جمعه, ۱۰ فروردین, ۱۴۰۳ / 29 March, 2024
مجله ویستا

عینک دوست داشتنی من


عینک دوست داشتنی من
عینک، عصا، سمعک جزو آن دسته از لوازم جانبی محسوب می شود که سریعا ذهن انسان را به دوران سالخوردگی و کهولت می برد. اما این لوازم ، حتما مربوط به دوران خاصی از زندگی انسان نیست ؛ چرا که در دوران کودکی هم گاهی این گونه وسایل نقش بسیار مهمی در حیات اجتماعی فرد دارد. عینکی ها زمان کودکی خود را از یاد نمی برند. بنا بر تجویز دکتر چشم پزشک می بایست تا مدتی عینک به چشم بزنند و دنیا را از پشت شیشه های مربع یا دایره وار ناظر باشند ؛ اما این مساله گاهی با خنده و استهزای دیگر بچه ها به معضلی ناراحت کننده مبدل می شود و خاطره تلخی از آن روزها می سازد.
بعضی از کودکان عینک زدن را دوست دارند ، اما بسیاری آن را خسته کننده می دانند و از آن متنفرند. وظیفه شما به عنوان پدر یا مادر این است که به کودکانتان بفهمانید ، عینک وسیله ای برای مشاهده بهتر پیرامونشان است.
براساس آمارهای موجود یک نفر از هر ۴ کودک دانش آموز و یک نفر از هر ۲۰ کودک کوچکتر از سن مدرسه دارای نوعی مشکل بینایی است.
چشمان کودک باید پس از تولد ، سپس در ۴ سالگی و پس از آن به طور دوره ای معاینه شوند. در طول سالهای رشد نیازهای بینایی یک کودک در هر ۶ ماه تغییر می کنند.
اگر کودکی که به عینک نیاز دارد ، از کاربرد آن خودداری کند ، مشکلات زیادی برایش پیش می آید. ممکن است بخواهد عینک را بشکند یا برای همیشه آن را کنار بگذارد ، ولی در اصل نباید انتخابی برای کودک باقی بماند. هر جا می رود و هر کاری که انجام می دهد ، عینک باید همراهش باشد. این یک مسوولیت برای یک کودک خردسال است. در نتیجه شما باید اهمیت عینک زدن را به او بیاموزید و او را به استفاده از آن تشویق کنید.
● آموزش همراه با آگاهی
اولین قدم، تشویق کودکی است که به عینک نیازمند است ، زیرا کودک به حمایت و تشویق شما نیاز دارد. همچنین احساس کودک را درباره این مزاحم دریابید. این مساله اهمیت دارد که کودک ، هنگام استفاده از عینک احساس خوبی نسبت به خودش داشته باشد. تصوری مثبت ایجاد کنید. در حالی که هنوز از عینک استفاده نکرده است ، آن را به صورت اتفاقی خاص جلوه دهید.
کسانی را که عینک به چشم دارند و کودک آنها را می شناسد و دوستشان دارد، به او نشان دهید (چه در حضور آنها و چه در تلویزیون). کاری کنید تا او مانند یک دختر یا پسر بزرگ عینک بزند و در گردش بیرون از خانه آن را به دیگران نشان دهد. به عنوان تشویق ، ترتیبی دهید تا با کودکی که همیشه عینک به چشم دارد ، بازی کند. تجربه را با کتاب تقویت کنید. کتابهای فراوانی درباره تجارب کودکان با عینک نوشته شده است. این کتابها می توانند بسیار مفید باشند. کودک را در انتخاب عینک شرکت دهید.
اگر به اندازه کافی بزرگ باشد ؛ می تواند در انتخاب عینک به شما کمک کند تا از میان انواع گوناگون آن، یکی را برگزیند. اگر کودک عینکش را دوست داشته باشد، میل بیشتری برای استفاده از آن خواهد داشت. سعی کنید یک بند چرمی که پشت سر کودک محکم می شود، به عینک وصل کنید این جزو اضافی برای کودکانی که مدام عینکشان را از چشم برمی دارند، بسیار مفید است. افزون بر اینها شیشه های پلاستیکی هم موجود هستند که هنگام ورزش یا بازی مطمئن تر و امن تر است.
● رفتار با عینک
او را برای برخورد با کسانی که ممکن است مسخره اش کنند آماده کنید. برای مقابله با متلک های اجتناب ناپذیر درباره عینک راه حل هایی پیش پای کودک بگذارید. موقعیت را بازسازی کنید و درباره پاسخهای دفاعی فکر کنید. از شخصیت های معروف که عینک می زده اند، برای کودک تعریف کنید ، تا در موقع لزوم الگوهایی برای خود داشته باشد.
یک نظام حمایتی خلق کنید. با معلمش درباره نیازهای احتمالی کودک صحبت کنید. ممکن است نزدیک تر نشستن به تخته سیاه برایش مناسب تر باشد. گاهی کمک یک معلم در مقابله با متلک های سایر دانش آموزان بسیار مفید است ، بویژه درباره کودکان خردسالی که عینک می زنند، مصاحبت با کودکی مانند خودشان ، بحثهای کلاسی درباره فایده های عینک، مطالعه کتابهای مناسب در کلاس یا دعوت از یک چشم پزشک برای سخنرانی در کلاس می تواند راه را هموارتر سازد.
● کارت های تشویقی
کودک را تحسین کنید. به او بگویید از این که به طور مرتب عینک می زند، چقدر خوشحال هستید. اگر کودک هر روز برای یک مدت مشخص ، مرتب عینک بزند برای تشویق اجازه دهید به سینما برود، یا کتاب جدیدی برای خواندن داشته باشد (در اینجا پاداش از نوعی است که به نحوی با بینایی کودک مرتبط باشد). با استفاده از یک جدول، کودک را تقویت کنید. هر بار که کودک به طور صحیح عینک می زند، یک ستاره در جدول بگذارید. منظور از نحوه صحیح عینک زدن آن است که کودک هنگام مطالعه برای نگاه کردن به تخته سیاه هنگام تماشای تلویزیون یا همیشه از عینک استفاده کند. اگر کودک به مدرسه می رود ، می توانید یک دسته کارت یا قطعاتی کاغذی برای معلمش بفرستید ، تا شما را از وضعیت کودک در مدرسه آگاه کند. برای مثال روی کارت ها می توانید بنویسید: «مادر عزیز، مریم امروز در تمام مدت عینک به چشم داشت و کار بزرگی انجام داد».کارتها را جمع کنید، تا وقتی به تعداد مشخصی رسیدند ، به او یک هدیه بدهید.
پروین نظری نژاد
منبع : بنياد انديشه اسلامي


همچنین مشاهده کنید