پل جویی‏

این پل كه با عرض كم و طول حدود ۱۴۷ متر ساخته شده از مستحدثات دوره شاه‏ عباس ثانی در سال ۱۰۶۵ هجری است، این پل برای عبور و مرور عامه مردم نبوده بلكه صرفاً وسیله ارتباط باغ های سلطنتی در ساحل شمالی و جنوبی رودخانه و محل عبور خانواده شاه ‏صفوی و امراء و اشراف و مهمان ‏ها و سفرایی بوده كه (در بناهای باشكوه این باغ ها كه امروزه چیزی از آنها باقی نمانده) با شاه ‏عباس دوم ملاقات داشته‏ اند.
این پل میان پل های اللهوردیخان و خواجو بنا شده و وسیله اتصال و ارتباط باغهای سلطنتی واقع در شمال و جنوب رودخانه زاینده بوده است، و چون جوی كوچك سنگی روی این پل تهیه شده بود كه آب از آن عبود كند با این نام مشهور شده است. آن جوی كوچك ظریفی از سنگ بوده كه در عهد صفویه بر روی پل تعبیه كرده بودند و این جوی، آب را از طرفی به طرف دیگر پل جاری می ‏كرده است. این پل بیست و یك دهانه دارد كه با سنگ و آجر بنا شده است. ولی در سالهای اخیر جوی پر و مسطح گردیده است. نسبت به ثبت تاریخی این پل اقدام گردیده است ولی تاكنون به ثبت نرسیده است.

منبع : واحد مرکزی خبر