راه حل های عملی برای ترافیک شهرهای بزرگ

گزارش موسسه حمل و نقل همچنین می افزاید: «در بیشتر ساعات روز، ترافیك سنگینی در شهرها وجود دارد و این مسئله باعث تاخیر در سفرهای درون شهری می شود.»
پژوهشگران با استناد به اطلاعات مربوط به سالهای ۱۹۸۲ تا ۲۰۰۳ وضعیت بدتر ترافیك را در ایالات متحده مورد بررسی قرار دادند. آنها دریافتند كه تعداد شهرهایی كه در آنها هر مسافر شهری بیش از ۲۰ ساعت در ترافیك گرفتار می شود از ۵ شهر در سال ۱۹۸۲ به ۵۱ شهر در ۲۰۰۳ رسیده است. از جمله شهرهایی كه در این سال به فهرست پیوسته اند، می توان به چارلستون در كارولینای جنوبی، نیوهیون دركانتیكات، سالت لیك سیتی و سینسیناتی اشاره كرد.
مسافران شهری در سال ۱۹۸۲ به طور متوسط با ۱۶ ساعت تاخیر در سال مواجه بودند، در حالی كه این تاخیر در ۲۰۰۳ به ۴۷ ساعت رسید.
بنا به گزارش سالانه موسسه فوق الذكر ، با وجود رشد بسیار كند اقتصاد در دو سال گذشته، ترافیك باعث ۷/۳ میلیارد ساعت تاخیر در سفرهای شهری و به هدر رفتن ۳/۲ میلیارد گالن سوخت شده است. این ارقام در سال ۲۰۰۲ معادل ۷۹ میلیون ساعت و ۶۹ میلیون گالن بوده است. ضرری كه ترافیك در ۸۵ ناحیه شهری در ایالات متحده به وجود می آورد جمعا ۱/۶۳ میلیارد دلار تخمین زده می شود.
یكی از محققان این گزارش می گوید: «در حالی كه شاهد رشد اقتصادی نسبتا كندی هستیم، اما میزان ترافیك افزایش پیدا كرده است. وضعیت حتی در شهرهای كوچكتر نیز بدتر شده است و اگر قیمت كنونی سوخت را در نظر بگیریم به رقمی معادل ۶۵ میلیارد دلار خواهیم رسید.»
آلن پیسارسكی، نویسنده مقاله رفت و آمد شهری در آمریكا می گوید كه ترافیك در بعضی از شهرهای مورد مطالعه بیشتر شده است اما وی دلیل این مسئله را اقتصاد ضعیف می داند. او اظهار می دارد: «البته من امیدوارم این مسئله راه حل دیگری نیز داشته باشد اما به نظر می رسد پیام بزرگ این معضل این است كه باید همه را بیكار كنیم تا مشكل ترافیك حل شود.»
مدیریت ترافیك
پروژه های عظیم حمل و نقل كه می توانند باعث كاهش ترافیك شوند حداقل ۱۰ تا ۱۵ سال زمان می برند تا به بهره برداری برسند. بنابراین شهرها باید روش متعادل تری را در پیش بگیرند. به این معنی كه ضمن طراحی پروژه های بزرگ و دراز مدت باید اقدامات سریعی نیز برای كاهش ترافیك انجام شود و این مسئله با مدیریت بهتر ترافیك صورت می گیرد.
بنا به آمار همین گزارش، با شیوه های مدیریت ترافیك در سال ۲۰۰۳ از هدر رفتن ۳۳۶ میلیارد ساعت و ۶/۵ میلیارد دلار جلوگیری شد. از جمله این شیوه ها می توان به ورودی های ویژه بزرگراه ها برای كنترل حجم ترافیك ورودی به بزرگراه ها، علائم راهنمایی، آرام كردن بار ترافیكی و كاهش میزان برخوردها و برنامه های مدیریت تصادفات مربوط به ترافیك اشاره كرد. (مدیریتی كه عمدتا مربوط به مدیریت مشكلات ناشی از اتفاقات و تصادفات ترافیك های سنگین و خرابی جاده و نقص خودروها می شود.)
شهر سیاتل در ایالت واشنگتن یكی از موفق ترین برنامه ها را در زمینه مدیریت تصادفات راه های شهری اجرا كرده است.
در یك روز پر ترافیك حدود ساعت ۱۱ صبح یك تانكر حامل ۳۲۰۰ گالن قیر داغ دچار سانحه و واژگون شد و لایه های قیر داغ را روی هر ۴ باند شمالی بزرگراه ریخت. در پی این حادثه، گروه ویژه تصادفات ایالت واشنگتن وارد عمل شد و با هماهنگی با مقامات ایالتی و با تشكیل یك مركز فرماندهی، بزرگراه را بستند و به دنبال وسایل مورد
نیاز فرستادند تا تانكر را برگردانند و قیرها ر ا از روی جاده پاك كنند. آنها با علائم هشدار دهنده متنوع و فراوان و توسط رادیو و سایر رسانه ها به رانندگان در مورد قیر روی جاده هشدار دادند، همچنین با ماموران آتش نشانی سیاتل هماهنگ كردند تا با اسپری آب، قیر روی جاده را پاك كنند.
علائم راهنما و زمانبندی چراغ های راهنمایی طوری تغییر كردند كه بار ترافیكی به خیابان های اطراف هدایت شد. به این ترتیب حادثه ۱۲ آوریل كه می توانست تبدیل به یك فاجعه شود به خوبی مدیریت شد و تا ساعت ۲:۱۵ بعد از ظهر باند شمالی بزرگراه مجددا باز شد. تام لنتز نیز كه یكی از مقامات وزارت راه و ترابری در ایالت واشنگتن است اظهار می دارد كه «هماهنگی ها بسیار خوب صورت گرفت و همه چیز خیلی خوب پیش رفت.»
مشخص شده است كه بیش از ۵۰ درصد ترافیك های سنگین بزرگراه های شهری به دلیل تصادفات یا نقص خودروها و سایر حوادثی است كه ترافیك را كند می كنند. هدف اینگونه گروه ها كاهش زمانی است كه طی آن این حوادث باعث ایجاد ترافیك می شوند.
گشت های ویژه
به گفته همین مقام وزارتخانه، تعداد افراد این گروه از ۵ نفر، به ۲۰ نفر در سال ۲۰۰۲ رسید. وی می گوید : «ما گشت هایی در ساعات شلوغ رفت و آمد در صبح و بعد از ظهر داریم و چند گشت دیگر نیز در ساعات دیگر روز و ایام تعطیل به گشت زنی مشغولند. ماموریت آنها گشت زنی در حوزه های خود است و اگر وسیله ای دچار مشكل شده یا تصادفی اتفاق بیفتد این گشت ها به كمك رسانی می پردازند و سعی می كنند تا در اسرع وقت راه را باز كنند.
اعضای این گروه همگی به بی سیم مجهز هستند و ۳۵۰ تلویزیون مدار بسته نیز در مركز مدیریت ترافیك وجود دارد. همچنین علائم راهنمایی متعددی برای هشدار به رانندگان در مورد حوادث بزرگراه در اختیار آنهاست. این گروه با هماهنگی گشت ایالتی عمل می كند.
یك مقام دیگر وزارتخانه می گوید: امروز همه می دانند كه پشتیبانی پس از حادثه چقدر می تواند كارساز باشد. تلاش ما بر این نكته متمركز است كه راه در اسرع وقت باز شود. هدف این گروه كاهش زمانی كه هر تصادف به خود اختصاص می دهد حداكثر ۹۰ دقیقه است. در مطالعه ای كه سال گذشته صورت گرفت مشخص شد كه زمان انتظار پس از حادثه، چه حوادث مرگبار و چه حوادث جزئی كاهش یافته است. وی می گوید: شعار این گروه «پاكسازی راه ها و كمك به رانندگان» است و ما این شعار را خیلی جدی گرفته ایم.
مترجم: آرش صوفی وند
منبع: یو . اس . ای تودی

منبع : روزنامه کیهان