سندیکای نویسندگان رسانه های ایران با عضویت کارکنان روزنامه های حزبی موافقت نکرد (در این روز ۶ اوت)

پس از این كه حزب رستاخیز كه شاه در سال ۱۳۵۳ دستور تاسیس آن را داده بود دارای روزنامه ارگان و نشریات دیگر شد، در مرداد ۱۳۵۵سندیكای نویسندگان رسانه ها دچار مشكلی گردید كه سایر كشورها قبلا آن را حل كرده بودند. مشكل این بود كه كاركنان نشریات رستاخیز ( عمدتا به این سبب كه سندیكا در صدد ساختن مسكن برای اعضای تازه خود در شمس آباد تهرات برآمده بود) درخواست عضویت داشتند و سندیكا به آنان همان حرفی را كه سالها قبل از آن به كاركنان نشریات حزب ایران نوین زده بود می زد كه اتحادیه های روزنامه نگاران ملل دیگر كاركنان نشریات حزبی را كارمند حزب می دانند، نه روزنامه نگار حرفه ای، زیرا كه هدف و طرز كار دیگری دارند، و اگر اصرار بر عضویت دارند می توانند بروند و برای خود اتحادیه و سندیكای جداگانه تاسیس كنند كه حق هر فرد است، ولی اگر بخواهند وارد سندیكای موجود شوند باید علاوه بر نشریات رستاخیز، در رسانه عمومی دیگری هم مشغول بكار باشند تا با استناد به آن درخواست عضویت آنان پذیرفته شود. استدلال سندیكا چیزی جز عنایت به یك روال بین المللی نبود. در سال ۱۹۲۷ نمایندگان فدراسیونهای روزنامه نگاران شوروی و ایتالیا را به نشست كنفدراسیون جهانی روزنامه نگاران راه نداده بودند ؛ زیرا كه اتحادیه های مربوط در آن دو كشور كاركنان روزنامه های احزاب را به عضویت می پذیرفتند.
حزب رستاخیز بیشتر از ۴ سال عمر نكرد.

دکتر نوشیروان کیهانی زاده

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز