جمعه, ۱۰ فروردین, ۱۴۰۳ / 29 March, 2024
مجله ویستا

نحوه بارگیری طیور و ارسال به کشتارگاه


نحوه بارگیری طیور و ارسال به کشتارگاه
ارزش گله های مرغ گوشتی فقط بعد از کشتار و درجه بندی می تواند ارزیابی شود. گرفتن ، حمل و کشتار طیور، خصوصا" وقتی با مدیریت ضعیف انجام شود منجر به کاهش کیفیت لاشه می شود. گرفتن و حمل پرنده بسیار استرس زاست. باید تا حد امکان در حداقل زمان و بهترین شرایط انجام پذیرد.گرفتن و انتقال طیور باید در آرامش کامل صورت گرفته تا استرس کمتری به آنها وارد شود. نتیجه این عمل کاهش درصد حذف و تلفات در کشتارگاه است.
مسئولیت باید بین مرغدار و کشتارگر تقسیم شود. مرغدار باید وزن و تعداد مرغ ارسالی به کشتارگاه را به دقت بداند، مدت زمان گرسنه نگه داشتن طیور را قبل از کشتار رعایت کند و همچنین در نحوه جمع آوری مرغ نظارت کامل داشته باشد.
مسئولین کشتارگاه نیز برای حمل مرغ موظف به حفظ رعایت بهداشت قفس ها و ماشین ارسالی به مرغداری هستند.
نظارت برکیفیت حمل طیور به کشتارگاه بر اساس تعداد مرغ درون هر قفس، حمل مرغ متناسب با وزن آن ، دمای محیط ، مسافت تا کشتارگاه ، زمانبندی دقیق برای رسیدن به موقع به کشتارگاه و به حداقل رساندن زمان انتظار تا کشتار می باشد.
مثال زیر یک برنامه استاندارد ارسال مرغ به کشتارگاه را نشان می دهد:
▪ مدت زمان بدون آب و دان ماندن طیور قبل از ارسال به کشتارگاه ۴ تا ۵ ساعت.
▪ زمان لازم جهت انتقال طیور به کشتارگاه ۱ تا ۴ ساعت.
▪ زمان انتظار در کشتارگاه ۱ تا ۲ ساعت.
بطور میانگین فاصله زمانی قطع دان و کشتار ۸ تا ۱۲ ساعت است. حداقل زمان لازم برای اینکه آلودگی ناشی از مدفوع و غذای باقیمانده در چینه دان را در کشتارگاه به حداقل برسانیم ۸ ساعت می باشد. انتظار طیور در کشتارگاه به ازاء هر ساعت ،۲/۰ درصد از وزن آنها را کاهش داده ( در دمای نرمال ) و تأخیر بیشتر سبب دهیدراتاسیون و دفع آب توسط مدفوع می گردد.
● زمان گرسنه ماندن طیور قبل از کشتار
دان باید حداقل ۴ ساعت قبل از ارسال طیور به کشتارگاه قطع شود و بهتر است آب تا شروع گرفتن طیور در اختیار آنها باشد. در بعضی مواقع طیور از باقیمانده مواد غذایی در بستر استفاده می کنند، لذا بهتر است در این فاصله زمانی چراغها خاموش باشند.
● گرفتن طیور
بارگیری باید بر اساس ظرفیت ماشین حمل مرغ و سرعت خطوط کشتار تنظیم شود. در آب وهوای معتدل ظرفیت بارگیری حداکثر ۵۰ کیلوگرم درمتر مربع و در آب و هوای گرم ظرفیت بارگیری حداکثر ۴۰ کیلوگرم در متر مربع توصیه می شود.
▪ بارگیری باید به نحوی انجام شود که حداقل استرس و صدمه را به طیور وارد سازد. استفاده از روپوش و چکمه برای کارگران هنگام بارگیری الزامی است. هنگام گرفتن طیور باید دقت لازم به عمل آید تا از خفگی و صدمات وارده به بال ، پا و پوست جلوگیری شود، برای مرغهای سنگین وزن و مواقعی که فاصله تا کشتارگاه زیاد است باید دقت بیشتری اعمال شود.
▪ هنگام گرفتن و بارگیری طیور تمام وسایلی را که ممکن است موجب آسیب آنها شود باید از سالن خارج گردد.
▪ طیور باید از ناحیه پاها گرفته شوند و حداکثر سه مرغ را باید در یک دست گرفت ( متناسب با وزنشان) و زمان حمل را کوتاه کرد.
▪ مرغهای سنگین با دو پا گرفته شوند و یک دست زیر سینه آنها قرار گیرد. باید طیور به آرامی و به دقت درون قفس قرار داده شوند.
▪ بهتر است گرفتن آنها در تاریکی انجام گیرد زیرا مرغ آرامتر بوده و احتمال خفگی و ضایعات پوستی و بدنی در آنها کمتر می شود. گله ای که بیمار باشد مقاومت کمتری نسبت به گرفتن نشان می دهد.
▪ در ساعات گرم روز که گرما به بیشترین حد خود رسیده است از بارگیری مرغ اجتناب شود و در سالنهایی که دارای سیستم باز هستند بهتر است در قسمت ورودی سالن پرده ای آبی رنگ آویزان نمود .
▪ برای جلوگیری از خفگی طیور در اثر روی هم ریختن می توان از توری های قابل حمل برای تقسیم بندی سالن استفاده نمود.
▪ در هوای گرم از قراردادن ماشین حاوی طیور زیر نور مستقیم خورشید اجتناب شود و در صورت امکان برای کم کردن دمای داخل ماشین از سیستم تهویه استفاده کرد.
▪ در هوای سرد بهتر است دو طرف ماشین حمل طیور در زمان حمل به کشتارگاه با برزنت پوشیده شود تا طیور در معرض هوای سرد قرار نگیرند.
▪ در کشتارگاه نیز محل مناسبی برای توقف ماشین در نظر گرفته شود تا در معرض نور مستقیم آفتاب قرار نگرفته و رطوبت و تهویه کافی داشته باشند.
● عمل آوری طیور در کشتارگاه
▪ بازده لاشه
تعیین دقیق وزن لاشه ، نسبت سینه و ران امر مشکلی است زیرا بازده محصول نهایی در کشتارگاه با عوامل مختلفی مثل مدیریت مرغداری ، نحوه تغذیه در دوران پرورش ، نژاد و چگونگی حمل و نقل طیور به کشتارگاه و ... ارتباط مستقیم دارد. علاوه بر این عوامل بازده لاشه به نحوه عملکرد کشتارگاه نیز بستگی دارد.بنابراین برای تعیین عملکرد هر گله بهتر است آن را با گله های دیگر در همان کشتارگاه مقایسه نمود. موارد ذیل نشان دهنده ضایعات و آلایش طیور نسبت به وزن زنده آنها در کشتارگاه است .
▪ خون %۴
▪ پر % ۲/۶
▪ پا %۵/۴
▪ سر %۳
▪ امعاء و احشاء %۵/۹ – ۵/۸
▪ گردن %۲
▪ پوست گردن %۵/۱
▪ کبد %۱/۲
▪ قلب % ۶/۰
▪ سنگدان % ۲/۱● تغییرات بازده لاشه براساس سن و وزن طیور
آزمایشهای انجام شده توسط Veerkamp به شرح زیر است :
وی طیور را در هنگام ارسال به کشتارگاه یک روز بیشتر نگهداری نمود ، افزایش وزن حاصل ۶۵ گرم بود. قطعه بندی لاشه با دست انجام پذیرفت.
▪ وزن اجزاء زنده تغییرات
▪ قلب ۰۰۲/۰+
▪ کبد ۰۲۳/۰-
▪ سنگدان ۰۱۵/۰-
▪ بالها ۰۱۵/۰-
▪ گوشت فیله سینه ۰۹۰/۰+
▪ ران + پای مرغ ۶۲/۰+
▪ چربی محوطه شکم + پوست قسمت پشت بدن ۰۵۲/۰+
▪ اسکلت ۰۳۵/۰+
▪ پاها ۰۴۰/۰+
▪ پای مرغ ۰۱۵/۰+
▪ گردن ۰۱۴/۰+
▪ پوست گردن ۰۱۴/۰+
▪ لاشه به همراه احشاء ۱۷۰/۰+
▪ لاشه بدون احشاء ۲۲۰/۰+
● سایر عواملی که بر روی بازده لاشه مؤثر است
▪ وزن پر تابعی از سن جوجه ها است.
وزن پر بر اساس سن و جنس آن طبق جدول زیر متغیر است:
سن به روز درصد پر خروس درصد پر مرغ درصد پر پرورش توام
۲۸ ۷/۴ ۲/۵ ۹/۴
۳۵ ۰/۵ ۶/۵ ۳/۵
۴۲ ۷/۵ ۸/۶ ۲/۶
۴۹ ۹/۵ ۷/۶ ۶/۳
● اثر منع مصرف دان بر روی بازده لاشه
▪ بر روی وزن زنده
در طی ۴ ساعت اول حدود ۳ درصد کاهش وزن مشهود است و با اعمال نهایتا" ۳۰ ساعت منع مصرف دان ، هر ساعت حدودا" ۳۵/۰ درصد از وزن بدن طیور کاسته می شود. این کاهش ناشی از کاهش وزن اعضایی مثل جگر، سنگدان و یا سایر امعاء و احشاء می باشد. کاهش وزن لاشه در مقایسه با اندام فوق کم است .
▪ بر روی محتویات دستگاه گوارش
در طی ۴ ساعت اول ۲ درصد کاهش وزن مشهود است و در طی ۸- ۱۲ ساعت به ترتیب ۷/۲ و ۸/۲ درصد کاهش وزن وجود دارد. پس از این زمان در ۹/۲ درصد کاهش وزن ثابت می ماند. در این حالت محتویات روده ۱ درصد وزن زنده را تشکیل می دهند، در نتیجه منع مصرف دان ۴ تا ۵ ساعت قبل از کشتار به نظر مطلوب می آید.
▪ بر روی وزن لاشه
کاهش وزن لاشه به همراه احشاء خوراکی بین ۰ تا ۲۸ ساعت اول حدودا" ۲/۰ درصد در هر ساعت و بدون احشاء خوراکی ۱۷/۰ درصد در هر ساعت است.
▪ بر روی وزن روده ها
کاهش وزن روده حدود ۱/۰ درصد در هر ساعت است. در صورتیکه مدت زمان منع مصرف دان خیلی زیاد باشد وزن لاشه در هر ساعت ۲/۰ درصد کاهش می یابد.
● اثر حمل ونقل به کشتارگاه و مدت زمان انتظار در کشتارگاه بر وزن لاشه
کاهش وزن در هر ساعت ۲/۰ درصد وزن زنده است. تأخیر در فاصله زمانی وزن کشی طیور تا هنگام کشتار بر وزن لاشه را به همراه احشاء خوراکی ۲/۰ درصد و بدون احشاء خوراکی ۱۷/۰ درصد کاهش می دهد. تحقیقات سایر محققین این اعداد را اندکی کمتر نشان می دهد.
● کشتار و کیفیت لاشه
برخی عوامل کاهش دهنده کیفیت لاشه طیور هستند و علل آن به شرح زیر است :
▪ تاول :
معمولا" در اثر کیفیت بد بستر و حرارت ناشی از بستر رخ می دهد
▪ تاول سینه :
به علت کاهش وزن بر اثر تراکم بیش از حد در هرمتر مربع، بستر تخته شده و عدم کفایت مواد معدنی در استخوان ها رخ می دهد.
▪ پارگی پوست :
معمولا" در اثر پرکنی نادرست ( تنظیم نبودن انگشتی های پرکن ) و مصرف بعضی داروهای یونوفور رخ می دهد.
▪ کبودی :
هنگام گرفتن طیور، آویزان کردن آنها از زنجیر خط کشتار و عدم کفایت مواد معدنی در استخوان ها رخ می دهد.
▪ شکستگی :
به علت بی دقتی درگرفتن طیور و حمل آنها ،عصبی بودن بیش از حد پرنده در موقع اعمال بی حسی و تنظیم نبودن دستگاه پرکنی طیور در کشتارگاه رخ می دهد.
▪ قرمزی بال :
در اثر کم بودن زمان تخلیه خون بدن ( ۸۰ ثانیه ) و یا گرفتن بالها اتفاق می افتد.
▪ عضلات سیاهرنگ :
معمولا" در هنگام استفاده از جریان برق قوی و در موقع بی حس کردن ، عضلات تیره می شوند ( PH گوشت پس از مرگ به شدت بالا می رود و در محدوده بازی قرار می گیرد.)
▪ خونریزی و شکستگی بالها :
به علت عدم دقت لازم در گرفتن طیور و یا عدم تنظیم دستگاههای بی حس کننده در کشتارگاه رخ می دهد.
● کیفیت رنگ گوشت طیور
PH گوشت بعد از کشتار نشان دهنده کیفیت آن است ،در PH بالا گوشت تیره و خشک می گردد. در این مورد استرس ناشی از حمل و نقل نیز عامل مؤثری در کیفیت است. در PHپایین گوشت ظاهری رنگ پریده و مرطوب دارد که آنهم به علت استرس هنگام کشتار می باشد. بی حس کردن طیور قبل از کشتار نقش مهمی در خون گیری و رنگ گوشت دارد. همچنین شدت برق مورد استفاده و مدت زمان بی حسی نیز مهم است . جریان برق بیش از ۸۰ ولت ، کیفیت خونریزی را کاهش می دهد وطولانی بودن زمان بی حسی رنگ گوشت را تیره می کند.استفاده از ویتامین E در طی زمان پرورش ، زمان ماندگاری گوشت را بیشتر می کند.
منبع : موسسه مرغداری ایران


همچنین مشاهده کنید