چند توصیه مهم به والدینی که به آینده ی فرزند نوجوان خود اهمیت می دهند.

نوجوانی، مرحله ای خاص از زندگی است كه بر جنبه های گوناگون جسمی و روحی فرد تأثیر می گذارد. نوجوان در این سن، علاقه ای ندارد كه جزییات زندگی و كارهای روزمره اش را برای والدین تعریف كند و دوست دارد مستقل باشد، البته این مسائل در سنین نوجوانی یعنی بین ۱۳ تا ۱۹ سالگی طبیعی است. گاهی این طرز رفتار آنها و میل به تنها بودن ، والدین را عصبی و تا حدی نگران می كند. والدین باید بدانند چگونه در عین ارتباط با فرزندانشان در سنین نوجوانی به حریم آنها تجاوز نكنند.
متخصصان روان شناسی می گویند والدین باید بیاموزند كه چگونه رفتار كنند تا فرزندان مایل باشند با آنها صحبت و گفتگو كنند و چگونه حرف دل نوجوانان را بشنوند. پدر و مادرها باید بدانند افراد در سنین نوجوانی بیشتر به دوستانشان اعتماد دارند تا به اعضای خانواده و این یكی از مراحل طبیعی در روند رشد است، پس باید به راههایی متوسل شد كه والدین بدون تجسس و كنجكاوی بیش از حد در امور نوجوانان بدانند در زندگی آنها چه می گذرد. در غیر این صورت اگر بخواهند همواره از بالا به نوجوان نگاه كنند و برای مثال بپرسند «كجا می روی؟» پاسخ خواهند شنید كه «هیچ جا» یا بپرسند «چه می كنی؟» ، می شنوند «هیچ كار» و گاهی نیز از این پرسش و پاسخهای بی نتیجه عصبی و خسته می شوند.
متخصصانی كه سالها روی رفتار با نوجوانان تحقیق و كار كرده اند، چند راهكار را برای این مسئله ارائه كرده اند كه با كمك آنها شما والدین می توانید بدون ایجاد تنش و درگیری در خانواده از اوضاع و احوال فرزندانتان آگاه شوید:
اول این كه بكوشید بزرگسالان بیشتری را وارد زندگی نوجوانان كنید. هر چه محیط اطراف نوجوانان را بهتر بشناسید و با آموزگار، مربی ورزش، والدین دوستان فرزندتان و ... بیشتر آشنا باشید، بهتر می توانید از كارهای او آگاه شوید.
آنها می توانند مسائل و بحران هایی كه نوجوانتان با آنها روبه روست، به اطلاع شما برسانند. با وجود این كه ممكن است فرزندتان به شما اجازه ندهد به عنوان یك مدیر و ارشد كارهای او را كنترل و تنظیم كنید، اما همچنان به وجود افراد بزرگسال در زندگی خود نیازمند است. او ممكن است هر كسی را غیر از شما بپذیرد، زیرا احساس می كند به این ترتیب، آسیب كمتری به استقلال او وارد می شود.
دوم این كه، برخی اوقات، او را در مسیر مدرسه یا هر جای دیگری كه می خواهد برود، همراهی كنید. خودرو یكی از مكانهای حساس در سنین نوجوانی است كه بعضی روان شناسان آن را "میز شام دوران نوجوانی" می نامند؛ برای مثال اگر فرزند شما و دوستانش قصد دارند خرید بروند، پیشنهاد كنید حاضرید آنها را برسانید. با توجه به این كه در سنین نوجوانی، همه چیز برای فرد اهمیت دارد یعنی این كه فلانی چه كسی را دوست دارد، چه كسی مشكل دارد، چه كسی از دست مادرش عصبانی است و مسائلی از این قبیل. وقتی نوجوانان با یكدیگر هستند به راحتی درباره همه چیز صحبت می كنند و شما می توانید در جریان كارها قرار بگیرید.
اگر درباره مسئله ای نگران شدید، سعی كنید در فرصتی مناسب به آن بپردازید. می توانید حتی از طریق فرد دیگری، به طور غیر مستقیم آن را پیگیری كنید. وقتی در جمع نوجوان و دوستانش هستید، بكوشید بیشتر سكوت كنید و اجازه دهید آنها صحبت كنند. در ضمن شاید برایتان جالب باشد بدانید بسیاری از صحبت هایی كه در منزل مطرح نمی شود در خودرو بیان می شود، چرا؟ چون خودرو، جای مناسبی است برای این كه افراد رودررو قرار بگیرند. پس بسیاری از مطالبی كه نوجوان نمی تواند در منزل یا جای دیگر با والدین خود در میان بگذارد، در خودرو مطرح می شود. بسیاری از والدین معتقدند خودرو بهترین مكان برای گفتگو با نوجوانان است.
سوم ؛ مكانهایی را برای گفتگو با نوجوان انتخاب كنید كه زمینه را برای بیان احساسات آماده كنند؛ برای مثال وقتی با نوجوان خود به كافی شاپ، رستوران یا پارك بروید، زمینه گفتگو خود به خود فراهم می شود و بدون هیچ مزاحمتی می توانید درباره كارهای مختلف با یكدیگر صحبت كنید و نگران سكوت ایجاد شده در لحظات اول هم نباشید، زیرا به طور قطع پس از سكوتی كوتاه، نوجوان شروع به صحبت خواهد كرد.
چهارم؛ سعی كنید صحبتهای شما به آنها حالت تدافعی ندهد. بكوشید موضوعات و عناوینی را انتخاب كنید و در آن خصوص با نوجوان به تبادل اطلاعات بپردازید نه این كه انگشت اشاره تان به سمت او باشد؛ برای مثال به جای این كه از فرزند نوجوانتان بپرسید كه «آیا تا به حال سیگار كشیده ای؟» می توانید درباره این كه در جایی خوانده اید شمار نوجوانانی كه سیگار می كشند رو به افزایش است با او صحبت كنید و بخواهید او نیز نظرش را بدهد.
پنجم؛ به رفتارهای غیر كلامی نوجوان توجه كنید. به خاطر داشته باشید كه لزوماً همه اطلاعات از طریق صحبت و یا پرسش و پاسخ به دست نمی آید. پس به رفتارها و حركاتی كه او می كند، دقت كنید.
گاهی اوقات وقتی نوجوان طوری رفتار می كند كه انگار ناراحت یا عصبانی است یا دلش می خواهد تنها باشد و فقط كنار دوستانش احساس راحتی می كند، پیامی در این رفتار است كه شما باید آن را دریابید و آن هم این كه «الان زمان مناسبی برای گفتگو با او نیست، زیرا او آمادگی لازم را ندارد» پس در چنین شرایطی سعی نكنید كه مرتب از او بپرسید و علت ناراحتی اش را جویا شوید.
از طرفی وقتی هم می خواهد با شما تلویزیون ببیند یا سعی می كند همه اعضای خانواده غیر از شما از منزل بیرون بروند، یعنی آمادگی لازم را برای صحبت و بیان افكارش با شما را دارد و می خواهد با او گفتگو كنید.

منبع : تبیان