روزنامه ای که خود را بزرگ ترین روزنامه جهان می دانست

شیكاگو تریبیون (Chicago Tribune) یكی از روزنامه های مهم آمریكا در بخش ایالت های مركزی این كشور محسوب می شود. این روزنامه كه در گذشته خود را «بزرگ ترین روزنامه جهان» می دانست، از نظر موضع گیری سیاسی، محافظه كار بوده و معروف به «تریبون اصلی محافظه كاران در ایالت های مركزی» است. مالك این روزنامه شركت تریبیون است كه دارای روزنامه ها و شبكه های تلویزیونی زیادی در آمریكا است. دیوید هیلر ناشر شیكاگو تریبیون و آن ماری لیپینسكی سردبیر كنونی آن هستند. قطع این روزنامه بزرگ بوده و دفتر مركزی آن در شیكاگو در ایالت ایلی نویز آمریكا قرار دارد. منابع خبری شیكاگو تریبیون را نیز خبرگزاری های آسوشیتدپرس، رویترز و فرانس پرس تشكیل می دهد. روزنامه شیكاگو تریبیون را می توان حافظ منافع صهیونیست ها دانست چرا كه بهاییان در این روزنامه نفوذ زیادی دارند و دلیل آن هم این است كه شیكاگو مركز اصلی بهاییان با حدود صدهزار نفر جمعیت است كه به این نشریه كمك های مالی می كنند.
● تاریخچه
شیكاگو تریبیون در سال ۱۸۴۷ تاسیس شد و اولین شماره خود را در ژوئن این سال به عنوان روزنامه ای بدون تجربه قبلی منتشر نمود. این روزنامه در ابتدا بیشتر دارای ستون هایی با محتوای ضدیت با خارجی ها بود و به طور مرتب به افراد خارجی و كاتولیك حمله می كرد. در آن روزها بیگانه ستیزی در آمریكا تعدیل شده بود و این روزنامه شروع به تبلیغ خویشتن داری و میانه روی در این زمینه كرد. هشت سال، جان ونت ورث شهردار شیكاگو، این روزنامه را به جوزف مدیل و پنج شریك وی فروخت. قبل از جنگ داخلی آمریكا و در طول این جنگ، جوزف مدیل سیاست الغای بردگی را سرلوحه كار خود قرار داده و به شدت از آبراهام لینكلن حمایت كرد. در اثر حمایت های این روزنامه بود كه لینكلن متقاعد شد تا در سال ۱۸۶۰ خود را نامزد پست ریاست جمهوری آمریكا كند. این روزنامه تا سال ها پس از آن به عنوان نیرویی قوی در سیاست های اعضای حزب جمهوریخواه به شمار می آمد.
از ویژگی های شیكاگو تریبیون در قرن بیستم، كه سردبیری آن را سرهنگ رابرت مك كورمیك بر عهده داشت ،این بود كه به شدت انزوا طلب بود و در پوشش اخبار سیاسی و مسائل اجتماعی بسیار تعصب به خرج می داد، خود را «روزنامه ای آمریكایی برای آمریكایی ها» می نامید، دموكرات ها و طرح تازه آنها را مورد سرزنش قرار می داد، نگاهی تحقیر آمیز نسبت به انگلیسی ها و فرانسوی ها داشت و به شدت علاقه مند به چیانگ كایچك، رهبر سیاسی و نظامی چین و جوزف مك كارتی سناتور جمهوریخواه آمریكا بود.
یكی از مسائلی كه موجب ارتقا و پیشرفت شیكاگو تریبیون شد، افشا كردن نقشه های جنگی آمریكا در شب قبل از حمله این كشور به پرل هاربر بود. این روزنامه همچنین در جریان انتخابات ریاست جمهوری در سال ،۱۹۴۸ اشتباهی را مرتكب شد كه باعث مشهور شدن آن شد. در آن تاریخ، بیشتر اعضای هیات تحریریه كه در اعتصاب به سر می بردند، به سرعت به محل كار خود بازگشتند تا روزنامه را به این سمت هدایت كنند كه توماس دیوی كاندیدای جمهوریخواه در انتخابات ریاست جمهوری پیروز خواهد شد. تیتر روزنامه در شماره روز بعد چنین بود: «دیوی، ترومن را شكست خواهد داد». اما بلافاصله پس از پیروزی ترومن در انتخابات، این روزنامه با افتخار خبر این پیروزی را با چاپ عكسی از ترومن منتشر كرد و تبدیل به روزنامه ای با ارزش و كم نظیر شد. این ویژگی شیكاگو تریبیون برای نوآوری و پیشرفت، به قلمرو رادیو نیز كشیده شد به طوری كه این روزنامه در سال، ۱۹۲۴ایستگاه رادیویی WDAP را خرید و نام آن را به WGN تغییر داد. همین ایستگاه رادیویی بود كه از شنوندگان خود خواست تا نامه هایی را به طرفداری از عنوان «بزرگ ترین روزنامه جهان» كه شیكاگو تریبیون مدعی آن بود، ارسال كنند. تلویزیون WGN نیز در ۵آوریل ۱۹۴۸ افتتاح شد. این شبكه های رادیو و تلویزیونی تا به امروز تحت مالكیت شركت تریبیون هستند ویكی از قدیمی ترین روزنامه ها و رادیو و تلویزیون های تحت مالكیت مسیحیت در این كشور به شمار می آیند. بعدها روزنامه نیویورك دیلی نیوز، از روزنامه های تاسیس شده به وسیله شركت تریبیون در شرق آمریكا، رادیو و تلویزیون WPIXرا افتتاح كرد. شیكاگو تریبیون در سال ۱۹۶۹با هدایت و رهبری هرالد گرام هاوس، ناشر این روزنامه و كلایتون پاتریك، سردبیر آن، تعصب خود برای محافظه كاری را كنار گذاشت. اگرچه این روزنامه به محافظه كار و جمهوریخواه بودن خود ادامه داد ولی گزارش های خبری آن نسبت به زمان مك كورمك از سو گیری های محافظه كارانه كمتری برخوردار بودند. این روزنامه شروع به چاپ نظراتی كرد كه معرف طیفی از عقاید گوناگون بود، در حالی كه در سرمقاله هایش، دیدگاه های خود روزنامه مطرح می شد. در ابتدای سال ۱۹۷۴ شیكاگو تریبیون شاهكار روزنامه نگاری خود را آفرید و مقاله ای ۲۴۶ هزار كلمه ای از رسوایی واترگیت را در ضمیمه ای ۴۴ صفحه ای منتشر كرد. این ضمیمه، تنها ۲۴ ساعت پس از انتشار نواری كه به وسیله دولت نیكسون منتشر شده بود، چاپ و در همه جا پخش شد. شیكاگو تریبیون نه تنها اولین روزنامه ای بود كه این مطلب را به چاپ رساند بلكه نسخه ای را كه به وسیله دولت به چاپ رسیده بود، تغییر داد و در آن تیترهای دلخواه خود را به كار برد. یك هفته بعد، پس از مطالعه و بررسی این مطالب، اعضای هیات تحریریه روزنامه مشاهده كردند كه در متن چاپ شده، تعهد رئیس جمهور به اصول كلی كه مردم آمریكا حق دارند از یك رئیس جمهور انتظار داشته باشند، حذف شده است. سردبیران شیكاگو تریبیون چنین نتیجه گیری كردند كه هیچ عقل سالمی نمی تواند این مطالب را بخواند و باز هم تصور كند كه آقای نیكسون از ویژگی ها و ارزش های یك رئیس جمهور برخوردار است و به همین دلیل خواهان استعفای وی شدند. شیكاگو تریبیون از نیكسون خواست تا از این سخنان بیهوده دست بردارد. این جریان، نه تنها در ایجاد تغییر در این نوع از محافظه كاری از طرف روزنامه شیكاگو تریبیون تاثیر داشت بلكه در شرایطی كه نیكسون هنوز امید داشت كه در سمت خود باقی بماند، نقطه عطفی محسوب شد. گفته می شود كاخ سفید سرمقاله های شیكاگو تریبیون را به عنوان از دست دادن یك پشتیبان قدیمی و ضربه ای به نیكسون كه امیدوار بود از این رسوایی جان سالم به در برد، تلقی كرد. با وجود این كه شیكاگو تریبیون در دوره سردبیری سرهنگ مك كورمك، سال ها بود كه در مسابقه روزنامه نگاری پولیتزر شركت نمی كرد اما تاكنون ۲۴ جایزه در این زمینه را دریافت كرده است كه بیشتر آنها در ارتباط با نگارش سرمقاله بوده اند. در اوایل دهه ۱۹۹۰ شیكاگو تریبیون با اختصاص دادن ۱۰ درصد از سایت های اینترنتی آمریكا به خود، در اینترنت پیشگام بود. این روزنامه وب سایت های chicagotribune.com را در سال ،۱۹۹۵ metromix.com را در سال ۱۹۹۶و chicagoSports.com را در سال ۱۹۹۵راه اندازی كرد. همچنین در سال ۲۰۰۲روزنامه ای به نام RedEye با قطع كوچك مختص سنین ۱۸ تا ۳۴ سال تاسیس كرد.
● سیاست سردبیری
در بیانیه ای شامل اصول كلی كه به تازگی در روزنامه و سایت اینترنتی شیكاگو تریبیون منتشر شده است، هیات تحریریه این روزنامه، فلسفه این روزنامه را تشریح كرده اند كه گزیده هایی از آن چنین است: شیكاگو تریبیون معتقد به اصول سنتی دولت محدود، حداكثر مسئولیت برای فرد، حداقل محدودیت برای آزادی فردی، فرصت و ریسك است و نیز معتقد به بازارهای آزاد، اراده آزاد و آزادی بیان است اما این اصول در حد یك رهنمود هستند و احكامی اجباری نیستند.
شیكاگو تریبیون در ایالت های مركزی آمریكا، حساسیتی را برای مبارزه ای عمومی برانگیخت چراكه همواره به نظرات اثبات نشده به دیده شك می نگرد.
شیكاگو تریبیون بر روی یكپارچگی دولت و نهادهای خصوصی كه نقش مهمی را در جامعه ایفا می كنند، تاكید بسیار دارد چراكه این روزنامه اعتقاد دارد كه مردم اجازه نمی دهند كسی بر آنها حكومت كند مگر این كه به رهبران خود و عملكرد دولت، علم و یقین كامل داشته باشند. شیكاگو تریبیون گوناگونی و تنوع دیدگاه ها را در جامعه خود پذیرفته و خود را در قبال آینده منطقه شیكاگو متعهد احساس می كند. در سال ۲۰۰۴ شیكاگو تریبیون در راستای سیاست دیرینه خود برای حمایت از حزب جمهوریخواه، از جورج بوش برای انتخاب مجدد به عنوان رئیس جمهور آمریكا پشتیبانی كرد اما از كاندیداهای دموكرات نیز ازجمله باراك اوباما برای مجلس سنا و ملیسا بین برای مجلس نمایندگان حمایت به عمل آورد. ملیسا بین توانست قدیمی ترین نماینده جمهوریخواه در مجلس نمایندگان یعنی فیلیپ كرین را مغلوب خود سازد. شیكاگو تریبیون همچنین خلاف كاری های جورج ریان فرماندار ایالت ایلی نویز كه یك جمهوریخواه بود را افشا و منتشر ساخت.

زهرا بزرگ زاده شهدادی

منبع : روزنامه شرق