ابله‌، این‌ فقط‌ یک‌ فیلم‌ است‌!

در سال‌ ۱۹۸۶ شما گفتید که‌ سینما می‌تواند مثل‌ یک‌ سرطان‌ یا درمان‌ یک‌ سرطان‌ باشد. هنوز هم‌ به‌ این‌ مساله‌ اعتقاد دارید؟
بله‌، با این‌ تفاوت‌ که‌ اعتقاد دارم‌ سینما در وهله‌ اول‌ یک‌ ارزش‌ سرگرمی‌ باید داشته‌ باشد و مسائل‌ دیگر در وهله‌های‌ بعدی‌ اهمیت‌ است‌.
یعنی‌ که‌ اعتقادی‌ به‌ تاثیر اجتماعی‌ سیاسی‌ فیلم‌ها نداری‌. فکر نمی‌کنی‌ فیلم‌های‌ خودت‌ تا چه‌ حد روی‌ جامعه‌ تاثیرگذار بوده‌اند؟
ممکن‌ است‌. اما اگر با این‌ نیت‌ فیلم‌ بسازید که‌ روی‌ جامعه‌ تاثیر بگذارید یا یک‌ مساله‌ را انتقال‌ دهید، آن‌ وقت‌ به‌ خودتان‌ به‌ عنوان‌ یک‌ هنرمند دروغ‌ گفته‌اید و خیانت‌ کرده‌اید. آلفرد هیچکاک‌ زمانی‌ به‌ من‌ گفت‌: کلینت‌ به‌ این‌ تفسیرهای‌ ابلهانه‌ اعتماد نکن‌ و فقط‌ به‌خاطر داشته‌ باش‌ که‌ این‌ یک‌ فیلم‌ است‌.
اما چه‌ بخواهی‌ و چه‌ نه‌، با هر فیلمت‌ یک‌ پیام‌ می‌دهی‌. مثلا آیا فکر نمی‌کنی‌ یک‌ فیلم‌ می‌تواند انتقال‌ دهنده‌ خشونت‌ باشد؟
چرا، ممکن‌ است‌. سینما این‌ توانایی‌ را دارد. اما این‌ تاثیرگذاری‌ ناآگاهانه‌ است‌ که‌ اگر هنرمند آگاهانه‌ سراغ‌ تاثیرگذاری‌ برود، به‌ نوعی‌ کارش‌ تبلیغاتی‌ خواهد بود و از سینما و هنر فاصله‌ خواهد داشت‌.
آیا خودت‌ به‌ تاثیرات‌ اجتماعی‌ و خشونت‌ورزانه‌ فیلم‌هایی‌ مثل‌ «هری‌ کثیف‌»فکر کرده‌یی‌؟
من‌ نگاه‌ ساده‌یی‌ به‌ این‌ فیلم‌ها دارم‌. این‌ فیلم‌ داستان‌ کارآگاهی‌ است‌ که‌ اندکی‌ با خشونت‌ کارش‌ را پیش‌ می‌برد. در سال‌های‌ دهه‌ شصت‌ و هفتاد هم‌ می‌دانید که‌ این‌ نوع‌ خشونت‌ پاک‌سازانه‌ مد روز بود و از این‌ حیث‌ «هری‌ کثیف‌» در این‌ راه‌ نوعی‌ پیشرو محسوب‌ می‌شود.
نگاه‌ نامهربانت‌ به‌ زنان‌ چرا این‌ قدر نمود آشکاری‌ دارد؟
من‌ فکر نمی‌کنم‌ نگاهم‌ به‌ زنان‌ نامهربان‌ باشد. من‌ فقط‌ داستان‌هایی‌ در مورد مردان‌ می‌سازم‌ و این‌ ربطی‌ به‌ زنان‌ ندارد. من‌ در فیلم‌ یک‌ قصه‌ می‌گویم‌ و اگر در این‌ قصه‌ جایی‌ برای‌ زنان‌ باشد از آنان‌ استفاده‌ می‌کنم‌. مثلا آخرین‌ فیلم‌ «محبوب‌ میلیون‌ دلاری‌» در مورد یک‌ زن‌ است‌!
آیا نقش‌هایی‌ که‌ بازی‌ می‌کنی‌ روی‌ زندگی‌ خودت‌ هم‌ تاثیر می‌گذارد؟
یک‌ بازیگر حرفه‌یی‌ نقش‌ بازی‌ می‌کند. خودش‌ را که‌ بازی‌ نمی‌کند. یعنی‌ پس‌ از وسترن‌های‌ «سرجیو لئونه‌» باید می‌رفتم‌ و یک‌ گاوچران‌ می‌شدم‌؟
فکر می‌کنی‌ یک‌ الگو هستی‌ یا نه‌؟
برای‌ چه‌ کسی؟ شاید برای‌ بینندگان‌ فیلم‌هایم‌ آن‌ هم‌ زمان‌ تماشای‌ فیلم‌ الگوی‌ ذهنی‌ باشم‌. اما ساعاتی‌ پس‌ از فیلم‌ همه‌ چیز به‌ پایان‌ می‌رسد.
فکر نمی‌کنی‌ امروز در سینمای‌ هالیوود خشونت‌ زیاد شده‌ است‌؟
چرا، شاید.
چرا؟
خب‌، شاید مردم‌ این‌ فیلم‌ها رابیشتر می‌پسندند. استودیوها فیلم‌هایی‌ را می‌سازند که‌ مردم‌ به‌ دیدن‌شان‌ علاقه‌ داشته‌ باشند. حالا هم‌ دور فیلم‌های‌ اکشن‌ خشن‌ است‌. من‌ البته‌ با خشونت‌ مخالف‌ نیستم‌، با این‌ رویه‌ مخالفم‌ که‌ آنها فیلم‌ اکشن‌ می‌سازند، بی‌اینکه‌ ساختار درستی‌ داشته‌ باشد.
آیا پشیمانی‌ خاصی‌ از فیلم‌هایی‌ که‌ در آنها کار کرده‌یی‌ داری‌؟
نه‌، من‌ نمی‌توانم‌ پشیمان‌ باشم‌ چرا که‌ به‌ آنها ایمان‌ ندارم‌. همه‌ پشیمانی‌های‌ خودشان‌ را در زندگی‌ دارند، اما من‌ پشیمان‌ نیستم‌. چرا که‌ کارم‌ را کرده‌ام‌ و سعی‌ کرده‌ام‌ درست‌ کار کنم‌. فیلم‌های‌ من‌ وحی‌ خدا نیستند و به‌ این‌ دلیل‌ پشیمانی‌ جایی‌ ندارد. آنها فقط‌ یک‌ فیلم‌ هستند.
اگر روزی‌ کسی‌ قتلی‌ انجام‌ دهد و در دادگاه‌ بگوید تحت‌ تاثیر کلینت‌ ایستوود این‌ کار را کرده‌، چه‌ عکس‌العملی‌ خواهی‌ داشت‌؟
قطعا خوشحال‌ نخواهم‌ شد. البته‌ این‌ را هم‌ می‌دانم‌ که‌ خیلی‌ از تماشاگران‌ می‌دانند کارگردان‌ الگوسازی‌ نمی‌کند،بلکه‌ قصه‌ می‌گوید و حالا ممکن‌ است‌ این‌ قصه‌ راجع‌ به‌ یک‌ آدم‌ وحشی‌ و خشن‌ باشد. تماشاگر باید این‌ را بفهمد و در این‌ صورت‌ مسئولیتی‌ متوجه‌ هنرمند نیست‌.
اما تو گفتی‌ که‌ دوست‌ نداری‌ کسی‌ قتلی‌ بکند و بگوید تحت‌ تاثیر تو بوده‌....
هنوز هم‌ می‌گویم‌ که‌ دوست‌ ندارم‌ چنین‌ اتفاقی‌ رخ‌ دهد.
اگر کسی‌ چنین‌ چیزی‌ بگوید، آن‌ را قبول‌ می‌کنی‌؟
خیلی‌ها پیش‌ من‌ آمده‌اند و از من‌ خواسته‌اند تا سلاح‌هایشان‌ را برایشان‌ امضا کنم‌. اما من‌ فقط‌ این‌ کار را برای‌ پلیس‌ها کرده‌ام‌.
آیا به‌ این‌ ایمان‌ داری‌ که‌ خیلی‌ ها الگوی‌ منفی‌ جامعه‌ هستند؟
بله‌، خیلی‌ها هستند. اما همه‌ چیز به‌ تماشاگر بستگی‌ دارد.
بچه‌هایت‌ را از دیدن‌ بعضی‌ فیلم‌ها منع‌ نمی‌کنی‌؟
چرا. سعی‌ می‌کنم‌ خیلی‌ چیزها را برایشان‌ توضیح‌ دهم‌. برایشان‌ توضیح‌ می‌دهم‌ که‌ چه‌ چیزهایی‌ ارزش‌ دیدن‌ را دارد و چه‌ چیزهایی‌ نه‌. شاید فیلم‌های‌ خشنی‌ هم‌ باشند که‌ من‌ بچه‌هایم‌ را وادار کنم‌ آنها را ببینند. چه‌ ایرادی‌ دارد بچه‌ من‌ فیلم‌ «راننده‌ تاکسی‌»، «گاو خشمگین‌»یا «دار و دسته‌های‌ نیویورکی‌» را ببیند؟ این‌ فیلم‌ها شاهکارند.
فیلم‌های‌ خودت‌ چی؟ اجازه‌ می‌دهی‌ بچه‌هایت‌ فیلم‌های‌ تو را ببینند؟
وقتی‌ سن‌شان‌ کمی‌ بالا رود، خودم‌ فیلم‌هایم‌ را نشان‌شان‌ می‌دهم‌.

منبع : روزنامه اعتماد