گاوزبان Borage

برگ‌های این گیاه ساده و پوشیده از تارهای خشن است‌. گل‌های آن به رنگ آبی‌، سفید، بنفش و آبی می‌باشد‌.
گاو زبان احتمالاً از شمال آفریقا به نواحی دیگر راه یافته و امروزه در منطقه مدیترانه، نواحی شمال آفریقا و قسمت‌هائی از خاورمیانه می‌روید‌. گل‌، برگ و سرشاخه‌های گل‌دار آن به مصرف داروئی می‌رسد‌.

تركیبات شیمیائی:
گل گاو زبان و برگ‌های آن دارای لعاب فراوان است‌. این گیاه دارای نیترات پتاسیم‌، رزین‌ها و مالات كلسیم‌، منگنز‌، منیزیوم‌، اسید فسفریك و آلانتوئین می‌باشد‌.

خواص داروئی:
گاو زبان از نظر طب قدیم ایران سرد است.
۱) گل گاو‌زبان و برگ‌های آن تصفیه كننده خون است.
۲) آرام‌كننده اعصاب است.
۳) عرق‌آور است.
۴) ادرار‌آو‌ر است.
۵) كلیه‌ها را تقویت می‌كند.
۶) سرماخوردگی را برطرف می‌كند.
۷) برای از بین بردن سرفه از دم‌كرده گل گاو زبان استفاده كنید.
۸) در درمان برونشیت مؤثر است.
۹) بی‌اختیاری دفع ادرار را درمان می‌كند.
۱۰) التهاب‌ و ورم كلیه را درمان می‌كند.
۱۱) در درمان بیماری سرخك و مخملك مفید است.
۱۲) ضماد برگ‌های گاو‌زبان برای رفع ورم مؤثر است.
۱۳) برگ‌های گاوزبان را بپزید و مانند اسفناج از آن استفاده كنید.
۱۴) برگ‌های تازه گل گاو‌زبان دارای مقدار زیادی ویتامین C می‌باشد و در بعضی از كشورها آن را داخل سالاد می‌ریزند.

مضرات:
گاوزبان به‌علت داشتن آلكالوئید برای زنان حامله و كودكان مضر است.

منبع : انجمن درمانگران ایران