جمعه, ۳۱ فروردین, ۱۴۰۳ / 19 April, 2024
مجله ویستا

شایسته‌، جسور، همدل‌ و زیبا


شایسته‌، جسور، همدل‌ و زیبا
استقلال‌ امسال‌، به‌ حق‌، شایسته‌ قهرمانی‌ بود. در این‌ تردید نكنید. فقط‌ هم‌ نتایج‌ را مدنظر قرار ندهید، با اینكه‌ حتی‌ در این‌ صورت‌ هم‌ خللی‌ در شایستگی‌ و سزاواری‌ استقلال‌ ایجاد نخواهد شد...
استقلال‌ شایسته‌ قهرمانی‌ بود، به‌ این‌ دلیل‌ كه‌ این‌ تیم‌ (و نیز پاس‌) شور و شعور در بازی‌ را توامان‌ ارایه‌ می‌دادند. استقلال‌ هم‌ خوب‌ بازی‌ می‌كرد و هم‌ باشور؛ شوری‌ كه‌ لذت‌ به‌ ارمغان‌ می‌آورد. هم‌ برای‌ تماشاگران‌ و هم‌ برای‌ بازیكنان‌. تماشاگران‌ از دیدن‌ بازی‌ این‌ تیم‌ لذت‌ می‌بردند و شگفت‌انگیز این‌ بود كه‌ رضایت‌ و لذت‌ از بازی‌ در سیمای‌ تك‌تك‌ بازیكنان‌ تیم‌ هم‌ دیده‌ می‌شد و این‌ نكته‌ كوچكی‌ نیست‌. بازیكنان‌ باید لذت‌ ببرند تا تماشاگران‌ هم‌ در لذت‌ آن‌ شریك‌ شوند و استقلال‌ این‌ حسن‌ را داشت‌. بازیكنان‌ آبی‌ در زمین‌ چون‌ گرگ‌های‌ گرسنه‌ به‌ سمت‌ توپ‌ هجوم‌ می‌بردند، در نگاهشان‌ شرر پیروزی‌خواهی‌ دیده‌ می‌شد، با جان‌ و دل‌ بازی‌ می‌كردند و همه‌ اینها لذت‌ را به‌ ارمغان‌ می‌آورد...
استقلال‌ شایسته‌ قهرمانی‌ بود، چراكه‌ امسال‌ تیمی‌ بود كه‌ نشان‌ داد توان‌ به‌ استادیوم‌ كشاندن‌ صدو بیست‌ هزار تماشاگر را دارد. استقبالی‌ كه‌ در بازی‌ آخر این‌ تیم‌ به‌ عمل‌ آمد، در تاریخ‌ بی‌سابقه‌ بود. یك‌ استادیوم‌ پر یك‌ رنگ‌، شاید در تاریخ‌ استادیوم‌ «آزادی‌» تكرار نشده‌ باشد، اما شور استقلال‌ باعث‌ این‌ اتفاق‌ شد، مثل‌ دو سال‌ پیش‌ در فینال‌ جام‌ حذفی‌ مقابل‌ سپاهان‌ و نیز سال‌ ۷۳ مقابل‌ سایپا و البته‌ امسال‌ پرشورتر و بهتر و موفق‌تر...
استقلال‌ شایسته‌ قهرمانی‌ بود، چراكه‌ نفرات‌ خوبی‌ داشت‌، اما وابسته‌ به‌ نفراتش‌ نبود. استقلال‌ امسال‌ تیم‌ كاملی‌ بود كه‌ همه‌ جوره‌، با هر تعداد بازیكن‌ محروم‌ و مصدوم‌ همان‌ بازی‌ همیشگی‌اش‌ را می‌كرد. كارهای‌ گروهی‌ این‌ تیم‌، سرعت‌ بازی‌ این‌ تیم‌، حملات‌ برق‌آسایش‌، هجوم‌ همه‌ جانبه‌اش‌، بازی‌ تك‌ ضرب‌ یارانش‌ و تنوع‌ تاكتیكی‌ در رسیدن‌ به‌ دروازه‌ حریف‌ این‌ تیم‌ را شایسته‌ قهرمانی‌ نشان‌ می‌دهد. استقلال‌ امسال‌ تیم‌ شایسته‌ قهرمانی‌ بود، چراكه‌ جسور بود، چراكه‌ شجاع‌ بود و بازی‌ را فدای‌ نتیجه‌ نكرد. این‌ تیم‌ البته‌ یك‌ اصل‌ مهم‌ را هم‌ به‌ اثبات‌ رساند: اینكه‌ با بازی‌ خوب‌ و زیبا یك‌ نتیجه‌ هم‌ ممكن‌ است‌. اگر به‌ بازی‌های‌ این‌ تیم‌ از اول‌ فصل‌ تاكنون‌ نگاه‌ اندازید، این‌ جسارت‌ را بهتر درخواهید یافت‌. شاید به‌ جز بازی‌ برگشت‌ مقابل‌ ذوب‌آهن‌ و نیمه‌ دوم‌ بازی‌ دوم‌ این‌ تیم‌ مقابل‌ صباباتری‌، (كه‌ در آن‌ بازی‌ عنایتی‌ و اكبرپور هر دو محروم‌ بودند) در هیچ‌ دیدار دیگری‌ این‌ تیم‌ سیمای‌ یك‌ تیم‌ تدافعی‌ را به‌ خود نگرفت‌. جسارت‌ این‌ تیم‌ زیبایی‌ بازی‌اش‌ را به‌ ارمغان‌ آورد و زیبایی‌ بازی‌اش‌ تماشاگران‌ را به‌ ورزشگاه‌ كشاند...
استقلال‌ شایسته‌ قهرمانی‌ بود، چراكه‌ در هر خط‌ بهترین‌ها را داشت‌، اما این‌ بهترین‌ها، در یك‌ كارگروهی‌ پیشرفته‌ معنای‌ خود را به‌ دست‌ می‌آورند. استقلال‌ یك‌ تیم‌ پرستاره‌ بی‌ستاره‌ بود كه‌ رفتار ستاره‌هایش‌، در دل‌ نظم‌ تیمی‌ معنا پیدا می‌كرد. مثال‌ بارزش‌ عنایتی‌ آقای‌ گل‌ است‌ كه‌ در هر بازی‌ ده‌ها بار حتی‌ تا محوطه‌ جریمه‌ خودشان‌ عقب‌ می‌كشید تا نقشی‌ در بازی‌ تیمش‌ داشته‌ باشد... استقلال‌ شایسته‌ قهرمانی‌ بود، چراكه‌ یك‌ دل‌ بودند و عاشق‌ موفقیت‌. مجموعه‌ استقلال‌، امسال‌ و البته‌ در دو سال‌ گذشته‌ از این‌ حیث‌ بی‌همتا بودند. ده‌ها بار اتفاق‌ افتاد كه‌ با زدن‌ یك‌ گل‌ نیمكت‌نشینان‌ بیش‌ از بازیكنان‌ شادی‌ كردند. در این‌ تیم‌، موفقیت‌ تیم‌ مهمتر از فرد بود، چندان‌ كه‌ رحمتی‌ كه‌ با هر معیاری‌ یك‌ دروازه‌بان‌ بزرگ‌ است‌، هیچ‌ گاه‌ لب‌ به‌ شكایت‌ به‌ دلیل‌ نیمكت‌نشینی‌اش‌ نگشود، ذخیره‌ها اعتراض‌ نكردند، مربیان‌ زیرآب‌ همدیگر را نزدند و همه‌ یك‌ هدف‌ داشتند و آن‌ موفقیت‌ استقلال‌ بود...
استقلال‌ امسال‌ شایسته‌ قهرمانی‌ بود، چراكه‌ دلش‌ می‌خواست‌ قهرمان‌ باشد. این‌ تیم‌ از نظر ذهنی‌ قهرمان‌ بود و این‌ چیزی‌ است‌ كه‌ تیم‌های‌ دیگر نداشتند. وقتی‌ در مشهد، استقلال‌ هشت‌ نفره‌ به‌ خط‌ دفاع‌ ابومسلم‌ تاخت‌ و سراسر نیمه‌ دوم‌ این‌ تیم‌ را تحت‌ فشار قرارداد، از همان‌ روز معلوم‌ بود كه‌ استقلال‌ قهرمان‌ خواهد شد...
و استقلال‌ شایسته‌ قهرمانی‌ بود، چراكه‌ بیشترین‌ برد را داشت‌، كمترین‌ باخت‌ را و كمترین‌ گل‌ خورده‌ را. بیشترین‌ هوادار را هم‌ داشت‌ و از این‌ حیث‌ نیز شایسته‌ قهرمانی‌ بود...
منبع : روزنامه اعتماد


همچنین مشاهده کنید