر هم‌ بود كه‌ باعث‌ شد آبی‌پوشان‌ لندنی‌ موفق‌ترین‌ دوران‌ فوتبالشان‌ را تجربه‌ كنند. اما این‌ دلیل‌ نمی‌شود كه‌ افتخارات‌ دیگر تیم‌ها نادیده‌ گرفته‌ شود. در ده‌ سال‌ گذشته‌، تیم‌ منچستر یونایتد با پنج‌ بار قهرمانی‌ در سال‌های‌ ۱۹۹۷، ۱۹۹۹، ۲۰۰۰، ۲۰۰۱ و ۲۰۰۳ ركورددار است‌ و پس‌ از آن‌ هم‌ تیم‌ آرسنال‌ قرار دارد كه‌ در سال‌های‌ ۱۹۹۸، ۲۰۰۲ و ۲۰۰۴ قهرمان‌ لیگ‌ برتر شده‌ است‌. با این‌ شرایط‌، حرف‌ آن‌ عده‌ از منتقدین‌ كه‌ لیگ‌ انگلیس‌ را در سیطره‌ سه‌ تیم‌ چلسی‌، منچستر و آرسنال‌ می‌دانند، چندان‌ هم‌ بیراه‌ نیست‌.
● تاریخ‌ تكرار نشد
در برهه‌یی‌ از فصل‌ كه‌ منچستر فاصله‌اش‌ را با چلسی‌ كم‌ كرده‌ و به‌ هفت‌ امتیازی‌ این‌ تیم‌ رسیده‌ بود و یك‌ دیدار رودررو میان‌ این‌ دو تیم‌، امید رسیدن‌ منچستر به‌ چلسی‌ را افزایش‌ می‌داد، طرفداران‌ منچستر چنین‌ تصور كردند كه‌ تاریخ‌ در حال‌ تكرار است‌ و آنها می‌توانند یك‌ بار دیگر عقب‌ ماندگی‌ زیاد امتیازی‌ را جبران‌ كرده‌ و در نهایت‌ قهرمان‌ شوند.
حقیقت‌ این‌ است‌ كه‌ منچستر سابقه‌ جبران‌ فواصل‌ زیاد امتیازی‌ را دارد. مثلا در سال‌ ۹۶، این‌ تیم‌ توانست‌ فاصله‌ ده‌ امتیازی‌اش‌ را با نیوكاسل‌ جبران‌ كرده‌ و در پایان‌ سال‌ قهرمان‌ لیگ‌ برتر شود. در سال‌ ۲۰۰۳ هم‌، چهار هفته‌ مانده‌ به‌ پایان‌ مسابقات‌، آرسنال‌ پنج‌ امتیاز از منچستر جلو بود، اما در پایان‌ فصل‌ این‌ فرگوسن‌ و یارانش‌ بودند كه‌ بر تخت‌ قهرمانی‌ جلوس‌ كردند. در آن‌ سال‌ها، فرگوسن‌ با آن‌ توان‌ روحی‌اش‌ كوین‌ كیگان‌ و آرسن‌ ونگر را مات‌ كرد؛ اما...
«مورینیو» كه‌ خود استاد جنگ‌ روانی‌ و روحیه‌ دادن‌ به‌ تیمش‌ است‌، مقابل‌ فرگوسن‌ شكست‌ نخورد. تاریخ‌ به‌ نفع‌ منچستر تكرار نشد و وقتی‌ در دیدار رودررو چلسی‌ با سه‌ گل‌ منچستر را تحقیر كرد، شكست‌ این‌ تیم‌ دردناك‌تر شد. بله‌، مورینیو نگذاشت‌ تاریخ‌ به‌ نفع‌ منچستر یك‌ بار دیگر تكرار شود.
● شكست‌ چلسی‌
در تنها زمینه‌یی‌ كه‌ آبی‌پوشان‌ چلسی‌ عرصه‌ رقابت‌ را به‌ حریفان‌ واگذار كردند، درآمدهای‌ تیم‌ها بود. این‌ تیم‌ كه‌ خود از جمله‌ پردرآمدترین‌ تیم‌ها به‌ شمار می‌رود، در این‌ رقابت‌ عرصه‌ را به‌ آرسنال‌ واگذار كرد. صعود غیرمنتظره‌ آرسنال‌ به‌ فینال‌ لیگ‌ قهرمانان‌، تنها كاربردش‌ در سر زبان‌ آمدن‌ این‌ تیم‌ نبود، بلكه‌ باعث‌ شد این‌ تیم‌ لندنی‌ درآمدی‌ بالاتر از میلیونرهای‌ چلسی‌ و منچستر یونایتد و لیورپول‌ به‌ دست‌ آورد. درآمد تیم‌ آرسنال‌ تاكنون‌ حدود ۵۳ میلیون‌ پوند برآورد شده‌ كه‌ نیمی‌ از آن‌ طی‌ مسابقات‌ لیگ‌ قهرمانان‌ و پخش‌ تلویزیونی‌ این‌ رقابت‌ها به‌ دست‌ آمده‌ است‌. به‌ رغم‌ قهرمانی‌ چلسی‌ در لیگ‌ برتر به‌ دلیل‌ حذف‌ این‌ تیم‌ در لیگ‌ قهرمانان‌، این‌ تیم‌ درآمدی‌ كمتر از آرسنال‌ به‌ دست‌ آورده‌ و در رتبه‌ دوم‌ قرار دارد كه‌ حدود چهل‌ و هشت‌ میلیون‌ پوند است‌. لیورپول‌ و منچستر یونایتد در رتبه‌های‌ بعدی‌ ایستاده‌اند. جالب‌ اینكه‌ غالب‌ درآمد تیم‌ها از پخش‌ تلویزیونی‌ بازی‌هایشان‌ است‌. پس‌ از این‌ چهار تیم‌، تاتنهام‌، وستهام‌، میدلز بورو، نیوكاسل‌ و بولتون‌ قرار دارند...
سهند عنایتی‌
منبع : روزنامه اعتماد


همچنین مشاهده کنید