قطب نمایی در بدن

▪ نقش نانوذرات مغناطیسی در دارورسانی هدفمند
محققان موفق شدند سامانه ای جدید از حامل های نانو برای دارورسانی ابداع كنند كه به دلیل وجود آهن در ساختار آن می توان از میدان مغناطیسی برای جهت دهی و ارسال آن به نواحی خاصی از بدن استفاده كرد. این فناوری از پتانسیل بالایی در درمان بیماری هایی همچون سرطان برخوردار است.
این روش جدید كه توسط محققان دانشگاه بوفالو توسعه یافته و گزارش آن اخیرا در مجله Molecular Pharmaceutics به چاپ رسیده است، از مزیت درمان فتودینامیك داروها بهره برده و از پتانسیل مناسبی در كاهش تجمع دارو در بافت های طبیعی برخوردار است.
با استفاده از این سامانه علاوه بر امكان دارورسانی دقیق به نواحی مورد نظر از بدن و در نتیجه كاهش عوارض جانبی ناشی از دارو، می توان انتقال داروها به درون سلول های هدف را نیز افزایش داد.
محققین فوق در طراحی این سامانه از میسل های پلیمری در ابعاد نانو كه به خوبی در آب پخش شده و از توانایی بالایی در حمل داروهای آب گریز برخوردارند، استفاده می كنند. علاوه بر دارو، نانوذرات اكسید آهن نیز در درون حامل های پلیمری محبوس شده و به این ترتیب نانوسامانه طراحی شده به میدان های مغناطیسی موجود در محیط اطراف خود پاسخ می دهد.
به گفته «پاراس پراساد»، رئیس انستیتو لیزر، فتون و بیوفتون دانشگاه بوفالو، روش فوق ترفندی جدید برای افزایش دارو رسانی به درون سلول ها است. وی در ادامه گفت: «میدان مغناطیسی خارجی همانند یك نوع كنترل از راه دور عمل كرده و حامل های نانوی طراحی شده را به سمت ناحیه هدف در كشت سلول هدایت می كند.» در آزمایش های طراحی شده ورود حامل های نانو به درون سلول های سرطانی كشت داده شده، كه در محدوده میدان مغناطیسی به كار رفته قرار داشتند، به خوبی توسط میكروسكوپ هم كانون مشاهده شده است. به محض اعمال میدان مغناطیسی، غلظت دارو در درون سلول های تومور در ناحیه هدف افزایش می یابد.
«پراساد» می گوید: «با استفاده از این سامانه مغناطیسی در دارورسانی می توان ضمن كاربرد مقادیر كمتری از دارو به غلظت درمانی رسید و به این ترتیب تجمع دارو در بافت های طبیعی بدن را تا حد ممكن كاهش داد.
با توجه به پایداری مناسب حامل های نانو و با توجه به قابلیت آنها در نگهداری داروهای مورد استفاده در درمان فتودینامیك، ما امیدواریم كه بتوان از این حامل ها برای دارورسانی انواع مختلف داروها به تومورها یا هر ناحیه دیگری از بدن استفاده كرد بدون این كه غلظت بالایی از آنها در جریان خون سیستمیك یا در بافت های طبیعی بدن مشاهده شود.»
اگرچه درمان فتودینامیك یكی از نویدبخش ترین درمان ها برای اختلالاتی همچون سرطان، بیماری های قلبی عروقی، پوستی و ناراحتی های چشمی است، لیكن این نوع درمان عوارض ناخواسته زیادی همچون حساسیت شدید بیمار به نور را طی چهار تا شش هفته پس از درمان به همراه خواهد داشت.
در این روش با بهره گیری از تمایل بیشتر تومورها نسبت به بافت های طبیعی برای دریافت غلظت های بالاتری از داروهای حساس به نور، هنگامی كه نور لیزر به كار می رود مولكول های سمی تولید شده از این داروها باعث تخریب سلول های سرطانی می شوند.
«پراساد» می افزاید: «به رغم این كه در تحقیقات انجام شده توسط گروه ما در طراحی سامانه فوق از داروهای مورد استفاده در درمان فتودینامیك استفاده شده است، سامانه فوق در ژن درمانی، شیمی درمانی و در عمل برای هر نوع دارویی كه با هدف ورود به سلول مورد استفاده قرار می گیرد، موثر است.»
پژوهش های اولیه بر روی حیوانات زنده نشان داده است كه با استفاده از میدان مغناطیسی می توان دارو را در محل تومور متمركز كرد. گروه فوق پژوهش های درون تنی سامانه خود را به تازگی آغاز كرده اند.

www.bioportfolio.co.uk
ترجمه: كامبیز گیلانی

منبع : روزنامه شرق