بررسی دو ابر اتومبیل ایتالیائی

برای این گروه، در اختیار داشتن یک سوپراسپرت ایتالیائی به مراتب جذاب‌تر از تماشای کشور سازندهٔ این خودرو ها است. البته برآورده کردن چنین آرزوئی به مرابت گران‌تر از سفر به ایتالیا است. امروز با سوپر اتومبیل ایتالیائی آشنا می‌شوید که از شنیدن رکوردهای آن، چشمانتان گرد می‌شود. لامبور گینی مورچیلاگو به‌قدر کافی مشهور است اما اعجوبهٔ بعدی، کمی ناآشنا است؛ پاگانی زوندا ستارهٔ جدید دنیای خودروسازی ایتالیا، به معرفی بیشتری نیاز دارد. لامبورگینی مدت‌ها است که در هشت مایلی مرز شمالی مودنا - زادگاه فراری - به تولید اتومبیل اقدام می‌کند و پاگانی نیز جنوب شرقی مودنا را برای تولید انتخاب کرده است.

پاگانی زوندا
هوراچیو پاگانی در سال ۱۹۸۲ از آرژانتین به ایتالیا آمد. در نگاه اول به‌نظر نمی‌آمد که سرمایهٔ زیادی داشته باشد؛ اما در کیف او یک نامهٔ گرانبهائی بود. نامه‌ای با دست‌خط رانندهٔ کبیر آرژانتین، فاتح ۵ دوره فرمول یک؛ یعنی خوان مانوئل فانگیو. پاگانی، نامه فانگیو را برای مدیران لامبورگینی برد و آنها را در جریان فعالیت تخصصی اثر گذاشت. چیزی نگذشت که پاگانی به‌عنوان سرپرست واحد کامپوزیت در لامبورگینی مشغول به‌کار شد. سال ۱۹۸۸، پاگانی برای عملی کردن ایده‌ای قدیمی دست به‌کار شد. وی قصد داشت سوپر اسپرتی تمام عیار به نام ”فانگیو“ بسازد. او در سال ۱۹۹۱، لامبورگینی را ترک کرد و به کار خود یعنی تجارت مواد کامپوزیتی ادامه داد. وقتی خوان مانوئل فانگیو در سال ۱۹۹۵ درگذشت هنوز ایده‌های هوراچیو پاگانی، رنگ واقعیت به خود نگرفته بودند. پس از مدتی او نام زوندا (Zonda) را برای پروژه برگزید. زوندا همان باد گرمسیری است که از دامنه‌های شرقی رشته‌کوه آند به سمت غرب می‌وزد. بالاخره هواچیو پاگانی مدل اولیهٔ زوندا را در سال ۱۹۹۹ در نمایشگاه اتومبیل ژنو به نمایش گذاشت. او نظرات کارشناسان و بازدیدکنندگان را جمع‌آوری کرد و مجدداً زوندا را در نمایشگاه ژنو ۲۰۰۳ معرفی کرد. این‌بار شکل نهائی زوندا، توجه بیشتری را به خود جلب کرد. نمونهٔ مورد آزمایش امروز همچنین اتومبیل ساخته شده از میان ۴۰ دستگاه زوندای تولید در سال ۲۰۰۴ است و برای جولان دادن در جاده‌ها اشتیاق فراوانی را از خود نشان می‌دهد. پاگانی برای ساخت هر دستگاه زوندا، چیزی در حدود هشت ماه وقت صرف می‌کند. مونتاژ دقیق قطعات کامپوزیتی بدنهٔ زوندا، به دستور هوراچیو پاگانی با دقت و وسواس کم‌نظیری انجام می‌گیرد و نتیجه هم شگفت‌انگیز است. قطعات ساخته شده با فیبر کردن نیز درست در چنین وضعیت بر روی هم چیده می‌شوند.

برای شناختن بیشتر زوندا، باید بدانیم:
- سوار شدن به زوندا به نسبت بقیهٔ اتومبیل‌های سوپر اسپرت، آسان و درها به شیوهٔ مناسبی باز و بسته می‌شوند. با فشردن کلید، موتور غول‌پیکر زوندا با صدای پرطنینی روشن می‌شود. یک موتور ۳/۷ لیتری دوازده سیلندر ساختهٔ کمپانی آلمانی AMG که قدرت فوق‌العاده‌ای دارد و صدائی شبیه به غرش نعرهٔ گاوی خشمگین از خود آزاد می‌کند. مقایسهٔ صدای برخاسته از زوندا لامبورگینی مورچیلاگو هیجان‌انگیز است. صدای لامبورگینی مردانه‌تر و بم است، اما صدایزوندا طنین گوشنوازی دارد.
- در کنار فرمان زوندا، پدال ویژه‌ای برای تعویض دنده‌ها وجود دارد که با حرکت انگشتان عمل می‌کند، مشابه چیزی که در اتومبیل‌های فرمول یک مشاهده می‌شود. البته قرار است یک گیربکس شش‌سرعته‌دستی نیز برای مشتریان سختگیر در نظر گرفته شود. به هر حال گیربکس فعلی عملکرد سریع و دقیقی دارد. ضریب دنده‌های شش‌گانهٔ گیربکس نیز به خوبی انتخاب شده‌اند، به گونه‌ای که نیروی موتور کمتر هدر می‌رود.
- وزن سبک زوندا (۱۲۷۸ کیلوگرم) کمک زیادی به شتابگیری سریع آن می‌کند. رژیم لاغری زوندا علاوه بر بدنهٔ کامپوزیتی آن شامل قسمت‌هائی از شاسی هم می‌شود که از کربن فیبری ساخته شده است. شاسی ترکیبی کربنی - فولادی زوندا، به خوبی جایگیری شده و روی رینگ‌های ۱۹ اینچی، عملکرد خوبی دارد و فاصلهٔ بین محورهای آن مطلوب و مناسب است. درست است که زوندا با ۵۴۷ اسب بخار نیروی کمتری از مورچیلاگر تولید می‌کند اما در گشتاور موتور (تورک) جبران مافات می‌کند. در آزمایش شتابگیری صفر تا ۶۰ مایل، زوندا با ۱/۰ ثانیه کمتر از مورچیلاگو پیش می‌افتد.
در آزمایش سرعت نهائی نیز دو عامل مهم وجود دارد: یکی جرأت راننده‌ای که پیش روی زوندا می‌راند و دیگری جهت و سرعت باد محیط. زوندا از ۳۳۰ تا ۳۵۴ کیلومتر حداکثر سرعت متغیری دارد.
برای نگه داشتن این اتومبیل، چهار صفحهٔ دیسکی روی چهار چرخ انتخاب شده که قطر دیسک جلوئی ۱۴ اینچ و عقبی ۲/۱۳ اینچ است. تعجب نکنید زوندا برای توقف کامل آن هم از سرعت ۲۰۰ کیلومتر در ساعت، تنها به ۷/۴ ثانیه زمان نیاز دارد. با این حال اگر کسی مایل باشد دیسک‌های بزرگتر (۱۵ اینچی) نیز قابل سفارش است؛ اما شاهکار پاگانی در تولتید سقف این اتومبیل است که تنها ۱۱ پوند (۵ کیلوگرم) وزن دارد. سقف چهار تکه زوندا اصلاً به‌منظور سبکی و در عین حال مقاومت، طراحی شده است.
زوندا از نظر سبک طراحی نیز مورد توجه بسیاری قرار گرفته به گونه‌ای که دانشجویان رشتهٔ هنر و طراحی صنعتی از جمله علاقه‌مندان آن هستند. زوندا با همهٔ این امکانات قیمتی برابر ۵۹۷ هزار دلار دارد و بی‌دلیل نیست که تیراژ تولید آن، پائین است، زیرا هر کسی توان خرید آن را ندارد.

لامبورگینی مورچیلاگو
از بادهای گرم رشته‌کوه آند که بگذریم نوبت به گاو وحشی قهرمان می‌رسد. مورچیلاگو، گاو وحشی و غول پیکری که در قرن نوزدهم در کوردوبای اسپانیا ماتادورهای زیادی را مغلوب کرد و حالا در شکل خودروئی سرکش از لامبورگینی سر برآورده است. مورچیلاگوی آهنین، طراحی ”لوک‌دانکر“ و ”ولکه“ است و یکی از بهترین ساخته‌های لامبورگینی در تاریخ حیات او محسوب می‌شود.
در کنار زوندا است که می‌توان به ابهت مورچیلاگو پی برد.
لامبور گینی زردرنگ مانند گاو وحشی خرناس بلندی می‌کشد و آمادهٔ هرگونه نبردی است. مورچیلاگو به هیچ‌وجه اصل شوخی نیست و کافی است که کمی عصبانی شود تا رقیب مدعی در عرض چند ثانیه از آینهٔ داخل اتومبیل محو شود.
موچیلاگو را در زیر بهتر می‌شناسیم:
- ویژگی خاص مورچیلاگو نسبت به سایر ساخته‌های لامبورگینی، این است که بیش از پیش مجهز به امکانات تکنولوژیک شده است. در بروشور اهدائی لامبورگینی در مورد مورچیلاگو، نام چند سیستم فعال این خودرو به چشم می‌خورد و LIE (سیستم تزریق سوخت الکترونیکی)، VIS (سیستم مکش متغیر هوا)، VACS (سیستم ورودی هوای سرد و فشرده به موتور)، PMC (سیستم کنترل نیروی موتور)، GFA (مدیریت هوشمند ادوات الکترونیکی)، LDAS (سیستم تجزیه و تحلیل اطلاعات موتور)، DRP (سیستم کنترل‌کنندهٔ حرکت چرخ‌های عقب) و نیز ABS و TCS در بر می‌گیرد. علاوه بر این سیستم‌ها، باز هم در فهرست لامبورگینی، سیستم‌های دیگری هم دیده می‌شود. لامبورگینی به سیستم جدید در پدال‌ها مجهز است. اطلاعات مربوط به حرکت پاها و میزان فشاری که به پدل می‌آورند، از طریق حسگرها به موتور، سیستم ترمز و کلاژ ارسال می‌شود. در واقع پدال‌ها به‌صورت مستقیم به ادوات حرکتی اتومبیل متصل نیستند و به همین دلیل پدال‌ها، نرمتر و راحتر هستند.
- برخلاف زوندا، مورچیلاگو با چرخش کلید، روشن می‌شود. با فشردن پدال گاز، غرش سهمناکی از لولهٔ دوگانهٔ اگزوز، خارج می‌شود. سیلندرهای ۱۲گانه مورچیلاگو تا ۷۷۰۰ دور در دقیقه حرکت می‌کنند؛ اما تصور نکنید که می‌توانید تمام نیروی اتومبیل را در یک لحظه به چرخ‌ها وارد کنید. دیفرانسیل لامبورگینی به سیستمی مجهز است که نیرو را به‌صورت تصاعدی در اختیار چرخ‌ها قرار می‌دهد. چرخ‌های ۱۸ اینچی مورچیلاگو با لاستیک‌های پیرلی ویژه، چسبندگی فوق‌العاده‌ای به سطح جاده دارند و ضربه‌گیرها و سیستم تعلیق این اتومبیل نیز به خوبی ناهمواری‌های سطح خیابان را جذب می‌کند. در مجموع به‌نظر نمی‌آید که در اتومبیلی سوپراسپرت نشسته‌اید.
- داخل کابین، بسیار ساده و معمولی به‌نظر می‌رسد. شاید طراحان مورچیلاگو خواسته‌اند که هیچ چیزی حواس راننده را پرت نکند و نگاه او پیوسته رو به جلو باشد. گیربکس شش‌سرعته لامبورگینی مورچیلاگو بسیار هیجان‌انگیز است و اهرم تعویض دنده در فضای خاصی قرار گرفته که دنده‌های متفاوت کاملاً از هم جدا شده‌اند. فرمان سه شاخهٔ اسپرتی لامبورگینی چندان پرهیجان به‌نظر نمی‌رسد؛ اما شکل آن متناسب با سرعت‌های زیاد طراحی شده‌ است. پانل جلو هم ساده است. اطلاعات مربوط به دور موتور و سرعت و بقیهٔ اطلاعات، ساده و موجز است. صندلی‌ها بزرگ و راحت هستند و نحوهٔ قرار گرفتن روی آنها، نسبتاً آسان است. درها به‌صورت عمودی باز می‌شوند و ابهت بیشتری به مورچیلاگو می‌بخشند.
- برای تملک مورچیلاگو باید ۲۵۰/۳۱۹ دلار بپردازید. البته برای ورود این اتومبیل به هر کشوری باید حق گمرکی بالائی نیز پرداخت.
موتور ۲/۶ لیتری لامبورگینی ۵۸۹ اسب بخار، نیرو تولید می‌کند و ۴۷۰ نیوتن بر فوت مربع گشتاور آن است و هر چهار چرخ اتومبیل از نیروی موتور بهره می‌برند. سیستم دو دیفرانسیل دائم مورچیلاگو، تأثیر زیادی بر شتابگیری فوق‌العادهٔ آن دارد. مورچیلاگو فقط ۷/۳ ثانیه وقت لازم دارد تا از حالت سکون به سرعت ۱۰۰ کیلومتر در ساعت برسد. حتی تصور آن، لرزه بر اندام هر کسی می‌اندازد. دو ایتالیائی پس از یک آزمایش مفصل در عرض یک نیمروز به صاحبان آنها بازگردانده شدند. کارشناسان هر یک، نظرات متفاوتی در مورد این اتومبیل‌ها داشتند؛ اما در مجموع لامبور گینی در جمع‌آوری امتیازات نهائی بهتر عمل کرد و رتبهٔ بالاتر را به‌دست آورد. در واقع در پاگانی زوندا نیز ضعفی دیده نشد، بلکه بیشتر مغلوب اصالت و قدمت لامبورگینی شد. شاید تا چند سال دیگر زوندا نفس لامبورگینی را بگیرد.

منبع : خانواده سبز