شوق پریدن

پرنده کوچک شوق پریدن داشت، اما بال هایش ناتوان بودند و تجربه پرواز نداشت. دلهره ای عجیب والدین اش را فرا گرفته بود و ترس از شتاب جوجه برای پریدن در دل آنها پر شده بود. آسمان جولانگاه کرکس و عقاب بود.
روزها گذشت جوجه بزرگ شدن خود و کوچک شدن لانه اش را به چشم می دید و هر چه می گذشت برای پرواز مصمم تر می شد. رؤیای پریدن او را وسوسه می کرد، اما به خواست والدین خود هیچ گاه پرواز نکرد تا زمانی که آماده ورود به دنیای تازه شد.
باید از تجربه پرنده کوچک برای ورود به دنیای تازه استفاده کنیم. اگرچه بال پرواز داشته باشیم، اما تا زمانی که آماده مقابله با حوادث نیستیم، خود را در آسمان رها نکنیم که همیشه خطرات در کمین ما قرار دارند و هر خطری قدرتی را می طلبد. آنگاه خواهید دید که چه طور پس از پرواز، شوق پریدن با تجربه رسیدن همراه می شود.

آلاله علیپور

منبع : روزنامه ایران