لک و پیس یا برص یا پیسی

بیماری است كه تمام نژادها را گرفتار می كند . میزان شیوع آن ۱% است و به نظر میرسد كه در هر دو جنس یكسان باشد . ۳۰ تا ۴۰ % افراد مبتلا سابقه فامیلی دارند و فاكتور ژنتیك در بروز آن تأثیر دارد .
علت آن ناشناخته است ولی به نظر می رسد كه یك اختلال در سیستم ایمنی و دفاعی بدن است كه برعلیه سلولهای سازنده رنگدانه های پوست پادتن ساخته می شود و یا براساس فرضیه دیگری آنها خود را تخریب می كنند .
در پوست مبتلا ، سلولهای رنگدانه ای و رنگدانه وجود ندارد .
از نظر علائم بالینی : در هر سنی دیده می شود ولی در نیمی از موارد قبل از ۲۰ سالگی است و به تدریج پیشرفت می كند . ضایعات كمرنگ در مناطقی از بدن قرار دارند كه در معرض آفتاب است ، یعنی روی صورت و پشت دستها و ضایعات بدون رنگدانه كه كاملا" بدون رنگ هستند یكی در مناطقی است كه اغلب پررنگ تر از سایر نواحی بدن هستند مثل صورت ، ناحیه زیربغل ، كشاله ران ، نوك پستان وناحیه تناسلی و دوم در مناطقی كه زیاد در معرض تماس یا ضربه قرار می گیرند ، یعنی پشت دست– پا – آرنج - زانوها و مچ پاها . ضایعات معمولا" قرینه هستند .
ضایعات پیسی بصورت مناطق سفید یا كمرنگ هستند كه كناره محدب دارند و بطور نامنظم بزرگ می شوند . موها معمولا“ از نظر رنگ طبیعی هستند ولی در ضایعات قدیمی سفید می شوند . گاهی كناره ضایعات پررنگ تر هستند .
از نظر درمانی ، امكانات درمانی زیر موجود می باشند :
۱- پسورالن كه بعد از استفاده بیمار در معرض آفتاب قرار می گیرد .
۲- استفاده از استروئیدهای موضعی .
ولی ۲ نكته بسیار مهم هستند كه یكی از نظر خودبیمار بوده و در مورد ضایعاتی است كه در معرض دید هستند كه می توان به كمك كرمهای پوشاننده این ضایعات را پوشاند .
و نكته دوم اینكه چون ضایعات بدون رنگدانه هستند و با توجه به نقش محافظت كننده ای كه رنگدانه ها بعهده دارند ، این اشخاص در معرض ابتلاء به عوارض ناشی از آفتاب هستند و لذا بیماران باید از كرمهای ضدآفتاب برای این نواحی مبتلا استفاده كنند .

منبع : واحد مرکزی خبر