چهار قدم بالاتر از آمونیو

چهار قدم بالاتر از میدان آمونیو در مرکز شهر آتن، نزدیك غروب، در كوچه ای قشنگ و آرام آن وسط روی صندلی ها سه،چهار نفری نشسته اند. میانگین سن شان 50 به بالا است. آن یكی شان كه خوش مشرب تر و مسلط به زبان انگلیسی است، مردی جا افتاده، با كت و شلوار و كروات است . عینك به چشم با لباس های روشن و سبیل های پر پشت. راستی اینجا چند كوچه بالاتر از میدان آمونیو و مركز شهر آتن است. قرار است ورزشكاران جانباز و معلول ما از روز شنبه هر روز افتخار آفرینی كنند. از پیر مرد می گفتم , آشنایی من با یك نگاه شروع شد و او از كارت روی گردنم فهمید كه ما نباید یونانی باشیم. چشمك زد، پیرمرد و من هم. خوب انگلیسی صحبت می كرد؛ اهل كجایید؟ معطل نكردم، سریع گفتم؛ ایران. چشمانش برقی زد و از جاپرید. سخت دست من را گرفت و فشار داد.از زبانش نام آشنایی شنیدم . چند بار تكرار كرد. باورم نشد اول , اینجا وسط اروپا، مگر می شود این پیرمرد بگوید.
Khomeini _ good man
به همین یك جمله بسنده نكرد. ادامه داد: ״ خمینی مرد بزرگی بود مرد خوبی بود. او مقابل امریكا ایستاد ما در یونان او را دوست داریم.״ خشكم زد از تعجب ، حس جالبی است. هم خوشحال بودم و هم متعجب از كلام پیرمرد. دستم را محكم زدم به دستش فكر می كنم حتی خبر اینكه الان می توانید به ایران برگردی هم نمی توانست این قدر خوشحالم كند.
این مرد یونانی در ناف اروپا سخن از امام خمینی (ره) می گوید. اتفاق عجیبی نیست؟
دوم- اصولا مردم یونان معروف به احساسات ضد امریكایی هستند. از هر 10 نفر حداقل 8 نفر از مردم نسبت به امریكا موضع منفی دارد. من این را از چند جا فهمیدم. هم از راننده های تاكسی پرسیدم ، هم از مغازه دارها ، هم از آنها كه در ورزشگاه المپیك هستند. ״مجید״ رستوران دار ایرانی هم همین را می گفت. اما حكایت یونان، شبیه اكثر كشورهای اروپایی است. دولت یونان برخلاف تفكر مردمش رابطه خوبی با امریكا دارد. در یونان 2 حزب اصلی وجود دارد سبزها و آبی ها .
آبی ها، یعنی صاحب فعلی قدرت، گرایش های راست لیبرالی دارند به آنها می گویند دست راستی ها . كاملا به دولت امریكا نزدیك هستند. دسته دوم ، یعنی سبزها گرایش های سوسیالیستی و چپ دارند. دست چپی ها هم چندان از امریكا بیزار نیستند. یعنی مجبورند این طور باشند.
جمع جبری چپ و راست در یونان مساوی با خواست نهایی مردم نیست ، متاسفانه.
سوم - بخش زیادی از ورزشكاران ما جانباز هستند ، نزدیك به 50 درصد . بخشی از بدن آنها در راهی معلول شده كه انتهای آن به آرمانهای بلند و مطهر فراوانی منتهی می شود.
عنایت الله پایش را از دست داده ، حسین چشم ندارد ، كاظم یك دست را فرشته ها برده اند آسمان ، حاج محمود به سختی با عصا راه می رود ، آقا غفور نصف صورتش را آتش زده اند. تا دلتان بخواهد می شود نوشت... بهتر است بنویسیم هكذا.
ای كاش این هایی كه گفتم پیش من بودند در چهار قدمی محله آمونیو و جملات آن مرد را می شنیدند. وقتی كه می گفت خمینی (ره ) مرد بزرگی است ، ای كاش . و دوباره ای كاش برای دولت یونان كه صدای مردمش را نمی شنود.