وزوز گوش Tinitus

وزوز گوش احساس صدا در نبود محرک شنوایی است. وزوز گوش ممکن است شامل صدایی خالص یا مرکب، بم یا زیر، مداوم یا ضربانی باشد. ممکن است بصورت وزوز، خرخر، غرش، تق تق، صدای هیس باشد. وزوز گوش یک علامت است، نه یک بیماری و علت آن تاکنون نا شناخته باقی مانده است.
وزوز گوش بین سنین ۷۰-۴۰ سالگی شایعتر است و شیوع آن در زن و مرد هر دو مساوی است.
وزوز گوش را می توان به دو دسته کلی عینی و ذهنی تقسیم نمود :
الف ) وزوز گوش عینی توسط فرد معاینه کننده در زمان سمع مجاری گوش، یا اطراف آن با گوشی شنیده می شود و علل آن عبارتند از: اختلالات عروقی مثل گلوموس تمپانیک، مشکلات شیپور استاش، اختلالات عضلانی و نقص در دستگاه عصبی مرکزی است.
ب ) وزوز گوش ذهنی که شایع تر از نوع عینی است علل زیادی دارد :
۱- علل گوشی، مثل پیر گوشی، کاهش شنوایی ناشی از صدا، بیماری منییرز، اتواسکلروز، فشردگی جرم گوش، عفونت گوش خارجی، جسم خارجی در گوش، یا تومورنورینوم اکوستیک.
۲- علل متابولیک، مثل پرکاری تیروئید، کم کاری تیروئید، تری گلیسیرید بالا، کمبود ویتامین A و B، دیابت مهار نشده .
۳- علل عصبی، مثل شکستگی قاعده جمجمه، آسیب whiplash (در واقع آسیب ناشی از رفت و برگشت ناگهانی سر وگردن در تروما که باعث آسیب به عروق و اعصاب گردنی می شود)، مولتی پل اسکلروز (MS) و مننژیت.
۴- علل دارویی مثل آسپیرین، داروهای ضد التهابیِ غیر استروئیدی، مثل (ایبوپروفن، ایندومتاسین)، ضد افسردگی های هتروسیکلیک مثل آمی تریپتیلین، ترازودون، داروهای دیورتیک مثل فورسماید، داروهای ضد سرطان، فلزات سنگین، کنین، ضد بارداری خوراکی، پروپرانولول، کافئین، الکل، کوکائین، ماری جوآنا.
۵- علل روانی مثل افسردگی، اضطراب.
۶- علل مربوط به اختلالات مفصل تمپورومندیبولار فک.
وزوز گوش یک علامت است، نه یک بیماری و علت آن تاکنون نا شناخته باقی مانده است.
- ارزیابی تشخیص
برای تشخیص، شرح حال و معاینه بالینی کامل ضروری است و سپس برای تکمیل ارزیابی، لازم است آزمونهای عملکرد شنوایی، آزمونهای عملکرد مخچه و معاینه استاندارد اعصاب مغزی و لمس و سمع و گردن انجام شود. آزمایشات آنالیز خون جهت بررسی تیروئید، شمارش کامل سلولهای خونی، وضعیت چربی خون انجام شود.
اقدامات دیگر تشخیص، مثل استفاده از عکس برداری، سی تی اسکن، ام.آر.آی جهت تکمیل بررسی تشخیص در موارد لازم است.
- درمان
با توجه به علل مختلف، وزوز گوش در حال حاضر درمان قطعی مشخص نیست و هدف درمان بر مهار وزوز گوش متمرکز شده است. پیشگیری شامل محدود کردن مواجهه با صدا، و قطع دارویی که ممکن است در ایجاد وزوز گوش موثر باشد و کنترل ناهنجاری های متابولیکی و تغذیه ای مهم است.
اجتناب از خوردن شکلات، قهوه، چای و سیگار مؤثر است. بیمار همچنین می تواند از روشهای خانگیِ ماسکه کردن، مثل صدای ملایم و ثابت تلویزیون یا رادیو در شب استفاده نماید که در بهبود وضعیت مؤثر است. درمان دارویی در مواردی که جزء روانی بیماری زیاد است، از داروهای آرامبخش می توان استفاده نمود.در موارد دیگر می توان از زایلوکائین، والپروئات سدیم، ویتامین ها، اسید نیکوتینیک، روی، آنتی هیستامین، بلوکرهای کانال کلسیم و شل کننده های عضلانی استفاده نمود.
در موارد دیگر می‌توان از برخی وسایل از جمله سمعک، ماسکه کننده وزوز گوش، یا ترکیبی از هر دو استفاده نمود.

زهرا الیاری

منبع : روزنامه جوان