دنیای کودک هم شاد و بی دغدغه نیست

معمولاً بزرگترها دنیای کودکان را جهانی شاد و بی دغدغه می دانند، اما کودکان حتی وقتی که کوچک هستند درجات مختلفی از استرس را درک می کنند.
استرس در واقع عملکرد بین فشارها و انتظارات اطرافیان و توانایی های فرد است. فشارها معمولاً از محیط خارج (خانواده، دوستان و مدرسه) به کودک وارد می شوند، اما ممکن است منبع درونی نیز داشته باشند. برای مثال فشاری که ناشی از توقع کودک از خودش مبنی بر اول بودن و ممتاز بودن وارد می شود. استرس در کودکان پیش دبستانی می تواند ناشی از جدایی از والدین باشد که اضطراب را نیز به همراه دارد. با بزرگ شدن کودکان، فشارهای اجتماعی و آکادمیک باعث استرس در کودک می شود. گاهی کودکان آنقدر مشغولند که زمانی برای بازی، خلاقیت یا استراحت بعد از مدرسه ندارند. شکایت کودکان مبنی بر تعداد زیاد کارها و ‎.‎.‎. می تواند نشانه هایی از پرکاری و پرمشغله بودن کودک باشد.
والدین باید راجع به احساس کودک و فعالیت هایش با او به گفت وگو بنشینند و در صورت شکایت کودک مزایا و معایب انجام ندادن آن کار را مورد بررسی قرار دهند و یا روش های همکاری با کودک را برای تخفیف استرس او ارزیابی کنند. گاهی اطرافیان استرس را وارد دنیای کودک می کنند. بحث راجع به مشکلات شغلی، مالی، بیماری یکی از اطرافیان، اختلاف بین پدر و مادر و ‎.‎.‎. از جمله این موارد هستند. تصاویر دلخراش، بلایای طبیعی، جنگ، تروریسم و ‎.‎.‎. می تواند احساس امنیت را در کودک از بین برده و دید او را نسبت به انسان های دیگر تغییر دهد. والدین باید در این رابطه با کودک خود صحبت کرده و او را در درک شرایط یاری کنند. فاکتورهای پیچیده مانند بیماری، مرگ و طلاق نیز می تواند بر فشارهای وارده بر کودک بیفزاید.

منبع : روزنامه ایران