بازرسی پیش و پس از کشتار در طیور

بازرسی پیش از كشتار پرندگان در محل كشتار گاه واجد برخی از مشكلات می باشد و بهتر است این امر در محل مرغداری انجام پذیرد. وضعیت عمومی مرغ ها شامل رنگ پریدگی، چرت زدن ، نشستن یا خوابیدن ، كشیدگی گردن ،وجود اسهال ، شفاف و یا كدر بودن پرها ، وضعیت تاج و ریش ، چشمها , پلكها , منقار , مفاصل , اختلال در حركت ، فلجی , وضعیت تغذیه و هر نوع موارد غیر طبیعی در شرایط پرندگان داخل سالن پرورش و قبل از بار گیر ی باید بطور كامل مورد معاینه و بررسی قرار گیرد .
در زمان انتقال به كشتار گاه به دلیل اینكه پرندگان در جعبه‌های مخصوص حمل قرار دارند , از این رو فقط یك بازرسی سطحی از شرایط عمومی آنها انجام می شود . معاینه طیور در كشتار گاه باید زمانی كه پرندگان به قلابها آویزان شده‌اند و قبل از عملیات خونگیری انجام پذیرد. ثبت معاینات پیش از كشتار اجباری بوده و باید شامل ساعت و تاریخ بازرسی، شماره ماشین ، گونه و تعداد كل پرندگان و همچنین نام مالك ,محل و آدرس مرغداری باشد . اهداف اصلی از معاینات پیش از كشتار شامل تعیین وضعیت عمومی پرندگان و نیز اثبات وجود بیماری و یا شرایطی است كه نیاز به انجام اقدامات ویژه از قبیل جداسازی پرندگان بیمار ، تاخیر در كشتار و تنظیم سرعت خط كشتار, دارند . در شرایط آب و هوایی خاص، پرندگان نیاز به ذبح فوری دارند . در تابستان تغییر یكنواخت هوا در ماشین حمل و یا محل انتظار می‌باید رعایت شود . در موارد مربوط بیماریهای قابل گزارش از قبیل آنفلوآنزای طیور و یا نیوكاسل باید مقامات اداره دامپزشكی را مطلع نمود و تمامی اطلاعات مورد نیاز ثبت گردد . برخی از بیماریها دارای علائمی یكسان در بازرسی پیش و پس از كشتار هستند و انجام تشخیص تفریقی در چنین مواردی كاملا ضروری است. معاینات پس از كشتار در طیور شامل تكنیك های مورد استفاده در بازرسی لاشه و نیز معاینه احشا می باشد . بازرسی لاشه شامل مشاهده ، ملامسه و بو كشیدن است. رنگ ، شكل و یكنواختی اندام و بافتها می باید بصورت انفرادی ویا بطور كلی مورد مشاهده قرار گیرد . رنگ لاشه طیور بستگی به سن ، جنس ، تغذیه و دمای اسكالدر در طی كشتار دارد. لاشه ها بر اساس نوع پرنده از ۲ یا ۳ نقطه می‌باید آویزان شوند . دستگاه گوارش ، كبد ، طحال و قلب می‌باید برای معاینه ظاهری و ملامسه در معرض دید قرار بگیرند . یك بازرس گوشت طیور می‌باید قادر به مشاهده داخل لاشه و تعیین هر گونه ضایعه پاتولوژیك از قبیل تورم كیسه های هوایی ، پریتونیت ، تورم مجرای تخم بر(سالپنژیت) و غیره باشد . آلودگی با مدفوع و صفرا نیز باید مورد مشاهده قرار گیرد . طی معاینات احشا و لاشه باید از هر دو دست استفاده گردد . ضایعات خارجی بر روی لاشه شامل تورم سینوسها ، ترشحات بینی و چشم (در صورت موجود بودن سر) ، ضایعات پوست و مفاصل میباید مورد توجه قرار گیرند .
قضاوت : در موارد تشخیص بیماریهای نیوكاسل ، لیستریوز ،پسیتاكوز، سالمونلوز ، هاری(بندرت در طیور مشاهده می‌شود ), آسپرژیلوس ، سرسیاه ، CRD ،لكوز ، آبله ، كلی باسیلوز ، توكسوپلاسموز ، و سل دستور منع كشتار صادر و مرغها معدوم می شوند . و در صورت تشخیص باكتریمی ، ویرمی ،سپتی سمی, آسیت, تومورها و آبسه های متعدد, ضایعات پیشرفته انگلی در عضلات, كشتار در حالت مرگ ,تغییرات شایان توجه در رنگ و بو , كثیف بودن لاشه به نحوی كه با فشار آب بر طرف نشود, كل پرنده كشتار شده غیر قابل مصرف است. ضایعات موضعی از قبیل تومورها و آلودگی ها انگلی و آبسه‌هایی كه محدود باشند, می باید به وسیله بازرس اصلاح شوند. به هر ترتیب قضاوت نهایی لاشه می باید به وسیله دكتر دامپزشك صورت پذیرد . ضبط لاشه به طور معمول به دلیل ضایعات پاتولوژیك و غیر پاتولوژیك و همچنین دلایل زیبا شناختی انجام میشود .

از دكتر محمدرضا عابدینی عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی

منبع : موسسه مرغداری ایران