منارجنبان

این بنا به‏ صورت یك بقعه و دو مناره است كه بر روی قبر «عمو عبدالله» از زهاد و صُلحای معروف قرن هشتم هجری بنا شده است. ایوان منارجنبان یكی از نمونه‏ های ابنیه سبك مغولی ایران است و از آن دوره كاشی‏كاری‏هایی هم دارد. مناره‏ ها بعداً و در تاریخی كه درست معلوم نیست و احتمالاً در آخر عصر صفویه به ایوان مزبور اضافه شده و با حركت دادن یكی از آنها، نه تنها مناره دیگر به حركت درمی‏آید بلكه تمامی این ساختمان مرتعش می‏شود.
شهرت منارجنبان اصفهان از دیرباز به این خاطر بوده است كه هر گاه یكی از مناره‏های طرفین ایوان بنا را می ‏جنبانده ‏اند این حركت به مناره دیگر هم منتقل می ‏شده است. چگونگی این حركت و انتقال آن به مناره دیگر - اگر چه دیرگاهی تعجب بسیاری از مردم و بازدیدكنندگان آن را بر می ‏انگیخته است - از دیدگاه صاحبنظران و آنان كه بر اموری چون معماری آگاهند، چندان شگفت و غیر طبیعی نیست آنان بر این باورند كه در تمام بناهایی كه چنین شكل و مناره هایی دارند حركت هست و اگر در اینجا بسیار چشمگیرتر است دلیل آن باریكی و سبكی این مناره هاست و گرنه جهانگردان و سیاحان به مناره ‏ها و ساختمان هایی كه به همین طریق می ‏جنبیده ‏اند در نقاط دیگر جهان اشاره كرده ‏اند.
منارجنبان اصفهان در حقیقت بقعه ‏ای است كه بر مزار شیخی زاهد و عابد به نام عمو عبدالله كه در ذیحجه سال ۷۱۶ هجری قمری وفات یافته، ساخته شده است و در آغاز تنها ایرانی بوده است كه بعدها دو مناره معروف منارجنبان را به ساختمان آن افزوده ‏اند. بنابراین بی شك ساختمان ایوان و مناره‏ ها پس از سال ۷۱۶ هجری قمری آغاز شده و به انجام رسیده است. منارجنبان بر سر راه اصفهان به نجف آباد در روستایی به نام كاردالان قرار دارد. هر یك از دو مناره این بنا ۱۷ متر بلندی دارد و ارتفاع بنا ۱۰ متر است.
كاشی های لاجوردی و فیروزه‏ای زینت بخش این بناست و برمزار آن روحانی زاهد و عابد قطعه سنگی مرمری قرار داده‏ اند كه سوره یس از قرآن كریم حاشیه آن را زینت داده است. كتیبه ‏های دیگری نیز در این آرامگاه هست كه از آن جمله است كتیبه‏ ای بر سنگ مرمر بالای سنگ اصلی كه از عمد عبدالله به عنوان یك مرد پرهیزگار و زاهد نام می ‏برد و تاریخ او را نیز ذكر می ‏كند.

منبع : واحد مرکزی خبر