تأثیر تشخیص ام اس در زندگی افراد

وقتی بیماری ام اس در فردی تشخیص داده می‌شود بدین معنی است كه بیمار و خانواده اش باید بطور ناگهانی خود را با یك زندگی همراه با یك بیماری مزمن، ناتوان كننده و كاملاً غیرقابل پیش بینی هماهنگ كنند.افراد مختلف وقتی كه می شنوند كه دچار بیماری ام اس شده اند واكنش های متفاوتی ارائه می كنند. بعضی از بیماران در چنین مواقعی برای خودشان احساس تأسف می كنند، بعضی ها با عصبانیت از كوره در می روند، بعضی ها ترس سراسر وجودشان را فرا می گیرد و بعضی ها نیز دچار افسردگی شدیدی می شوند زیرا می پندارند كه دچار یك بیماری خطرناك شده اند كه تا آخر عمر همراه آنان خواهد بود. خانواده های این بیماران نیز از فهمیدن اینكه یكی از اعضاء خانواده دچار این بیماری شده است در رنج خواهد بود واكنش اطرافیان بیمار نیز در چگونگی برخورد با این بیماری می تواند بسیار متفاوت باشد.
احساس ترحم، ناراحت شدن و حتی تنفر، از واكنش های شایعی هستند كه اطرافیان بیمار، چه دوستان و چه اعضا خانواده ممكن است در مواجه شدن با چنین بیمارانی از خود نشان دهند.
اغلب اعضاء خانواده، در برابر بیماران مبتلا به ام اس بی حوصله می شوند زیرا بسیاری از علایم این بیماری مثل تار شدن چشم ها و درد از نظر آنها قابل مشاهده نبوده و ممكن است به نظر بی آید كه بیمار فقط تصور این مشكلات را دارد و در حال تمارض می باشد. گاهی اوقات تغییرات شناختی كه در بیماران مبتلا به ام اس ایجاد می شود ممكن است منجر به اختلالاتی در به یاد آوردن اسم چیزها، قرار های ملاقات و كارهای روزمره شود. كسانی كه مشكلات این بیماری را درك نمی كنند، چه اعضا خانواده و چه دوستان یا همكاران فرد بیمار، ممكن است از این فراموشی های بیمار دچار ناراحتی و دلخوری شوند. این رنجش و دلخوری ها به نوبه خود می تواند سبب عصبانیت بیمار شده و او را بیشتر از اطرافیانش منزوی و دور نماید.
گاهی اوقات استرس هایی كه در هنگام تشخیص این بیماری وجود دارد به قدری شدید می باشد كه افراد اصلان از اینكه چنین بیماریی رخ داده است انكار می كنند. از نظر متخصصین، انكار بیماری از طرف بیماران، روش خوبی برای مقابله با بیماری نمی باشد و در واقع می تواند بسیار خطرناك هم باشد زیار باعث می شود كه بیمار به دنبال درمان بیماری اش نرود.بعضی از بیماران بعد از اینكه تشخیص داده شد كه آنها به بیماری ام اس مبتلا هستند احساس راحت تری می كنند زیرا بعد از مدتها كه به دنبال علت وجود مشكلاتشان می گردند بالاخره می فهمند كه چه بیماری ای دارند. آنها از اینكه به مدت طولانی از این دكتر به آن دكتر بروند و هیچكدام نیز به تشخیص نرسند خسته می شوند و حالا كه می دانند به چه بیماری ای مبتلا شده اند بطور عجیبی خیالشان راحت می شود.
پزشكان و گروههای حمایتی ام اس تمام تلاش خود را می كنند تا به بیماران كمك نمایند تا افكار منفی را از خود دور نموده و یك زندگی خوب را در پیش بگیرند. ایجاد یك روحیه مثبت، عامل مهمی در كنار آمدن با ام اس می باشد. به غیر از اینكه ارتباط بین بیمار و پزشك باید ارتباط خوبی باشد، متخصصین می گویند كه تقویت ارتباطات شخصی بیمار می تواند به كنار آمدن راحت تر با بیماری كمك نماید. این ارتباطات شامل ارتباط با والدین، همسر، فرزندان، سایر افراد خانواده و دوستان، باعث می شود كه بیمار در وضعیت بهتری قرار بگیرد.

منبع : پایگاه الکترونیکی خدمات پزشکی ایران